Dear insansapinas,
This is the road going up. Parang Baguio ang dating niya kaya lang walang mga Igorota, Igorote pero iba may bigote. (heh)
Acshually, the attraction of the park is in the changing of colors of the leaves of the trees. Ay Day, kaganda naman talaga. May green, may red, may brown, may yellow.
The long and winding road
That leads to your door
Will never disappear
Ive seen that road before
It always leads me her
Lead me to you door
The wild and windy night
That the rain washed away
Has left a pool of tears
Crying for the day
Why leave me standing here
Let me know the way.
O ayan may kanta pa kayo mula sa Beatles.
Naalala ko tuloy noong ako'y nasa Low school pa lang (Tama ang spelling niyan lokah, ibig sabihin, mababang paaralan. Korniko, thud thud thud. (palo sa ulo yan).
Ang titser ko pinagalitan ako dahil bakit ko kinulayan ang dahon ng pula ay para sa bulaklak lang yon. Gusto ko sanang ipadala sa kanya ito, kaya lang retired na yata.
Mga dahong iba-ibang kulay. Para bagang buhay na Life na sumasapit ang panahon na kailangan siyang maluoy (malanta) at unti-unti siyang nagpapalit ng kulay, mula birde oops berdi oops sige na nga GREEN , nagiging pula, dilaw at brown.
Naalala ko tuloy ang kanta ni sino ba yon buwakanang singer na yon. Ah
Cascades. Kaya ito, pinulot ko ang isang dahon, inilagay ko sa isang puno at ipinaretrato ko sa aking kapatid. At sa saliw ng LAST LEAF, ako ay maiyak-
iyak na tiningnan ko ito sa retrato. Wsssws. Panyo nga.
The last leaf clings to the bough
Just one leaf, that's all there is now
And my last hope live with that lonely leaf, lonely leaf
With the last leaf that clings to the bough
Last summer beneath this tree
Myh love said she'd come to me
Before the leaves of autumn touched the ground, touched the ground
My love promised she's be homeward bound
Then one by one the leaves began to fall
And now that winter's come to call
The last leaf that clings to the bough
Just one leaf, that's all there is now
Will my last hope fall with that lonely leaf, lonely leaf
With the last leaf, the last leaf
With the last leaf that clings to the bough
Bough, bough, bough . . .
bohoohohoooo.
Nakakapagod magdrive. Kahit hindi ako ang nagdadarive. Kasi dati naman akong nagdadrive anoh. Kaya pag kasama ka sa sasakyan, para ka ring nagdadarive, may kasama pang break yon. hehehe. Sa haba ng aming lalakbayin, 100 miles mga ineng at mga totoy, kaya kailangan ang break. Kaya may pahingahan sa mga dinaanan.Ito habang nagpapahinga ang aming sasakyan, takbo ako sa ladies room na hindi naman talaga ladies dahil may mga babies, may mga makukulit na batang sumusilip sa cubicle. Kainis, sarap umbagin. Malaki nga lang ang nanay niyang Puti. Yon naman babaeng itim na nagpalit ng diapers ng kaniyang anak, hindi man lang naghugas. Ewww.
Sus ginoo, maga pa lang nagbabaha na sa loob. Sinong nagsabing pinoy lang ang hindi marunong gumamit ng comfort room. Ha? Gusto ko na ngang mamangka, mababasa ang aking Hush Puppies. Ewww.
Itutuloy.
Related articles:
1.
The Goal of Life
Pinoy,
Pinay
