Advertisement

Wednesday, June 23, 2010

The Wedding

Dear insansapinas,
Where have you been Part 25.

(A story of friendship-this is my tuesday with morrie experience)

Inilibing ang doctor na ako lamang ang kasama na hindi family. Simple ang libing. Cremated siya.


Inihatid ako ni JB sa bahay pagkatapos. Ang layo ng dinaanan namin. Naligaw daw siya. Doon siya pinanganak, high school pa lang nagdadrive na siya, maliligaw pa siya. hmmmm

Tinanong ko kung si misis ang nag-utos sa kaniya na pakasalan ako. Sabi niya walang nag-uutos sa kaniya. "You know me.I am not exactly in the good son category when it comes to my mother. " 
Hmmmmmm


Habang nasa Europe si Misis at ang family, nagconcentrate ako sa negosyo. Naghahanap din ako ng trabaho para may regular income. Pwede ko namang gawin ang trabaho sa aking computer sa bahay at pag weekend.


Panay ang follow-up ni JB. Ano raw ba ang desisyon ko.hmmmmm


Naglecture ako ng board meeting namin. Ginagamit kasi ang pera sa hindi para sa negosyo. Ininvest sa stock market eh kulang nga  kami ng working capital.


Medyo nagkataasan ng mgs  boses. Kailangan ng elevator para maabot. Maghahanap daw sila ng iba pang investors. Sabi ko bago maioffer ang bagong batch ng stocks, kailangan muna sa mga existing stockholders ibigay kung gusto nilang mag-invest pa.


Call sila sa sinabi ko. Ay Mali. Mag-iinvest sila. At kung may pera raw ako ganoon din ang gawin ko para hindi ako maiwan sa percentage ng equity. Mga gahaman.


Kinuwento ko  kay JB kasi may investment ang mother niya na hindi ko na napadagdagan. Sabi niya i-call ko rin. Dinagdag pa na iniease out ako ng mga "kaibigan" ko kasi alam nilang wala akong kakampi.




Martes, dumating and mother niya. Usapan kami. Thursday, kasama ang mother,  punta kami sa city hall, para kumuha ng license.


Marriage license. Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh


Pinay ang nasa license division. 


"Anong lambat ang ginamit mo at nahuli mo yang Puti" Biro niya.
"Sabi ko lambat para sa pating". Yuk yuk yuk


"Gusto mong pakasal na?"


"Saan pa ba pupunta itong lisensiya kung hindi doon, di ba? sagot ko naman."

"Ibig kong sabihin ngayon? " kulit niya.


"Ngayon?" Mas makulit ako. yek yek yek
"Paano, di ba nag-aapply pa lang kami ng license?."


"Madali na lang yon. Mamayang alas dose, darating yong judge na magkakasal. Nakita mo yang nakalinya?"
Tiningnan ko nga yong mga nakawedding gown at may mga abay na kasama.


"Pero hindi naman ako nakapangkasal". protesta ko.


"Bakit kailangan mo pa ba ng belo? Ano ka dalaga? Maganda naman ang suot mo. Mukha naman kayong tao. (salbahe din itong Pinay na ito). "Ikaw rin baka makawala pa yan. Dalaga pa ako. Never been married. "



Tawanan kami. Muntik pa kaming maghighfive.


"Dali." giit niya." Ilalagay ko kayo sa number one. Alas dose exacto. Ang susunod ay ala una na at isang oras pa ang susunod. May witness ka bang dala o kaibigan?"


Kasama namin, mother niya.


"Good. Hindi lang lambat ng pating ang ginamit mo, bata. Lambat ng balyena. Dalawa huli." hahaha tawa niyang narinig ni JB.


"It seems you are enjoying yourselves, ladies. Ow ah Filipina." sabi niya nang makita niya ang kausap ko.


Sagot kaagad noong Pinay." She has put you up for bid. I was starting with a dime."


High five sila.


Sabi ko, may kasal daw ng alas dose. Isisingit daw kami.


"Is there a conspiracy here?" biro ni JB.


"Why were you coerced by my kababayan?"


"It is a shot gun wedding, actually. Did you look inside her tote bag?"


Lumapit ang mother niya. Bigla kaming naging seryoso.  Sinabi namin ang offer noong Pinay. Sabi niya. Good. It is less than 20 minutes from now. Do you have the rings?" tanong niya kay JB.


"Mom, were not planning to hitch yet today. There is just an opportunity.  I did not bring one, but I have these key rings. May be these will do."


"Cheap." biro ng Pinay. Nagkatawanan ulit kami.

Alas dose, officially, nabago ang pangalan ko.

 Ala-una, nasa restaurant kami. Tulala ako. Tanong mg mother niya bakit daw. 


Sabi ko, " I can't believe I am married again."


Biyernes, pinakilala ko siya sa mga kasosyo ko. Nagtaasan ang kilay. Hindi na bumaba.


Ilang araw pa nagdatingan ang mga kamag-anak ni JB. Reunion/celebration/memorial. Dumating si A at si The Nurse sa memorial. Binati ako ng dalawa pero pagtalikod ko, nag-uusap sila. Manigas kayo sa kaiisip kung ano ang nangyari.


Dumating sa reunion si The Lady Judge. Feeling niya kasi family member na siya. Nalaman niya ang katotohanan. Hindi siya kasama sa table ng mga-inlaw. Katabi ko yong professor sa Oxford at author ng libro sa Eco. Trying hard magpatawa ang doctor na asawa ng doctora. Naawa ako sa kaniya. Pinaescortan ko kay JB si Lady Judge.


