Snore, snore, snore-Pinay Goes to Sleep

Dear insansapinas,

Balak ko sana insan na trabahuhin na yong mga papeles na nakatambak sa aking desk.
Pero ewan ko kung ano ang inenject sa akin kahapon na naging antukin ako. Hindi ako natutulog ng kahit isang minuto sa araw. Panay ang isip ko at gawa. Pero itong araw na ito, hindi pa man ako nakakabihis, balik ako sa bed. Nork ngork ngork.

Nang magising ako, alas onse na. ahay. Tapos, mulat lang ako nang kunti, tulog na naman. Yon bang parang hinihila ako na matulog. Nang magising ako ay alas tres na.
Heh, hindi na ako nakaalis ng bahay.

Kaya akala ko, hindi ako makakatulog ng maaga. Hindi, alas otso pa lang, antok na antok na ako. Kaya lang hinihintay ko ang resulta ng American Idol para malaman ko kung matatanggal na si Sanjaya. ZZZZZZZZZZZ


Ang iyong pinsan,




Related Article



Pinoy,Pinay, balikbayan,
love

Nuclear Department, nuclear scientists-Pinay Goes to Hospital

Dear insansapinas,
Araw ng aking laboratory, insan. Maaga akong gumising. Alasingko. Naligo ako at kumain ng aking cerwreal. Tusok muna siyempre ng aking dugo. aray.

Tinanong ako ng aking kapatid kung magpapahatid ako sa ospital. Sabi ko magbabus na lang ako kasi alas nuweve eh, masyado akong maaga.

Yon pala puwede naman ang maaga doon, kasi maaga sa listahan. *heh*

Hinanap ko ang radiology department, ang nakalagay sa pagpasok ay welcome to Nuclear Department. Aha.. mga nuclear scientists ba ang mga tao dito?

Dalawa ang aking appointment. Isang follow-up sa isang lab exam sa San Francisco noong isang taon at isa ang test ko sa puso. Gusto nilang malaman kung may puso pa ako. Ehek. O kaya kung ito ay titibok sa ngalan ng pag-ibig. Hanubayan, pinagsasabi ko. Erase, erase.

Cancelled yong una kong exam. Six months palang daw at kailangan makita nila ang film ng aking chest. Ano raw ba ang dahilan ng aking pagpunta ko. Ipinakita ko yong sulat sa akin ng makulit na doctor. Tawag siya sa San Francisco para iforward yong aking
film pero dahil alas nuwyve pa lang sa East Coast, alas seis pa lang sa San Francisco. Oo, pinsan ganyan ang dipersensiya ng oras namin. Nag-aalmusal na kami dito, naghihilik pa sila.

Balik ako ulit sa reception para sa susunod na exam. Gulat noong clerk dahil ang bilis ko naman. Kaya mamaya lang may tumawag na naman sa akin. Para naman sa test ko sa puso.

Pakistani siya. So kuwento, kuwento. Binutas niya ang parte ng aking kamay kung saan palaging kumukuha ng dugo. Hindi siya kumuha ng dugo, insan. Inenjectionan niya ako ng tatlong chemicals. Akala ko magiging green ako, o kaya magiging invisible. *heh*

Tapos, pinahiga niya ako at kinumutan sa isang kama na may malaking bagay na nakasabit sa itaas. Akala ko ibabagsak sa akin yon para malaman kung kaya ko ang bigat. stress test eh. *heh*

Unit-unti, bumaba ang bagay na yon. Gusto kong sumigaw. Alisin ninyo ako dito. Maiipit ako. Nasaan ba yong bato ni Darna? hehehe

Hindi naman ako pinipi. Umiikot-ikot ito sa malapit sa aking puso kaya nakita ko ang aking puso sa screen na malapit sa akin. Oy mga thumbnails lang, pero iba-ibang position.

Pagkatapos kung mahimasmasan, "binitbit" naman ako ng "nuclear scientist" doon sa isang kama. Pinahiga ako, nilagyan ng IV at ng digital sphygmomanometer ang aking kanang braso. Sa dibdib ko ay maraming patseng ginamit kung saan nilagyan ako ng mga plastic tubes na nakakabit sa isang makina na may monitor.

Bawa't inject yata sa akin nang chemical mula sa IV, tumataas ang aking presyon kaya automatic na sinasakal ang aking bisig ng blood pressure cuff. Tapos dugudong ang aking puso at parang may nakadagan sa aking dibdib. Araaaay. Hinga ako ng malalim. Hinga ako sa bibig. Hah hah hah. Masakit na ang aking ulo. Parang katulad ng mataas ang aking presyon.

Ang cardiologist ay nakatingin sa monitor kung saan may mga lumalabas na maraming linya na liko-liko. May hawak siyang microphone at nagsasalita siya. Para bang nagkakaraoke.

Hanu, kinakanta niya ang aking heart rhythmn? Rock kaya o ballad. Di ko naman siya nakitang lumiyad, liyad o kaya sumasayaw na nagrarap. *heh*

Pagkatapos nila akong i"torture", sabi ng "scientist", kumain raw muna ako, para sa susunod na examination. Hanu, hindi pa pala tapos. Kaya hanap ko ang cafeteria.
Alam mo naman ako, insan, mahina sa direction, kaya kaligaw-ligaw kahit may mga arrows at signs. Wala akong makitang Pinoy sa hospital na iyon. Yohoo, nasaan kayo?
Ayaw yata ng mga Pinoy dito dahil pag winter, may snawww.

Yong ngang kaisa-isang Pinoy store sa malapit na siyudad, nagsara na. Walang namimili eh. Wala tuloy akong mabilhan ng pangsigang, puto, pandesal at kutsinta. Waaah.

