Ito muna ang salawikain sa araw na ito.
Salawikain tagpi-tagpi for the day
Taong masalita, kulang sa gawa.
Taong masalita, MADALDAL.
*heh*
Hindi ko sila pinagtatawanan insan. Bagkus, kinaawaan ko sila. Ang puwede ko lang pagtawanan ay ang sarili ko. Toink.
Mayroon akong kasamahang propesor noon sa university. Lalaki. Kagalang-galang siya. Nakasalamin. Matalino. Madaldal. Masayahin.
Kaya di mo mo mahahalatang may sayad na pala.
Pero may mga istudyent kasi na nagkukwento na may pagweirdo. Aray, sabi ko parang pinag-uusapan din ninyo ako ah. Bigla silang hindi, ma'am. Hindi kayo weird, may pagka lang. Pareho din yon, sabi ko. Binawasan lang ninyo ng ilang guhit kung baga sa timbangan.
Isang araw, biglang nagkagulo sa kuwarto noong propesor. Nakatayo sa ibabaw ng lamesa. Nagtatalumpati ng Mi Ultimo Adios. Siya raw si Rizal. Nang pumasok yong isa kong kasama para siya pababain, binati siyang oh Andres, simulan na ang rebolusyon.
Napababa rin siya. Sumama yong kasamahan ko hanggang Mandaluyong. Wala na kasing pamilya yong propesor. Matandang binata at ang hinala nila ay gay.
Dumaan daw sila sa mga taong walang bait sa sarili. Isa ang diyos daw siya. Gusto tuloy magdasal ng aking kaibigan.
Mga ilang taon, nakalabas din siya pero hindi na siya nakapagturo. Malungkot na buhay. Walang makabahagi.
Teka, bibilangin ko muna itong buhok ko. Baka nabawasan ng nagsuklay ako, BWAHAHA.
salawikain,Pinay, Pinoy,Pinaysaamerika
No comments:
Post a Comment