What lies behind us, and what lies before us are tiny matters compared to what lies within us. --Ralph Waldo Emerson
Dear insansaPinas,
Hanep ang pasakalye anoh. Kala mo talaga totoo. Pero talagang totoo ito. Mahulog man ka man sa silyang kinauupuan mo ngayon.
Kuwento ito ng isang kasamahan sa trabahong lalaki. Kasi ang mga love story naman natin ay panay babae, kaya ito ang love story ng isang lalaking umuwi sa Pinas...teka simulan natin sa simula. Anong title ng istorya. SOUL MATE MEETS SOUL MATE sa Internet, subtitle, Oh Pag-ibig, balikbayan man ay balikbayan pa rin.
Kasalukuyan kaming naghihintay na magsimula ang aming Christmas party na ako ang natokahang mag-organize. Maaga pa lang ay nasa restaurant na kami para ayusin ang mga decorations at ang mga gagawing program. Pagdating ng hapon gulapay na kami kaya inibitahan ko sila sa bahay ko para makapahinga bago magsimula ang Party. Kinuwento lahat ni Rick ang kaniyang love story na alam ko na naman.
Kasama ko si Rick, isa siyang doctor na beterinaryo na nagsapalaran si US of A. Anak mayaman siya pero gusto niyang lumayo sa Pinas dahil nasawi siya sa pag-ibig. Hindi niya linya ang trabaho niya pero magaling din siya sa marketing. Namimiss nga lang daw ang pag-opera ng pusa, aso, kabayo at iba pang hayup. Kaya lang wasak talaga ang puso niya. Kasaklap talaga. Pero hindi yong pag-ibig na iyon ang aking ikukuwento, kung hindi ang pag-ibig niya na nameet niya sa internet.
Isa siya sa mga unang nahook sa internet sa amin kaya pala palagi siyang puyat ay nakikipagchat siya sa gabi hanggang madaling-araw.
Nakilala niya ngayon si Mimi (hindi niya tunay na pangalan). Maganda siya. Ipinorward niya sa amin ang retrato niya noon sa e-mail. Hmmmm, may mukha. Hmmmm, may katawan.
May dalawang mata, isang ilong at dalawang tenga. Pagkatapos ng anim na buwan na pagsusulatan ng e-mail. pagchachat sa Yahoo at kahindik-hindik na bill sa telepono sa long distance, umuwi si Rick para makilala ng personal si Mimi.
Nagpasama siya noong bumili ng pasalubong. Pabango raw. Ralph Lauren pa. Kagaya ng pabango ko pag hindi ako galing sa kusina.
Sa Pinas na lang daw siya bibili ng singsing. Sabi ko hindi mo pa nga nakikita ng harapan, iniisip mo nang pakasalan. Kumatok daw uli ang tawag ng pag-ibig sa kaniya. Hurmmm, kakorni namang linya ito. Bakit di na lang sabihin na nain-love siya ulit. Love ba talaga yon? Eniwey, sige na nga. Malapit na nga ring magpaalam ang mga buhok niya sa bumbunan, kaya kailangan na ngang makatiklo siya nang mapapangasawa.
Tanong ko pa, nakita na ba ang retrato mo? Oo naman daw. Hindi ba natakot? Muntik na akong batukan. Buti na lang nakababa na ako sa escalator.
Lumipad na siya sa Pilipinas. Isang buwan ang hiningi niyang bakasyon. Matagal din siyang di nagbabakasyon kaya naipon ito.
Isa, dalawa, tatlong Linggo, lumipas, bakante pa rin ang desk niya. E-mail niya sa akin. Masaya siya. Mahal daw talaga niya at mahal din siya. Magpapakasal sila sa huwes bago siya umalis. Sagot ko naman, buti naman. Ibalot na lang niya yong mainit na sabaw. Naiimagine ko siyang nakaputi. Paborito niya yon, dahil doctor nga siya... ng mgahayup.Wala nang e-mail pagkatapos noon. Sabi ko, yari, busy sa honeymoon. Baka eextend pa ang bakasyon. Sumusobra na siya ha. Inako ko na nga ang trabaho niya.
Pero hindi siya nagextend. Inabot ko siya sa opisina nang araw na dapat siyang bumalik. Pero imbes na masaya, malungkot ang mukha. Hinanap ko ang singsing, wala. 'No nangyari ha? tanong ko. Tiningnan lang niya ako.
Itutuloy.
Ang iyong pinsan,
Pinoy,Pinay, balikbayah,
love
No comments:
Post a Comment