Wala ring pinay sa cafeteria. Merong mukhang pinay, pero Thai pala siya. OO, pinsan, karamihang nakikita kong Asian dito ay Thai. Di siya siguro marunong magbasa ng English kasi tinanong ko kung magbubukas na yong parte ng cafeteria na may mga sandwiches at salad, sabi niya pizza lang daw ang tinda doon kasi pizza nga lang naman ang nakaretrato doon sa labas. Pero sa loob a iba-ibang klaseng sandwich ang mabibili at may salad bar pa.

Pagsapit ng alas dose, balik ako sa laboratory. Dinala ulit ako sa lugar kung saan niretrato ang aking puso. Ngayon naman ay niretrato nila ang aking tiyan. Nakita ko ang malaking intestines at maliit na intestines. Mga pakialamero.

Nang sabihin na Tapos na, nakahinga ako. Gusto ko nang umuwi. Pagod ako, hindi naman ako nagtrabaho.

Ang iyong pinsan,





Pinoy,Pinay, balikbayah,
love

Medication, DVD at Nars-Pinay Goes Ballistic

Dear insansapinas,

Kausap ko ang aking kuyakoy sa San Francisco at naikuwento ko na pinatitigil sa aking ang aking gamot sa hypertension para sa aking stress test sa Tuesday.

Sabi sa akin ng kuyakoy, Ano sila nababaliw. Paghininto mo yan, tataas ang blood pressure mo at baka ka mastroke. Tawagan mo ang iyong doctor.

Kaya tawag naman ako sa aking doctor. Walang sagot. Voice mail lang ng nars. Iwan daw ng message at sasagutin kaagad kung maari maghintay hanggang dalawang araw. Anoh?

Pero isang oras lang ay tumawag na ang nars. Sinabi ko ang aking problema. Tatanungin daw niya ang doctor ko na may pasyenteng kasalukuyan.

Dalawang oras ulit. Tawag siya. Medyo hilo na ako dahil dalawang araw na akong walang gamot sa aking high blood. Minsan kasi namamasyal at umaakyat ng 250 ang aking blood pressure.

Sabi niya, inumin ko raw ang mga gamot at ang dapat hindi ko inumin ay ang gamot sa aking puso. Tokneneng na mga advice yan. Mali-mali.

Naalala ko may DVD pala ako ng paborito kong artista sa Crouching Tiger. Pinanood ko. Sus, akala ko talagang panay ang slow motion yon pala sira ang DVD.

Sus.

Walang babati, walang kakausap sa akin. Mainit ang ulo ko.


Ang iyong pinsan,





Pinoy,Pinay, balikbayah,
love

Shopping Complex Syndrome 2-Pinay Goes Shopping

Dear insansapinas,

Linggo, insan, lumabas ako para magtapon ng basurs. Tapos dahil lakarin lang ang mall mula sa bahay, pumunta ako para bumili ng canned coconut milk. Bumili kasi ang aking brother ng alimango, eh masarap iluto ito sa gata na may halong squash.

Nakita ko sale. hehehe. Pagkakataong gamitin ang debit card.

So bili ako ng niyog na hindi na kukudkurin. Oy sale din ang kanilang spinach. Pati mangga. Pati cauliflower. Naisip ko gumawa ng chop suey, so bili ako ng brocolli, green beans, at iba-iba pa.

Puno ang aking cart. Wow. Paano ako uuwi nito. So tawag ako sa kapatid ko.
Namili na raw siya, namili pa ako. hehehe, tahimik lang ako. Ito kasing kamay na ito, mahilig magolalagay ng pagkain sa shopping cart.

Mapalo nga.

Ang iyong pinsan,





Pinoy,Pinay, balikbayah,
love

Shopping Complex Syndrome-Pinay Goes Shopping

Dear insansapinas,

Tuwang tuwa ako insan. Dumating yong debit card ko. hehehe.
Yaya ko kapatid ko para bumili ng bag. Ayoko na kasi ang backpack at saka ang shoulder bag. Ang backpack, sumasakit ang aking back. Syempre. Ang shoulder bag, sumasakit ang aking shoulder. *heh*

Ang binili ko yong may stroller. Parang bata. At dahil, malaki at mabigat ang para sa adult, yong sa bata ang kinuha ko na may Sponge Bob. *heh*

First time akong mamili sa WalMart. Wala kasing Wal Mart na malapit sa lugar ko noong nakatira pa ako sa San Francisco. Meron doon noon KMart na nagsara naman. Kaya mahilig akong pumunta sa Costco o kaya sa Target.

Kaactivate ko lang ng aking debit card. Normally hindi ako gumagamit ng debit card. Hindi pa nga ako nakagamit dahil credit card ang madalas kong gamitin. Ayaw pumasok.
*heh*

Yon namang cashier na sangkatutak ang kuwintas na beads at ang dalawang kamay ay punong puno ng bracelet na beads ay parang timang na wala man lang reaksiyon para tumulong. Siguro nabibigatan siya sa mga suot niya at ayaw na niyang problemahin ang aking problema. So, bayad na lang ako ng cash. Tsee nila.

Pag-uwi ng bahay, nakita ko sira pala ang zipper ng bag na yon. Sale kasi. Naku.

Babalik ka rin sa pinanggalingan mo. Tsee ulit.

Ang iyong pinsan,





Pinoy,Pinay, balikbayah,
love

YOu got Mail, but your mail box is broke

Dear insansapinas,

Hindi e-mail ito insan. Kung hindi talagang yong mail box kung saan inilalagay ang mga sulat, junk mails, mga flyers ng mga grocery, department, pet at anu-ano pang stores.

