The Wedding

Dear insansapinas,
Where have you been Part 25.

(A story of friendship-this is my tuesday with morrie experience)
Inilibing ang doctor na ako lamang ang kasama na hindi family. Simple ang libing. Cremated siya.


Inihatid ako ni JB sa bahay pagkatapos. Ang layo ng dinaanan namin. Naligaw daw siya. Doon siya pinanganak, high school pa lang nagdadrive na siya, maliligaw pa siya. hmmmm

Tinanong ko kung si misis ang nag-utos sa kaniya na pakasalan ako. Sabi niya walang nag-uutos sa kaniya. "You know me.I am not exactly in the good son category when it comes to my mother. " 
Hmmmmmm


Habang nasa Europe si Misis at ang family, nagconcentrate ako sa negosyo. Naghahanap din ako ng trabaho para may regular income. Pwede ko namang gawin ang trabaho sa aking computer sa bahay at pag weekend.


Panay ang follow-up ni JB. Ano raw ba ang desisyon ko.hmmmmm


Naglecture ako ng board meeting namin. Ginagamit kasi ang pera sa hindi para sa negosyo. Ininvest sa stock market eh kulang nga  kami ng working capital.


Medyo nagkataasan ng mgs  boses. Kailangan ng elevator para maabot. Maghahanap daw sila ng iba pang investors. Sabi ko bago maioffer ang bagong batch ng stocks, kailangan muna sa mga existing stockholders ibigay kung gusto nilang mag-invest pa.


Call sila sa sinabi ko. Ay Mali. Mag-iinvest sila. At kung may pera raw ako ganoon din ang gawin ko para hindi ako maiwan sa percentage ng equity. Mga gahaman.


Kinuwento ko  kay JB kasi may investment ang mother niya na hindi ko na napadagdagan. Sabi niya i-call ko rin. Dinagdag pa na iniease out ako ng mga "kaibigan" ko kasi alam nilang wala akong kakampi.




Martes, dumating and mother niya. Usapan kami. Thursday, kasama ang mother,  punta kami sa city hall, para kumuha ng license.


Marriage license. Ahhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh


Pinay ang nasa license division. 


"Anong lambat ang ginamit mo at nahuli mo yang Puti" Biro niya.
"Sabi ko lambat para sa pating". Yuk yuk yuk


"Gusto mong pakasal na?"


"Saan pa ba pupunta itong lisensiya kung hindi doon, di ba? sagot ko naman."

"Ibig kong sabihin ngayon? " kulit niya.


"Ngayon?" Mas makulit ako. yek yek yek
"Paano, di ba nag-aapply pa lang kami ng license?."


"Madali na lang yon. Mamayang alas dose, darating yong judge na magkakasal. Nakita mo yang nakalinya?"
Tiningnan ko nga yong mga nakawedding gown at may mga abay na kasama.


"Pero hindi naman ako nakapangkasal". protesta ko.


"Bakit kailangan mo pa ba ng belo? Ano ka dalaga? Maganda naman ang suot mo. Mukha naman kayong tao. (salbahe din itong Pinay na ito). "Ikaw rin baka makawala pa yan. Dalaga pa ako. Never been married. "



Tawanan kami. Muntik pa kaming maghighfive.


"Dali." giit niya." Ilalagay ko kayo sa number one. Alas dose exacto. Ang susunod ay ala una na at isang oras pa ang susunod. May witness ka bang dala o kaibigan?"


Kasama namin, mother niya.


"Good. Hindi lang lambat ng pating ang ginamit mo, bata. Lambat ng balyena. Dalawa huli." hahaha tawa niyang narinig ni JB.


"It seems you are enjoying yourselves, ladies. Ow ah Filipina." sabi niya nang makita niya ang kausap ko.


Sagot kaagad noong Pinay." She has put you up for bid. I was starting with a dime."


High five sila.


Sabi ko, may kasal daw ng alas dose. Isisingit daw kami.


"Is there a conspiracy here?" biro ni JB.


"Why were you coerced by my kababayan?"


"It is a shot gun wedding, actually. Did you look inside her tote bag?"


Lumapit ang mother niya. Bigla kaming naging seryoso.  Sinabi namin ang offer noong Pinay. Sabi niya. Good. It is less than 20 minutes from now. Do you have the rings?" tanong niya kay JB.


"Mom, were not planning to hitch yet today. There is just an opportunity.  I did not bring one, but I have these key rings. May be these will do."


"Cheap." biro ng Pinay. Nagkatawanan ulit kami.

Alas dose, officially, nabago ang pangalan ko.

 Ala-una, nasa restaurant kami. Tulala ako. Tanong mg mother niya bakit daw. 


Sabi ko, " I can't believe I am married again."


Biyernes, pinakilala ko siya sa mga kasosyo ko. Nagtaasan ang kilay. Hindi na bumaba.


Ilang araw pa nagdatingan ang mga kamag-anak ni JB. Reunion/celebration/memorial. Dumating si A at si The Nurse sa memorial. Binati ako ng dalawa pero pagtalikod ko, nag-uusap sila. Manigas kayo sa kaiisip kung ano ang nangyari.


Dumating sa reunion si The Lady Judge. Feeling niya kasi family member na siya. Nalaman niya ang katotohanan. Hindi siya kasama sa table ng mga-inlaw. Katabi ko yong professor sa Oxford at author ng libro sa Eco. Trying hard magpatawa ang doctor na asawa ng doctora. Naawa ako sa kaniya. Pinaescortan ko kay JB si Lady Judge.


Si The Lawyer, tuwang-tuwa. Si Doctora, inisnab ako. Pero hindi rin nakatiis tumabi sa akin. Tinanong kong diamond ang suot ko. Sabi ko it is an heirloom of the family. Huwag ka binili ko ng drop drop sa Pinas pa. ngeek ngeek ngeek . Wala pa yong inorder na wedding band.


Dito ko iwawakas ang Where have you been. We did not exactly live happily ever after because ours was not a fairy tale but we remained best friends forever. Dapat story ito ng friendship ko sa doctor pero hindi maaring mapag-usapan kung wala si JB.


Hindi ko na ikikuwento yong nagsabunutan yon dalawa niyang chicks. Yong dalawang naghiyawan sa university nang magkita doon. Yong sinugod ako ng isang chick niya nang dumalaw ako sa bahay niya sa East Coast. 

Result ng autopsy, hindi ALZ ang sakit ng doctor.




Wakas


Pinaysaamerika