MARKETING 101 and Cory Doll

Dear insansapinas,
Resolution 3 : I will stop living in the past by searching for my  old friends.

Did I make you raise your eyebrow? What has this resolution to do with my title? Let me esplain.


The other day, I called up a former classmate to ask for the phone number of one of our female classmates in College. Ang grupo niya ay very close hanggang ngayon. So close na sila ay nag eeb kahit apat na lang sila dito sa States.


Lucky me, he was the one who answered. He gave me an e-mail address because he said that he has still to look for the number and will e-mail me back. Okidoke so I sent the e-mail to him. Balik ang mail sa akin. Kulang siguro ng stamps. mwehehehe.


I called him again. No answer. 


Then I received a call from a number unknown to me. I did not pick up the phone. Baka telemarketer, makabili ako ng item na hindi ko naman kailangan. The red light started blinking as if it was saying, you got a message, pick me up. *heh*



My bro retrieved the message. It was from another former classmate. She must have gotten my number from the former classmate who gave his e-mail addy at siguro napagtsismisan na nila ako tungkol sa mga kinuwento kong gusto kong malaman nila. Greetings, greetings and then the sales pitch.


Binebentahan ako ng organic something, something. Kala ko pa naman, interesado talagang magkausap kami because it had been three years that we have had no communication. That was when she was still selling another kind of health drink. 


Condo and retirement home


When another brod went on a vacation in the Philippines, he planned to look for a condo or a house which he can buy when he retires.


He came home disappointed. Malaki ang kapatid ko. Hindi siya makapasok sa toilet ng mga condo na ipnakita sa kaniya. Feeling niya para siyang salmon na nasa delata. 


Ayaw na naman niya ang bahay sa Metro Manila. Masyado raw traffic, polluted at mainit. 


Sabi ko why not  try  Bicol. Inaabot na naman doon ng internet hindi kagaya noon na Morse code pa yata ang ginagamit.


I remember my grandfather ( cousin ng aking lolo). He stowed away dito sa US noong teen-ager pa sya. Barko pa yata ang gamit noong means of transport papunta rito. By the time, he was discovered, malayo na ang pantalan (port). Alangan namang pacontest siya ng swimming sa mga pating. Anak ng pating naman.


So ginawa siyang alalay noong capitan. Siguro pag nahihilo, inaalalayan niya. mwehehe.


Siya yata ang una naming kamag-anak na OFW. Pero TNT siya. Pumasok siyang tagalinis at tagahugas ng pinggan sa restaurant. By the time, maputi na ang buhok niya, sa kaniya ang restaurant at umuwi na siya sa Pinas. Walang banggitan kung siya ay ilegal o hindi. Sa akin, ang aking interest lang noon ay tsokolate na binili niya sa HK. Pasyalan niya yon pag nabobore siya sa bahay na binili niya sa bundok.


Hindi na rin niya kayang tumira sa city kaya mayroon siyang malaking bahay kubo sa gitna ng maraming puno.
Isa pa iniwasan niya ang mga kamag-anak na wala ng ginawa kung hindi ang mapagbilhan/makapagsanla o makahingi ng pera sa kaniya. Meron siyang pamangkin na ginastusan para sana makapunta sa States. 


Inubos ang pera sa night club at alak. Akala niya nakaalis na. Nasa Maynila lang pala at nagtatago. Sus.

Cory Doll

Dito sa States, pag ginawan ng doll ang isang tao (example was Obama's kid), pinagsasabihan kaagad.

Sino kaya ang nagmamanufacture ng doll na ito?

 photocredit: juancountry

Hindi ba ito sisitahin kasi makakatulong sa campaign o kasama ito sa campaign strategy.


Sa akin parang nababawasan ang prestige ng dating presidente kung ang kaniyang legacy ay ilalagay na lang sa manika.


Akala ko pa naman gagawin siyang santa. Yon pala gagawin siyang relos, telepono at manika.



Pakisampal nga ako. Huwag lang lalakasan at bibigwasan ko kayo.

Pinaysaamerika