Muntik ko nang gibain ang mailbox namin dahil wala ang lock, pati ang pangalan ng mailbox pero makikita mo na may laman. Tawag ako sa post office. Hindi pala alam ng post office na sira ang mail box dahil hindi inireport noong mailman na nasira niya.
Ano kanyo, nambibintang ako. Hindi ah. Siya lang naman ang nagbubukas doon at ako, hindi ko naman pwedeng akusahan ang sarili ko. Eh kung sampalin ako ng sarili ko.
Di va?

Request ko na ideliver sa door yong mga mails dahil nasa labas pa ako. May appointment ako sa isang specialista.

Pag dating ko ay may note sa mail box. You got mails, we put them on hold.

Sheesh, kailangan ko pang puntahan.




Ang iyong pinsan,





Pinoy,Pinay, balikbayah,
love

Lesson Learned, hello

Dear insansapinas,

Gusto kong mangalmot pinsan.

May inaayos akong papeles, insan na ang decision ay dapat nakuha ko kahapon. Sabi naman sa papel na ibinigay sa akin, call this number, if you don't get the result as of Monday. Hige.

Tinawagan ko ang phone.

Phone 1: You've reached....blah blah. leave a message and i'll call you back.

Hige.
Kung ako ay naggagantsilyo, siguro nakatapos na ako ng isang sweater ng bata, wala pa ring tawag.

Tawag na naman ako sa number na nakasulat sa papel.

May sumagot na tao. Aleluya.

Pero, hindi raw dapat yon ang tinawagan ko. Feeling ko ba para akong basketball na pinagpapasapasahan.

Tapos, may nakasagot sa akin. Sinabi ko hindi ko makausap yong dapat kong kausapin.
Sabi niya, tawagin ko ang suprvisor niya. Binigay ang number.

Sumalosep, wala rin .Uhum. Pero nag-iwan ako ng number ko. At kung pwede return call.

Walang tawag. Kinabukasan, may tawag galing sa supervisor, sinabi niya na tapos na raw yong mga papel. Mail na raw nila.

Kung di pa pala tinawagan, di pa maaapprove.

Ang iyong pinsan,




Pinoy,Pinay, balikbayah,
love

Stress Appointment Gives Me Stress

Dear insansapinas,

Gusto kong mangalmot pinsan.


Kailangan ko ng stress test ko para sa aking pusa eheste puso. Kaya tawag ako sa ospital.

Ako: Ello, this is P. I would like to make an appointment for stress test. (blood pressure 130/80)
Phone: What's your last name?
Ako: SaAmerika.(Siyemre, di ko isusulat dito na ang pangalan ko noh. Malaman pa ng nakikibasa dito sa sulat ko saiyo insan).
Phone: What's your first name?
Ako: Pinay (Syempre, di ko isusulat dito ang pangalan ko ay Cathy, noh).
Phone: What's the last digit of your SSN.
Ako: 1234
Alam ko tinatype niya sa keyboard ang mga information na kinukuha niya sa akin. Pagkatapos na ibigay sa akin ang schedule. Tinanong niya kung ang address ko raw ay pareho pa rin. Ibinigay niya ang address. Akkk, hindi ko address yon. At ni hindi ko old address yon. Teka, teka. ano ba ang pangalan sa monitor ng computer niya kaya.
Inulit niya,

Phone: SaAmerikana.
Ako: Hindi sa SAAMERIKANA kung hindi SAAMERIKA lang.

Siguro nagtype lang siya noong unang mga letters, lumabas na yong SAAMERIKA kaya lang hindi niya chineck kung ako ngayon. Binigay ko naman ang aking SSN. 'No kaya ang utak ng babaeng yon at mali-maling file ang kinukuha niya sa computer.

Phone: Hindi ba ikaw itong nagpatingin na dito sa ospita na ito?
Ako: Talagang boba. Sabi ko nang bago lang ako. NEW. Spelling N-E-W-s. ehek.

Sa mahaba namang usapan, naayos din ang aking stress test appointment.
Blood pressure reading 160/90. Waaah

Gusto ko siyang kalmutin.

Ang iyong pinsan,




Pinoy,Pinay, balikbayah,
love

Lai Se

Dear InsansaPinas,

Kung Hei Fat Choi. OO insan, kahit doon sa San Francisco, dito Sa Washington DC,cinecelbrate ang Chinese New Year. Sa Chinatown sa San Francisco ang saya-saya. May parada ng mga dragon. Dito ang Chinatown, mas maliit at kaunti ang mga tindahan ng intsik. Ang Chinatown si Los Angeles, malaki rin. Sa bangketa marami kang mabibiling mga kakaning Intsik.

Ang titulo ko lai se.

Ang lai se ay red envelope na may lamang perang pinamimigay sa bata o kaya ay kung sinong gusto nilang bigyan.

Dalawang beses yata akong nakapagtrabaho sa kumpanya na may-ari ay Intsik at marami akong nakabarkada na Singkit ang mata.

In fact ang ikalawang OJT ko ay sa accounting firm na pag-aari ng isang Tsinoy. Alam mo naman sila, magagaling talaga sa numero. Wika nga ay ayaw kong maging isang maliit na isda sa malawak na karagatan kaya pinili ko ang opisinang yon kung saan ako ay malaking isda sa isang ilog. Hinasa niya ako hindi sa accounting kung hindi sa auditing na pinagkakatiwala niya sana sa mga lalaki mula nang madiscover ko at maireport ang katiwaliang nangyayari sa isang malaking kumpanyang kliyente namin. Sabi niya, you've got to have balls to face them in court para raw maparusahan.

Tumingin ako sa baba. Um umm ummm.

Doon ako unang nakatanggap ng pulang envelope na good luck daw sa pinagbibigyan.

