Advertisement
Thursday, October 26, 2006
The goal of life is living in agreement with nature.-Si Pinay namasyal sa Park
Mac Arthur's Park is melting in the dark
all the sweet green icing flowing down
someone left the cake out in the rain
I don't think that I can take it
'cause it took so long to bake it
and I'll never have that recipe again
Oh, nooo!
Pasakalye lang ho yan.
Bago tayo magkuwentuhan ng mga love stories na iyakan, samahan ninyo muna
ako sa aking pagdalaw sa Shenandoah Park sa Virginia. Oo Virginia, ako ay napunta sa Virginia. Ganito kasi yon. Nandoon ang iba-ibang puno na pag autumn ay nag-iiba-iba ang kulay. Yong byerde, nagiging pula o kaya yeylo o magenta. Hindi si Reyna.
So sakay kami sa Ford Explorer ng aking kapaytid at kami ay naglakbay ng isang oras.
Sa daan ay nakita ang matataas na bakod sa gilid ng freeway. Wow naman may fence ang highway nila. Taas pa.
Muntik na akong sakalin ng aking kapaytid. Hindi fence yan. Noise barrier. O di va, para hindi marinig yong ingay ng mga sasakyan sa mga bahay-bahay sa kabilang ober da bakod. Bigla akong nagshades. Baka kasi may makarinig ng sinabi ko makilala pa na ako yon.
Dumating din kami hay. Mga seventy miles o mahigit isang oras ang takbo ng aming sasakyan. Hindi yan gumapang ha dahil walang trapik.
Ito ang entrance ng park.
Kung hindi ninyo nababasa ang nakasulat, hindi ang mata ninyo ang may diperensiya
kung hindi ang aking kamera. Una nakalimutan kong dalhin ang memory stick. Hina kasi ng memory ko. Hindi nagstick.
Ikalawa, wala ng baterya yong aking camera. Hindi ko nacharge eh.
Ang bayad ay fifteen dollars sa isang sasakyang malaking kagaya ng dala namin.
Para sa pitong araw yon pero walang labasan ha. Kasi marami roong nagcacamping. Gusto bagang makipag-usap sa nature. Ako walang oras makipag-usap kaya isang araw lang kami.
Itutuloy
Pinaysaamerika
Pinoy,
Pinay
all the sweet green icing flowing down
someone left the cake out in the rain
I don't think that I can take it
'cause it took so long to bake it
and I'll never have that recipe again
Oh, nooo!
Pasakalye lang ho yan.
Bago tayo magkuwentuhan ng mga love stories na iyakan, samahan ninyo muna
ako sa aking pagdalaw sa Shenandoah Park sa Virginia. Oo Virginia, ako ay napunta sa Virginia. Ganito kasi yon. Nandoon ang iba-ibang puno na pag autumn ay nag-iiba-iba ang kulay. Yong byerde, nagiging pula o kaya yeylo o magenta. Hindi si Reyna.
So sakay kami sa Ford Explorer ng aking kapaytid at kami ay naglakbay ng isang oras.
Sa daan ay nakita ang matataas na bakod sa gilid ng freeway. Wow naman may fence ang highway nila. Taas pa.
Muntik na akong sakalin ng aking kapaytid. Hindi fence yan. Noise barrier. O di va, para hindi marinig yong ingay ng mga sasakyan sa mga bahay-bahay sa kabilang ober da bakod. Bigla akong nagshades. Baka kasi may makarinig ng sinabi ko makilala pa na ako yon.
Dumating din kami hay. Mga seventy miles o mahigit isang oras ang takbo ng aming sasakyan. Hindi yan gumapang ha dahil walang trapik.
Ito ang entrance ng park.
Kung hindi ninyo nababasa ang nakasulat, hindi ang mata ninyo ang may diperensiya
kung hindi ang aking kamera. Una nakalimutan kong dalhin ang memory stick. Hina kasi ng memory ko. Hindi nagstick.
Ikalawa, wala ng baterya yong aking camera. Hindi ko nacharge eh.
Ang bayad ay fifteen dollars sa isang sasakyang malaking kagaya ng dala namin.
Para sa pitong araw yon pero walang labasan ha. Kasi marami roong nagcacamping. Gusto bagang makipag-usap sa nature. Ako walang oras makipag-usap kaya isang araw lang kami.
Itutuloy
Pinaysaamerika
Pinoy,
Pinay
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
Kelan mo ba sisimulan uli mga kwento mo? Batong-bato na ko rito sa shop. Medyo depress din kasi di kami nagclick nong girl na nakilala ko sa friendster nong nag-eyeball kami.
Post a Comment