Brand conscious or just Gaya-gaya

Dear insansapinas,

resolution number 4. Take up a  new  old habit--bird/blogger watching--tatalunin ko si lee pagkalaitera. hehehe

Nang ang isang blogger ay bumili ng camera na ang halaga ay katumbas na ng tricycle na pwedeng ipamasada,  ang dami ring bloggers na nangarap makabili rin to the extent na nangutang para makabili ng ganoong camera. Walang masama, it is part of dreaming to own something of value. Pero naman Iska, kung mangangayayat ka lang katitipid at nagkakacollege na ang anak mo hindi mo pa tapos bayaran ang utang para you can keep up with the Joneses, itago mo na lang sa bangko ang pera para sa edukasyon ng anak kung hindi rin lang naman pagkakakitaan ang mga retrato mo na pipintasan pa ng ibang tao dahil mali ang lighting o kaya bakit mo pinagtitiyagaang retratuhin ang inosenteng caterpillar na tumatawid sa daan. (ackkk ako pala yon noong pumunta kami sa Shenadoah Park. point and shoot lang naman ang camera ko. Napakamura pero pwede nang magpakain ng 14 tao sa restaurant sa Pilipinas pag ako nagbalikbayan). Tapos ilang buwan lang may bagong model na naman.



Saan ba pupunta ang diskusyon na ito? Sa kaliwa, sa kanan o sa gitna?


Sa totoo lang, napapansin ko, ang karamihang mga consumers ay bumibili ng producto hindi dahil sa quality nito kung hindi dahil naniniwala silang ginagamit ito ng mga celebrity endorsers at mga famous bloggers kuno.


Anak naman ng pating na pinsan ng balyena, maniniwala ka ba naman na ginagamit nga ng isang celebrity endorser ang isang brand ng lampin sa kaniyang anak kahit ito ay mura. Magagasgas ang puwet ng bata.


Naniniwala ka ba naman na kumakain ng sardinas ang mga endorsers na yan? Baka amoy lang hindi pa nila matolerate. Pero bilihan ang mga consumers kasi endorsed ni (insert name) endorsed ni...(insert name).


Maniniwala ka ba naman sa endorsement ng blogger ng isang lugar na hindi pa niya napuntahan? Maniniwala ka ba naman sa bloggers na may freebies para lang iindorso ang produktong iyon? 


Uh uh.



Bakit kailangan pang sabihin ng top celebrity endorser  na "tawagan mo ako sa aking blackberry? "kung hindi gusto lang niyang malaman ng mga tao na blackberry ang kaniyang phone. Ang mga gaya-gaya naman ay hanap kaagad ng ganoong klaseng phone. Kasi gamit ni K.
Eh noong connected ako sa isang malaking distributor ng mga wireless phones. sinisale namin yan. Ang mga mabenta ay motorola na siya ring gamit namin. Pag tingin ko made in the phils. ohow.


Sa mga bloggers naman, sikat ka pag kumakain ka ng krispy kreme kasi libre yon at pinadala saiyo.Kesehodang pinakita mo ang iyong ID as journalist kuno. Eh dito naman, pangkaraniwan lang ang krispy kreme.


May nabuo kasing culture na para sikat ka kailangan kasama ka sa in-crowd. Para bang pagbumili ka ng isang brand at marami ang gumagamit, made ka na. Pag umiinom ka sa Starbucks ng mapait na kape, you're somebody. Basta ako decaf pa rin kahit sabihin pa ng asawa kong it's crap.



Ang masama pag pinagyabang ng mga bloggers ang kanilang new acquisitions at may mga bloggers na hindi kaya yong brand na yon, nagseself-pity sila. Imagine mo ang isang blogger na nasa early twenties na akala mo end of the world na dahil hindi niya mabili yong mga gadgets na nakita niya sa mga big time bloggers kuno.
Yon na lang ba ang goal niya sa buhay? One of the deadliest sins is envy. Lalo kung hindi mo mabili ang nakikita mo sa iba. At ang kasalanan ng ibang bloggers ay  sila ang dahilan ng pagkakaroon ng envy.

Parang kapitbahay na pag bumili ng mga furniture at appliances, tinityempong nasa bahay lahat ang mga kapitbahay. Di nga naman makikita ang delivery. Ohoy.


Meron namang mga Filipinang asawa ng mga foreigners na binablog nila ang kanilang mga kayamanan at biniling mga properties nila.
Ang mga batang babae tuloy na bloggers/readers ay naeencourage maghanap din ng kanilang fafa para sila rin ay magkaroon ng ganoong klaseng buhay, kesehodang pwede na nilang maging lolo ang mga naging asawa nila. May mga single mothers na nadedepressed pag nabasa ang kanilang blog dahil sila ay walang chance na magkaroon ng ganoong pamilya.

Sabagay, matagal ng practice ito. Mga mail-order brides. Pero na outlaw na ito. Kaya ang mga pinaghahanapan naman ay ang mga internet matchmaking sites. 

Ang iba ay maganda ang buhay...ang iba naman nagiging tagapag-alaga lang ng asawa nilang geriatric na.

Practical lang sila di ba. But why flaunt?  Parang pumunta ka sa lugar ng mahihirap na nakasuot ka lahat ng iyong alahases para makapagyabang na look at me now.




Aray, tinamaan ako, dahil poregner din ang ex-hubby ko. Inggit lang ba ako, Lee? sampal sa sarili. Buti pala kinuha ko yong inalok na bahay sa isang state. pukpok ng ulo. 

May nameet akong Filipina sa isang store. Palagay ko bagong dating. Amoy lupa na ang asawa na hipan mo lang siguro, tutumba na. Pero ayaw yatang pahawakin ng pera yong babae. Palagay ko sa pension na lang yon umaasa. Libre na ang caregiver niya. 


Pinaysaamerika