Ang ikalawang kumpanya ay isa sa mga pag-aari ng isang tycoon na pinamamahala sa mga kamag-anak ng kaniyang malalapit na tao na kung tagurian ay ang mga dragon. Nguni't ang mga taong ito ay hindi mga dragon kung hindi mga alimango. Pag may nakitang may umaakyat, kanilang hinihila sa ibaba. May ipinadalang manager doon na nanggaling pa sa ibang bansa. Professional siya at organized. Marunong siyang mag-appreciate ng mga taong may tanging galing. Nang bagong taon na yon ay namigay siya ng envelope na pula.

Ang mga sumunod na buwan ay puno nang intriga. Kaniya-kaniyang sumbungan sa pinakamataas. Na outnumber ang bago naming manager. Naging malulungkutin siya. Ang dating optimismo niya ay nawala, hanggang magbakasyon siya at hindi na bumalik. Huling balita ko ay namatay siya sa sakit. Batang-bata. Apatnapu lamang.

Ang iyong pinsan,





San Francisco,Chinese New Year,Los Angeles,Washington DC,Chinatown

Samson at Delilah

Dear insansa pinas,

Kumusta ka na diyan. Kami dito sa Washington, ay paminsan-minsan naiisnow.

Ang isusulat ko saiyo insan ay hindi nangyari dito sa US of Ey kung hindi sa Australia. Yong liar eheste lawyer pala na nagdamit ng sa babae habang nakikipagtaltalan sa korte.

Maraming mga ginagawa ang mga tao na hindi maunawaan ng marami.Kasama ako, doon. Kailangan yatang iuntog ko ang aking ulo para makatas ng kaunti at makuha ko ang sagot.

Kagaya nang pagsusuot ng damit ng babae kahit naman di siya binababae. Sa San Francisco ang mga gay ay hindi naman nagsusuot nang nakakaiskandalong mga damit babae maliban sa kanilang pagcecelebrate sa Castro, sila ay katulad lang ng mga karaniwang "straight" magdamit.

Ang iba ay parang panata o pangako. Katulad din naman ng pagpagtutubo ng bigote ng aking kaibigang lalaki mula nang siya ay bastedin ng nililigawan niya.

At ang pagpapahaba ng buhok ng aking barkadang lalaki sa takot na mamatay ang kaniyang ama. Paniniwala niya kasi tuwing magpapagupit siya ng buhok, nagkakaroon ng problema ang kaniyang ama na isang abogado na siyang kinaatake nito sa puso.


Kaya madalas siyang mapagkamalang babae pag nakatalikod. Blonde pa naman ang buhok niya dahil mestiso siyang Kastila.Minsan nga gusto kong itirintas ang buhok niya. Minsan natutulog siya, nilagyan ko ng ribbon sa ulo. Bad ko noh?

Ako naman ay parang si Samson noong bata pa. Naniniwala na ang talino ko ay nasa haba ng aking buhok. Kaya palagi itong nakatirintas. Huwag mong hahawakan at buntal ang abot mo kung lalaki ka at sampal at sabunot pag babae.

Kung akala ninyo ay naalis ko na ang ugaling huwag magpahawak sa buhok, nagkakamali kayo. Hindi na nga lang ako nambubuntal at nanabunot, dinedemanda ko na lang ng invasion of property ang magpilit humawak sa buhok ko. mweheheh.

Pero nagpapaputol na rin ako ng buhok. Hindi na kagaya noong hanggang baywang ang buhok ko. Ngayon hanggang balikat na lang. Masyadong magastos sa shampoo at conditioner.

Kaya may excuse ako na kung noon at may photographic memory ako, ngayon ay photocopy na lang. Meaning, kailangang kopyahin ko at iprint para matandaan ko.



San Francisco,Los Angeles,Washington DCbalikbayan,pinoy,pinay
Samson and Delilah,bigote

Red Valentine

Dear insansapinas,
Happy Valentine. Ako, tahimik ang aking Valentine.Hindi kagaya noon sa San Francisco na may nagkakamaling maghagis ng tsokolate sa akin at kung medyo maparaan sa park kung saan may mga naliligaw na bulaklak, ribbon na lang ang kulang. Haaay.


White Valentine? Sa akin noon Red Valentine as in red blood.

Acshually, maliit pa ako noon. Grade three to be exact. Pero may mga crushes na rin tayo. Di va? Di va?

Nakared dress ako noon. Kahit may uniform kami. Kasi pinayagan kami ng aming teacher na magsuot ng civilian para sa presentation namin sa klase tungkol sa Valentine's Day.

Eh ang aking teacher, may ka Valentine din, kaya panay ang labas niya. Teeka, teka, saan pumasok ang "my red valentine"?

May kaklase akong lalaki na mukhang nerd. Nakasalamin siya at mahilig mageksperiment.Lahat ng goirls sa klase ay may crush sa kaniya. Galing kasi niyang tumula. Pero hindi ko siya pansin. Kasi may crush akong iba. hehehe. Payat siya at siya ang pinakamatalino sa klase. Sunod sa akin. Aray, bumagsak yong hawak kong bangko.

Pero suplado. Crush naman niya ang kaklase kong mestisa na ang pangalan ay may kabuntot na MAE.

Si Nerd ay panay ang pasikat sa akin. Mas mataas naman ako sa kaniya. *Heh*.

Sabi niya may bago siyang experiment. Oweno.

Lumabas ang aking titser. Umupo siya sa upuan sa may likod ko. Inilabas niya ang dry ice. Inilagay niya sa bote. Umuusok.

Tinakpan niya ang bote. BOOMMM.

