Advertisement

Thursday, September 30, 2010

Pumapatak na naman ang Ulan

Dear insansapinas,


Lumabas ako ngayon kahit ang lakas ng ulan. Para tuloy gusto kong kumanta ng Singing in the Rain o kaya ng Rhythmn of the Rain ng Cascades o kaya ang kanta ng Apo ng Pumapatak na naman ang Ulan.

Maaga ang aking appointment at hindi ko tinawagan yong shuttle service. Nahahigh blood ako paglate dumating ang driver at kung minsan  hindi ako makitang nakatayo sa malapit sa mail box namin. kala nila mail box pa rin ako? *heh*


I decided mag bus na lang ako. Meron namang bus stop sa tapat at diretso na yon doon sa aking bagong doctor.On time pa. 


Kaya lang paghintay ko ng bus, lalong bumuhos ang ulan. Hindi ko mabuksan ang payong ko. Dami kong bitbit. Besides mula nang palagi akong pansinin ng mga nakakasalubong ko na "Where's the Rain, lady?" pag may dala akong payong, allergic na akong gumamit noon maliban na lang kung talgang umuulan ng pusa at aso. (cats and dogs). Hindi rin ako gumagamit ng malaking sumbrero kahit mainit kasi babatiin din ako ng "Where's the beach o where's the sun, lady?"  Doon kasi sa SF pag lumalabas ang araw, labasan din ang mga tao at parang kinukula ang sarili nila. Hindi ko pwedeng gawin yon kasi ngipin na lang ang makikita sa akin. mwehehe.


Basa na ang aking outerjacket. Bumigat ang aking timbang. para akong sampayan na may nakasampay na basang kumot. mwehehe.


Anyway, nakarating ako sa aking bagong doctor na babae. Tusok dito, tusok doon (they are driving a point) at next week panibago na namang lab works. *sigh* At dalawa pang recommended specialists. 
Palagay ko mahal ang singil doon. Nakanotebook ang mga medical assistant. Direct ang entry nila para sa personal information. Pati yong doctor, hawak din ang computer habang kinakausap ako at kinocontact ang pharmacy. Hindi na niya kailangang magbigay ng prescription. 

Tinanong ako ng nurse kong ano raw lahi ko. Gusto ko sanang sabihin, pit bull. Sabi niya kung Latina raw ako. Sabi ko I am a Filipino sa isip, sa salita at sa gawa.


Sabi niya. Sabi ko na nga ba. Ows? yong boyfriend ng mother niya raw ay Pinoy din. Di ko malaman kung natutuwa siya o nagrereklamo. lll^_^lll

Pagbalik ko ay sa parehong biyahe ng bus din ako sumakay. Iikot lang kasi yon at balik na sa aming lugar. Ang problema di siya dumaan sa kalye namin. Tinanong ko naman kung dadaan, oo raw. So nadala ako sa bus depot. Sus ginoo. Umuulan pa rin.


Tinanong ko siya kung anong bus ang sasakyan ko pabalik. Tinanong kung saan ako nakatira Sabi niya, ihahatid daw niya ako. O sey, parang taxi ko yong bus. Pabalik kami aking lugar nang makita kong may kumislap. Sus, ilaw pala yon.  May isa kasing driver ng taxi na inaaway yong poste ng koryente. Ayun, 
bangga siya sa poste at sumabog yong ilaw sa itaas. Wooh parehong expression namin noong lady driver.



Kahapon, may bus din na naaksidente na may dalang mga bata. Pinapanood ko ang live coverage sa TV.  Isa patay at marami ang nasugatan. Hindi makakuha ng picture ang mga media. Sabi noong isang TV reporter, "we were asked to step back by the police."


Sa Pinas, marami ng ususero niyan. Marami rin dito kahapon pero malayo sila. Mga motorists na may mga cell phone camera.

Pagdating ko sa bahay, ring ng phone ng kaibigan kong showbiz ang sumalubong sa akin. Nabasa mo na ba yong bagong article kay Kris Aquino? 


Pinaysaamerika

5 comments:

Anonymous said...

parang si mader,pag lalakad ang laki at haba pa ng dalang payong,wala namang ulan, wala namang araw... pang halibas daw ng asong ulul,santisima, napaka violence naman,magagalit nyan si alma moreno e dinga sya marunong mag gitara violence pa?
~lee

cathy said...

slsm mo kaya naman ako may dalang payong sa SF, yong mahaba ha, panghalibas naman ng mga nagtatangkang mang-agaw ulit ng bag ko.

Anonymous said...

nyak hahaha, mace nalang kaya mam haha

cathy said...

may mga States na banned ito.
at least yong payong, puwede mo pang gamitin para huwag lumapit saiyo ang mga lalaki sa iyong likod lalo pag may amoy.
ginagamit ko rin ito sa BART (train) lalo pag punuan. Hindi ko abot yong hawakan para hindi ka matumba pag huminto ang tren. Kinakalawit ko ng payong.

Anonymous said...

hahahahaha naiimagine ko na chura mo mam habang nakasabit
yung payong sa estribo ng tren hahahaha