Advertisement

Thursday, September 17, 2009

Emergency 101-Si Pinay sa Ospital Part 4


 Dear insansapinas,

photocredit:wheelchair
Thursday

Hindi na talaga ako papayag na hindi nila ako idischarge. Mas stress ako sa ospital.May bago na naming student nurses na itinoka sa akin. Mababait naman sila pero HusmeNaman, kailangan bang tanungin nila ako every thirty minutes kung okay ako?

Balita sa akin ng Charge Nurse, may discharge order na ako at pipick-upin ako ng kapatid ko nang ala-una.

Bago siya dumating, may lunch tray na dumating. Ayaw ko na snang kumain pero saying din.Dalawang hiwa ng tuna sandwich. Ni hindi ko naubos yong isa. Buti pa Ligo na lang pinalaman nila. May lasa pa.

Pinasakay ako sa wheelchair pababa sa lobby. Tulak-tulak ng isang matandang babaeng volunteer.Hiya ako kasi kasing tanda na siya ng mother ko. Pero kasiyahan nila yon. Gumawa ng mga trabahong makakatulong. Halos ayaw kong huminga para hindi ko bumigat. Heh.

Nang naghihintay kami para ilapit ng kapatid ko yong SUV, may dumating na lalaki. Hindi siya "Merkano. Mas mukha siyang Kastilaloy . Hindi Tsikano kasi ang mga Tsikano, halos kakulay natin at itim din ang buhok.

Sabi ba naman ay patayuin na raw ako sahil pauwi na ako at kailangan ng asawa niya ang wheelchair.Naku kung nakakabit ang sphygmomanometer sa aking palagay ko sasabog ang cuff.


Pero sinabihan siyang matandang Puting babae na nagtutulak ng wheelchair na hindi dapat yon.Kung gusto niya, pumunta siya doon sa parkingan ng mg wheelchair o kaya maghanap siya ng volunteer. Hindi naman kasi emergency entrance yong pinasukan niya. Yon ay para sa mga doctor, nurses, at empleyado na pumapasok sa ospital.Sabi ng babae, kung gusto niya maghintay siya makasakay ako sa aming sasakyan. Racist,
gago, ta...

Sinumbong ko sa kapatid ko. Sabi niya, sana binalibag mo yang dala mong bag na may dalawang clothbound na mga nobela. Tingnan mo, palaban din ang kapatid ko. hahaha

Dumaan kami sa Pharmacy. Sangkatutak na naman na gamotang kailangang bilhin. Drinop-off
ko lang kasi matagal pa bago mapick-up.

Kapatid ko na lang ang babalik.

Pagbalik niya may salang Kentuck Fried Chicken. Yehey. At ang pinabili kong coconut water.

Tinanong bakit ako nasa desk ko at hindi sa bed. Kailangan ko ng 48 hours bed rest. Walang paliguan. Singhot.

Alam ko umeepekto pa ang sedative kaya di ko pa nararamdaman ang sakit masyado.

Tawag ako sa mga tumawag sa akin. Hinanap kung bakit hindi ako sumasagot.Isang kaibigan, magsisimula na sanang maglitanya ng kaniyang mga hinaing nang sabihin ko sa kanya na maswerte siya dahil wala siyang sakit. Tahimik siya.Tapos natulog na ako. Panay pa ang ring ng telepono. Huminto kayo. ZZZZZZZZZ

Pinaysaamerika

2 comments:

Biyay said...

I'm glad nakauwi ka na. At least makakapanood ka ng the buzz. hehe. wala kaisng tfc sa hospital. hehe

Sana bigla mawala yang mga engkanto mo.

cathy said...

honey,

wala kaming tfc dito. hindi kasama sa cable subscription.

hindi kagaya sa calif na pwede kang mag-order, kasama pa ang gma, wala pang 10 dollars a month.