Duguan ang mukha niya. Kagulo. Dumating ang titser namin. Nadala siya sa ospital.
Naglalakad ako nang tawagin ako ng aking crush. Akala ko babatiin ako ng Happy Valentine. Yon pala sasabihing duguan din ako sa kamay. Hindi lang makita dahil red ang damit ko. Ang iba, hihimatayin na. Ako hindi. Sana kung lumapit ang crush ko, maghihihimatay-matayan ako. Eh kaso dugo lang takot na. Bigla tuloy nawala yong crush ko sa kaniya. Tsee.




San Francisco,Valentine's Day,Los Angeles,Washington DC,balikbayan

The Boy from Hell

Dear insansapinas,
Naalala mo yong kwento ko tungkol sa likot na bata sa Los Angeles?

Ito naman, bata sa pinas.

Kasi may kuwento na sa Russia ay inaabandona sa ospital. Dito sa San Francisco, puwede mong iwanan ang sanggol sa simbahan, sa harap ng ospital nang walang magtatanong saiyo, kung baga huwag lang papatayin baga.

Ang kaibigan ko diyan nagkaroon ng anak. Batang lalaki na nakuha niya sa ospital.

Professor ang aking kaibigan. Maputi siya dahil ang tatay niya ay purong Intsik. Kaya pag nakita mo ang kaniyang pinakikilala niyang anak, alam mong hindi niya anak yon.
Maputi siya, maitim ang bata. Singkit ang mata niya; dilat ang mata ng bata. Madaldal siya pero tahimik ang bata.

Ampon niya. Galing sa ospital na pinagtatrabahuhan ng kaniyang kapatid na doktora. Una, inuuwi lang niya para ipasyal. Sabi niya mabait, dahil hindi kumikibo. Iniwan ito ng nanay niya pagkatapos ipanganak. Sabi nila kalapati raw na mababa ang lipad. Siguro di na makalipad. Mataas kasi ang ospital na yon. *heh, kulit eh*

Tapos, iniuwi niya na. Tatlong taon ang bata. Matalim ang mata niya. Hindi ko siya nakitang ngumiti. Hindi naman siya bungi. Marahil sa matagal niyang pamamalagi sa ospital na wala siyang naituring na pamilya, hindi siya natutong ngumiti. Sabi ng kaibigan ko, kailangan lang niya siguro ang isang pamilyang magmamahal. Anong pamilya kaya sa isip ko eh dalaga siya? Pero sa isip ko lang yon. Tamad kong sabihin.

Minsan ay may party sa bahay ng kaibigan ko. Hanggang sa labas ang mga bisita. Ako naupo sa dining table. Pagod na ako nang kababalik-balik para kumuha ng pagkain. Upuan ko nga. Naramdaman kong may nakatutok na itak sa likod ko. Meron ba namang manghoholdap sa loob ng bahay na maraming tao. Hindi na po. Magdidiyeta na po ako. *heh*

Unti-unti ang paglingon ko. Eeek, yong bata. Gusto akong gawing tapa. Ayaw niyang ibigay ang itak. Wasiwas pa siya.Bakit naman ako ay gusto niyang hiwa-hiwain? Wala naman akong atraso sa kaniya. Hindi ko naman siya pinandidilatan. Nagkataon sigurong ako lang ang nasa kusina at baka akala niya uubusin ko ang pagkain. BURP. O napanood niya sa mga kungfu movies?

Isinumbong ko sa kaibigan ko. Sabi ko, masama ang vibes ko sa batang yan. He's full of hate.

Ngumiti lang siya at sabi niya siguro with full of love, magbabago siya.

Napasyal ulit ako sa kanila. Malaki na rin ang bata. May asawa na ang aking kaibigan. Marami siyang kuwento sa kasalbahehan ng bata. Sabi niya, natural lang daw yon. Isa pa KSP yata. Kulang sa Pansin. Ang takot ko baka pag nagka-anak siya, magselos at kung ano ang gawin sa anak niya.

Nakaupo ako na nakatalikod sa bintana. Wala silang screen. Silat na silat na salamin ang sarahan ng bintana.

Naramdaman kong may tumutusok na naman sa aking likod. Hee. Ang bata, may hawak na mahabang stick at inaabot ako mula sa labas ng bintana. Buti na lang di pa ako nakapagkape at hindi pa ako hyper kung hindi nahabol ko siya at nabitbit ng patiwarik.

Panay hingi ng dispensa ang aking kaibigan.

Napunta ako sa abroad. Nagkita kami ng magbalikbayan, pero di ko nakita ang ampon niya.

Sa e-mail, sabi niya. Tama ang aking vibration. Dalawang beses na nga raw nilang pinarerehab. Mabubuti naman ang mag-asawa. Wala na silang naging anak kung hindi ang ampon na yon. Wala nang mairereklamo na kulang siya sa pagmamahal.

Ang tatlong taong pamamalagi kaya niya sa ospital ang naging dahilan ng kaniyang peronality o talagang may dugo siyang maitim.

Huwag ninyo akong tanungin dahil ang alam ko lang na maitim ay ang dinuguan.

Ang iyong pinsan,





San Francisco,Valentine's Day,Los Angeles,Washington DC,balikbayan, inspiration,
heart, love,nurses,caregivers, baby sitter , hospital,Russia,babies, Filipino nurses

Nutty Professor

Dear insansapinas,
Sa San Francisco, nakakapanood pa ako sa sinehan. Dito sa Washington, DVD na lang ako.

Pinanood ko angLittle Miss Sunshine kung saan si Frank (Steve Carell)ay isang Proust scholar at propesor sa isang university. Muntik na siyang mamatay dahil nagsuicide siya pagkatapos mawala sa kanya ang kanyang mahal sa isang ring propesor na lalaki. Lalaki rin ang mahal niyang yon.

Akala mo sa sine lang. Eskhyus me pero meron din akong kasamahang propesor na ganiyan. Isang babae at isang lalaki.