Si The Lawyer, tuwang-tuwa. Si Doctora, inisnab ako. Pero hindi rin nakatiis tumabi sa akin. Tinanong kong diamond ang suot ko. Sabi ko it is an heirloom of the family. Huwag ka binili ko ng drop drop sa Pinas pa. ngeek ngeek ngeek . Wala pa yong inorder na wedding band.


Dito ko iwawakas ang Where have you been. We did not exactly live happily ever after because ours was not a fairy tale but we remained best friends forever. Dapat story ito ng friendship ko sa doctor pero hindi maaring mapag-usapan kung wala si JB.


Hindi ko na ikikuwento yong nagsabunutan yon dalawa niyang chicks. Yong dalawang naghiyawan sa university nang magkita doon. Yong sinugod ako ng isang chick niya nang dumalaw ako sa bahay niya sa East Coast. 

Result ng autopsy, hindi ALZ ang sakit ng doctor.




Wakas


Pinaysaamerika

11 comments:

joy oh said...

omg! wakas na ?! wala na ba talagang kasunod ms ca t? eto na nga lang ang parati kong nilu look forward basahin pag uwi galing sa opis. parang tele-serye sa tfc, naks! pero salamat sa aliw.

joy oh said...

omg! wakas na ?! wala na ba talagang kasunod ms ca t? eto na nga lang ang parati kong nilu look forward basahin pag uwi galing sa opis. parang tele-serye sa tfc, naks! pero salamat sa aliw.

Anonymous said...

ngek, wakas na kagad? tama ka mam, yun din ang dapat kahapon ko pa sasabihin na di pwedeng after da wessing e they live happily ever after kasi after the wedding nun palang magsisimula ang kabanata hek hek hek, kaya ibig sabihin dapat my part 2 (sabay kalmot) kung makakalusot lang naman hehehe!
sige mam, you are entitle to have a rest and we talk about the part 2, the mr and mrs JB (pak sabay sampal, imprimitida talaga, marunong pa sa author)
dont worry mam, take your time, were not pressuring you for the part 2 (tumigil kana lee baka maiblock kana).
ganda ng ending pero feel ko biin pa rin waaaaa.

~lee

biyay said...

Bitin! Dapat idagdag pa yung side stories. heheh. dapat may aksyon din kahit love story. pero at least, naging maganda ang parting ninyo ni JB.

ano ba talga naging sakit ni the doc?

cathy said...

joy,
mas exciting nga yong after wedding story. may action at may comedy. pag-iisipan ko pa.

cathy said...

lee,
ang married life yata namin ay comedy kasi pareho kaming sira ulo pero hindi kami nag-away kahit kailan. minsan lang pala ay mas drama pa.

cathy said...

biyay,
dementia with lewy bodies ang sakit.
noong dinaagnose niya ang sarili niya (pathologist siya) hindi pa kilala ang disease na yon. mid 1990's noong nadiscover kaya pati second opinion ng mga doctor ay ALZHEIMER's din.

ang pagdonate niya ng kaniyang brain ay nakatulong sa pag-aaral ng sakit na ito.

Ito ang excerpt ng tungkol sa sakit na nasa wiki.

Changes in the schedule or environment, delusions, hallucinations, misperceptions, and sleep problems may also trigger behavior changes. It can help people with DLB to encourage exercise; simplify the visual environment; stick to a routine; and avoid asking too much (or too little) of them. Speaking slowly and sticking to essential information improves communication. The potential for visual misperception and hallucinations, in addition to the risk of abrupt and dramatic swings in cognition and motor impairment should put families on alert to the dangers of driving with DLB.

hindi kami nag-away ni JB. kaya gusto ako ng pamilya.

we respect each other. sobra ang respeto niya sa akin.

josie said...

Mam Cathy,
same rin ng lahat ng mga comments. sana meron continuation. daily po akong dumadalaw sa blog nyo.

cathy said...

josie,
thank you. may ilalabas akong bago. mas masaya kasi bigay todo. hekhekhek

Anonymous said...

Hi Miss Cat,
Ako din nabitin sa ending, but overall I'm sure you had the happiest times with him, too and vice versa kaya nga you ended up as friends. Carry na rin and it's a beautiful story indeed. Looking forward sa susunod na mga istorya.

Anonymous said...

naku mam, ngayon palang nagkakasarapan kaya bitin na bitin kami hehe.
kahit na nga nagluluko palagi ang proxy ko at isang window lang at a time ang pwedeng buksan diko pwedeng mamiss itong post mo, actually yung site ko diko na napapasok hahaha diko mapag tyagaan talaga at pag naka ilang attempt akot ayaw akong makapasok sa site ko e sorry
kahit dina muna kami magkakitaan ng site ko basta dito sa blog mo makapasok ako hahaha.
swerte naman kasi eversince kahit nung sa WNC mo e malaya akong nakakapasok at di ako pinapahirapang makapasok then
dito sa Pinay mo di rin naman ako masyadong pinapahirapan makapasok, yun nga lang di ako maka sign in at the moment kaya wala din akong update hahaha.
looking forward for the new story post,sorry mam kung napepressure ka namin hahaha,eto lang talaga ang nasusubaybayan kong tele novela lol.

~lee