Yon munang lalaki. Tahimik siya. Hindi siya sociable. Wala siyang masyadong kaibigan. Pero dumadating siya pag may meeting.

Minsan hindi siya dumating. Nasa ospital daw. Naglaslas ng wrist. Buti na lang hindi bago ang blade, kung hindi nakikipagmeeting na sana siya kay San Pedro.

Siyempre, dalaw naman kami. Wala yata siyang mapghingahan ng loob kaya akong nag-iisang dumalaw ng oras na iyon ang napagsabihan niya.


Nahuli raw niya ang kaniyang batang-batang boy friend (lalaki siya ha) na may girl friend. Muntik nang tumalon ang Santo Kristo ko sa dibdib hindi dahil sa pagkabigla kung hindi sa hindi ako makapaniwalang ang taong may doctorate na katulad niya ay
magiging ganoon kadesperate dahil lang sa pag-ibig.

Ang boy friend pala ay pinag-aaral niya sa UST at nakatira sa kaniya nang mahigit ng limang taon. Sa awa ko medyo naiyak din ako at gusto ko sanang gamitin iyong bed sheet pangpunas pero baka magalit ang nars.

Nang lumabas siya ay lalo siyang naging tahimik. Hanggang isang araw ay nagkagulo sa isang classroom. Ang propesor ay nasa itaas ng lamesa at nagtatalumpati.

Iniabot ng senior professor namin ang kamay niya sa professor na iyon at sinabing sila ay may pupuntahan.

Maamo naman siyang sumunod. Nakita ko sa labas ang van ng Mental Hospital.

Minsan dumalaw kami sa kaniya ay si Rizal na siya, kausap si Bonifacio.





San Francisco,Valentine's Day,Los Angeles,Washington DC,balikbayan, inspiration,
heart, love
life,inspiration, love, hope

Sad movies and Sad Songs Make Me Cry

Dear insansapinas,


Hanube yan, isang nag-audition sa American Idol ang nagsabi na ang kakantahin niya ay inspired ng break-up nila nang kaniyang girl friend. Malungkot daw at tiyak na babaha ng luha. Ako naman si gaga't kalahati ng one fourth ay inihanda ang kumot na malapit sa akin. Baka nga naman ako maiyak. Alam ninyo naman, dinaanan din natin yang mga broken broken heart ekek na kung minsan ay wala akong ganang kumain hanggang maamoy ko ang dala- dalang pizza ng aking karoommate noon. Yum yum, saka na ang sintir de asukal. Kain muna. Ano nababaliw na magutom.

Eh, balik tayo dito sa mamang nangangalandakan na siya ang susunod na American Idol at sabi niya ala Sharon Cuneta, BUKAS LULUHOD ANG MGA TALA kasama raw si Paula Abdul.

Pinigil ko pa ang punta sa bathroom para hintayin siyang kumanta. Kumanta na po. Saan ba nakatago yong pambambo ko. Tinamaan ng lintek. Love song ba yong nag raRap siya roon. Tsee niya.

Noong isang araw naman ay pinanood ko ang pelikulang JEZEBEL. Hindi yong sirenang lalangoy langoy na tinampukan ni Vilma Santos, Alma Moreno at ang pinakahuli ay si Charlene Gonzales.

Ito ay lumang pelikula na tinatampukan ni Bette Davis at Henry Fonda. Maganda pala si Bette Davis noong bata pa.At siyempre, guwapo talaga si Henry Fonda.

Dito sa pelikulang ito nanalo ng Academy Award si Bette. Bakit ako naiyak kanyo, kasi naalala ko sarili ko sa katigasan ng ulo niya. Nang sabihang bawal ang magsuot ng hindi puting damit para sa mga babaeng wala pang asawa sa kasayahang dinadaos taun-taon, nagsuot siya ng pula. Ako naman nang sinabihang bawal ang magpantalon sa graduation at kailangan nakabestida ang mga babae, nagsuot pa rin ako ng pantalon. Nang makita ako ng usher, pinatupi sa akin bago ako umakyat sa stage. Buti na lang mahaba ang toga ko.

Ang nakakaiyak pa sa pelikula ay kung sino ang di mo aakalaing maksasakripisyo sa pag-ibig ang siyang nagpakamartir sa bandang huli. Ako, sabi nila martir, pero ayaw kong mabaril sa Luneta kaya puede ba.

Haynaku, kay Jackie Chan na nga lang ang papanoorin ko.

American Idol,Bette Davis,Jackie Chan

My First Excursion in Snow Part 2

Dear InsansaPinas,
Sensiya ka na. Kailangan kasing break para sa topic na ito. Dami ko ring ginagawa.

So nasaan na ba tayo? Alam ko nandito ako sa Estet, at ikaw diyan sa pinas. Silly.

Ito pa ang ibinigay sa akin ng kapatid ko. Ang snow cap.



Pag sinuot mo kasama ng itim na pantalon at itim na pang-itaas,hindi ka na makikita sa dilim. Lagyan mo lang ng dalawang butas sa mata, puwede ka nang mangholdap ng bangko na hindi makikilala. Kaya lang sira ang hair do mo. *heh*

Wala akong snowcap sa San Francisco. Meron ako beret.



Yong nakikita niyong suot ng mga Italian painters. Either nakakiling sa kaliwa o sa kanan. Feeling ko pag suot ko yon at ako ay naglalakad sa financial district ng San Francisco ay model akong Italiani spaghetti. Pag nakita naman ako ng aking kaibigan na may tupak din ang ulo, tinatanong kung nasaan ang aking easel at mga pintura. bwahaha.

Isa pang ibinigay sa akin ay ang scarf. Pantali sa leeg. Para hindi ginawin, silly.



Ayan kumpleto na kaya, dya dya yan.



Ito ang mga dinaanan ko.

Ang snow sa tanim. Akala mo bula ng laundry detergent na isinaboy sa tanim na gumamela.

Remember yong ginagawang kulahan ng ating mga inang?




Ito close-up. Para namang ginadgad na yelo. Parang gusto ko tuloy gumawa ng halo-halo.



Daming halo-halo sana nito insan.


Ang iyong pinsan,







San Francisco,laundry detergent,halo-halo,San Francisco,Los Angeles,Washington DCbalikbayan,pinoy,pinay

My First Excursion in Snow

Dear Insansapinas,

Syempre, kailangan kong mag-explore. Kung baga sa business plan, I got to strategize. *heh*. Sorry insan, force of habit. Talagang lumalabas pa rin ang mga corporate bullshits sa aking brain. O di va may time nga noon tulog ako pero I sleeptalk na panay daw numero ang sinasabi ko sa aking sleep. Buti na lang hindi blah blah blah.

Pero hanube ang gagawin ng katulad ko na first time lang magtatampisaw sa snow?

Binigyan ako ng aking kafatid ng body warmer. Hindi ko tiningnan masyado. Kala ko thermal (yong yong suot mo sa ilalim ng damit para hindi masyadong ginawin). Sa isip ko kaliit naman. Baka nakatupi. Yon pala eh para siyang malaking Salonpas na puwede mong itapal sa balat para magbigay ng init. Pwede rin sa sakit sa kasu-kasuan, sa mga muscle cramps.
Oy, wala nito sa pinaggalingan kong baryo.

Binigyan ako ng aking kapatid ng gloves. Dyan dyan.ROCKY movie sound track.


Ang kapal. Parang pagsuot mo ay di mo na maramdaman ang hinahawakan mo.(wiss wiss) Sound of shadow boxxxxz Hindi kasi sanay eh.


Sa San Francisco kase, may gloves nga ako pero yon bang maninipis lang na fashionista. May manipis na faux leather,


May knitted na black and white.



Itutuloy ko ang aking adbentyurs sa snaaw.

Ang iyong insan,




tags : San Francisco,body warmer,leather gloves,business plan

Let It Snow, Let It Snow

Dear Insansapinas,
Aleluya, first time , hindi second time pala akong makakita nang snowfalling from the sky. The first time when I was just a week old dito sa Estet. Pumunta kami sa Reno noong boss ko at ang kaniyang whole family para pumunta sa Harrah's at magcasino habang ang mga bata (kasama ako roon) ay sa Circus Circus, tatambay. Biglang nag fall ang snow sa kotse. Hay, taranta ang mga chikiting gubat na kasama namin.Imagine, kala ko pa naman lahat ng Puti, nakakita na ng snow. Pre-preho lang pala kaming first time. Ako kunwari hindi excited pero kung pwede nga lang ba na makipag chorus ako sa mga bata pagsabing "Pull over, dad, wanna play outside and catch the snow", sana ay ginawa ko na. Pero siyempre, ngiti lang ako.Para bang keber ko sainyo noh. Pero, mahina lang. Parang sinabuyan lang ng asin ang aming kotse. Tunaw kaagad.

Pero kahapon, habang yakitiyak kami sa telepono ng kaibigan kong nasa Los Angeles, aba nakita ko parang lumilipad na mga maliliit na bulak sa hangin. Snow, snow. Gusto ko sanang magtatalon kaya lang baka isipin ng aking kapatid, natuluyan na akong masiraan. Hindi naman dahil may hinala siya pero malapit na rin doon. ahek.

Tuloy pa rin kami ng aking kaibigan pagtsismisan. Pero lumabas ako sa balkonahe at ibinulas ko ang aking palad para makahuli ng snowflake. Huwag kang maingay, itatago ko sana sa ref.
Wala. Pero namumuti na ang barandilya namin. Para bang naglagay ng asin na pinong-pino. Parang margarita. HIC.

Mga ilang minuto lang, aba, nagiging puti ang paligid. Wala na yong damo na green. Wala na rin yong mga naghahabulang mga squirrel.

Pero yong puno, hindi pa masyado ang snow at ang walkway ay nakikita pa.

Sige daldal pa rin. Siguro mahigit isang oras yong aming usapan. Sakit ng tainga ko pagkatapos. Pero yong mata ko nakatingin sa labas. Nag-iisip ako kung gagawa ako ng
halo-halo o tatakbo ako sa labas para magretrato.



Mga ilang minuto pa ay puti na ang paligid. Parang May nagsabog ng maraming arina. May snow na nakasabit sa puno. Naalala ko ang aking Christmas tree sa San Francisco pag Pasko. Nilalagan ko ng pekeng snow. Singhot. Naalala ko sa Pinas kung saan may pekeng snow at ice. Pumupunta kami kahit mahal ang bayad. Nakasuot pa kami ng snowjacket. Photo-op lang. *heh*


Pinoy,Pinay,San Francisco,

entertainment,snow,Reno,casino

Ang Ending nga Love Story na hindi pa talaga The End, gulo mo.

Soul Mate Meets Soul Mate sa Internet-Another Pinay Love Story 2
sub-title : Oh Pag-ibig, balikbayan man ay balikbayan pa rin.
Part 13 Karugtong ng kabanata:


Dear InsansaPinas,

Umuwi siyang wala sa sarili. Huwag lang siyang hindi makanti ng kasalubong niya ay handa na siyang mambuntal.

Tuloy siya sa isang beer house. Wala sa kaniya yong mga naghihiyawang mga gustong kumanta sa karaoke. Isa, dalawa, tatlo hanggang nakadalawang dosena pala siyang beer.
Di niya matandaan kung paano siya nakauwi sa bahay. Sinalubong siya ng kaniyang part-time housekeeper. At yon na lang ang kaniyang natandaan nang unti-unti siyang hinubaran at pinunasan ng mainit na tubig.

Kinabukasan ay masakit pa rin ang ulo. Niya. Parang maraming mga maliliit na tao na nagmamartilyo ng kaniyang ulo. May pagkain sa lamesa pero wala siyang kasama.
Hmm, sa isip niya. Nanaginip ba siya o totoong may nakatalik siya kagabi?

Tumawag si Auria, pero di niya kinuha ang telepono. Pinaadvance niya ang flight niya para makabalik na sa San Francisco.

At siya ay lumipad.

Kaya yan insan ang ibinida niya sa akin pagkatapos ng kaniyang bakasyon sa pinas. Pero hindi diyan nagtatapos ang kaniyang kuwento.





Itutuloy.

Ang iyong pinsan,


Pinoy,Pinay, balikbayah,
love

We can only learn to love by loving. --Pinay Love Story 2

Soul Mate Meets Soul Mate sa Internet-Another Pinay Love Story 2
sub-title : Oh Pag-ibig, balikbayan man ay balikbayan pa rin.
Part 12 Karugtong ng kabanata:


Dear InsansaPinas,

Ito na ang karugtong pinsan. Pasensiya ka na at maraming mga nangyari sa buhay ko kaya pinagpahinga ko muna ang aking utak sa mga malulungkot na kuwento. Hikbi.Pero hindi ako ang bida sa istoryang ito. Ang bida ay ang aking kaibigan na nasa San Francisco. Malamig dito sa Washington DC kaya hayaan mong ikwento saiyo habang binabanatan ko itong popsicle without sugar.

Maagang pumunta si Rick sa bahay ni Auria para kausapin na ito tungkol sa balak nila.
Himala, wala ang mga asungot. Tahimik ang paligid. Pinapasok siya ng nanay ni Auria at sinabing maghintay siya’t tatawagin niya. Ang sandaling yon ay umabot ng oras. Hindi lumalabas si Auria. Inamoy niya ang sarili niya.Naligo naman siya .( Erase erase. Hindi pala kasama yon).

Lumabas si Auria na mugto ang mata. (Tiyak umiyak di ba insan?) Umiyak nga.

Umiiyak pa rin ito nang sabihin sa kaniyang kalimutan na siya ni Rick. (O div a, shocking yon?).

Nakipagkita pala ito sa dati niyang boyfriend para magpaalam. Pero, natukso silang dalawa at ayun di may nangyari sa kanila. Huwag na akong tanungin. Basta yon na.
Ang problema, nahuli sila ng asawa ng kaniyang ex-boyfriend. Pagbaba niya ay sinabunutan siya, kinaladkad at saka pinagsampal-sampal sa kalsada. Mang-aagaw ng asawa. Yon ang sigaw ha. Aba’y kahiya naman talaga. Kahit ako, kung ako ay asin, tunaw kaagad ako doon kahit hindi ako binubuhusan ng tubig.

Nashock si Rick. Yon palang lagay na yon, hindi pa rin nito nakakalimutan ang boyfriend.

Gusto rin niyang sampalin kaya lang lalong mamaga ang mukha nito.

Tumayo siya at walang lingon-likod na umalis.

Sandali insan, tunaw na ang popsicle. Itutuloy.





Ang iyong pinsan,



San Francisco,Los Angeles,Washington DCbalikbayan,pinoy,pinay

I Left my Heart in San Francisco-Golden Gate na hindi naman kulay Gold

Mga Alaala sa San Francisco (hikbi)
"When I come home to you, San Francisco, your golden sun will shine for me."



Dear InsansaPinas,

Acshually, noong bagong sulpot ako dito sa San Francisco, nagtatrabaho ako sa downtown pero nakitira muna ako sa aking bossing sa Walnut Creek. Mga lugar ng mga Puti yon. Kalayo sa SF downtown. Siguro ay mga 30 minute-drive kung hahawak ka sa iyong tainga pag nagdadrive ng mabilis yong aking bossing na babae at walang pulis o traffic na istorbo. Dito sa youtube na ninakaw ko (looted, baby)makikita ang pagdadarive papunta doon sa Golden Gate. Kung may makita kayong biglang dumilim ang dinadaanan, yon ay tunnel sa ilalim ng bundok. Yeah baby, pinakialaman nila ang bundok, binutas para lang lagyan ng daanan. (Naisulat ko ito sa libro ko na hindi pa lumalabas dahil naghihintay pa ng maawang magpublish, hehehe) Sabi nga eh. If you cannot make the mountain move, then dig a hole, and it's a big hole.






Nakita mo ba yong Golden Gate, insan. Di naman golden, di va? Noong una nga akala ko golden kaya balak ko sanang magdala ng pang scrape baka makakuha ako kahit kaunti para gawing singsing.

Nakita mo ba yong mga naglalakad sa sidewalk. Ang mga hitad, ang haba niyan. Pagod yan pagkatapos.

Related articles:

1. I left my heart in San Francisco-Driving in the Streets of San Francisco
2. I left my heart in San Francisco-Golden Gate na hindi gold
3. I left my heart in San Francisco-Riding in the cable car
4. I left my heart in San Francisco-Walking in the Fisherman's Wharf

5. I left my heart in San Francisco-The Fisherman's Wharf Bushman
6. I left my heart in San Francisco-Fisherman's Wharf-Fire-eating Dude

7. I Left My Heart in San Francisco-Fisherman's Wharf-Sealion

8. I Left My Heart in San Francisco-isherman's Wharf Robot

9. I Left My Heart in San Francisco-Fisherman's Wharf-Aquarium


Pinoy,Pinay, balikbayah,
love