Ha-HARRAH-HARRAH ka kasi

Dear insansapinas,

Unang Sabado ko ay dinala nila ako sa Lake Tahoe. Buong pamilya ang pumunta roon. Hindi dahil sa eentertain ako kung hindi dahil nakagawian na nila yon.

Maaga kami umalis. Long drive kasi. Alas seis pa lang ay lumarga na kami. Chineck ko yong relos
ko sa relos sa sala. Huminto kami sa Denny’s. para mag-almusal. Tanong noong food server, “awd youllikeuragg ?” pagkatapos kong ituro doon sa menu yong gusto
kong breakfast.

Turo-turo rin pala dito. Hindi nga lang mismo yong pagkain, kung hindi yong drawing
sa kanilang menu.Inulit noong babaeng Puti yong tanong niya. Manganganing sagutin ko nang I like it thank you very much. Pero kahit like lang ang naintindihan ko doon sa sinabi niya, sabi ko ay scrambled. Napag-isip-isip ko ang problema ay dahil hindi tayo nakakaintindi
ng English kaya tayo takot makipag-usap sa mga Puti. Ang problema ay hindi sila marunong mag-English. hehehe. Kinakain nila ang ibang letra.

Tayo ring Pinoy ay guilty rin sa ganoong klaseng pagsasalita.Yong inaalis natin ang mga
importanteng titik o salita na nagbibigay ng ibang kahulugan sa ibig nating sabihin.

Kagaya nang pagtatanong sa tindera ng : Ale
may itlog kayo? sa halip na ale may tinda kayong itlog?
Kung suplada yong ale, masasapok kayo.

Kagaya rin nang Ale,magkano ang lima,imbes
na magkano ho ang limang (bagay).
Susparyones, eh di lima.

Balik tayo sa almusal.

Habang hinihintay ko ang order ay napasulyap ako sa relos. Alas otso na. Hindi pa naman
katagalan yong biyahe namin. Hindi pa ako nakatulog. Tiningnan ko ang relos ko, ‘las siyete.

Sa isip-isip ko,bakit nila pinabayaan ang relos nilang mali. Sa opisina, yang wall clock ang hindi mawawala. Lahat nakabantay. Sabi ng bossing ko noon.

Balik-kotse kami. Anim kaming lahat. Hindi kami naka Van. Kotseng Victoria yong aming gamit.
American car. Ayaw ng asawang Puti ni Boss ang Asian car. Maliit daw. Para siyang si Maricel Soriano ayaw daw niya nang masikip. Siya ang nagdadarive. Maiistroke daw siya pag yong bossing kong babae ang magdadrive. Ganon yong kung makaalaska, walang ngiti. Hindi pinapansin ni bossing.

Yong dalawang batang maliliit ay katabi niya sa harap. Ang bossing kong babae, ang anak niyang
dalagita sa boyfriend niya sa Pinas at ako ay nasa likod. Ayaw din niyang kasama niya si bossing sa harap, back seat driver daw.

Hindi rin ako sanay sa likod umupo, kaya natulog na lang ako. Pero nasulyapan ko yong
wrist watch ni bossing at ng kaniyang anak. Kapareho noong nasa Denny’s.

Mali ba ang relos ko ? Nawalan ako ng isang oras ? Di naman kami nageeroplano na magbabago ang oras dahil sa time zoning.

Malapit na kami sa Tahoe ng ipakita sa akin ni bossing ang bundok na may mga puti pa sa itaas.
Snowcapped. Hindi pa tunaw ang yelo.
Maya-maya ay pumatak ang yelo. Nagsigawan ang mga bata. Pers time nilang makakita ng snowfall. Kaunti lang. Lumabo lang ang salamin ng kotse. Noong nasa Pinas ako, akala ko lahat ng Puti, nakakita na ng snow. Hindi pa pala. Buti pa ako, nakakita na sa Pinas. Sa isang mall.

Sa Harrah’s kami nagcheck-in. Nawala na ang yong Puting asawa. Sabi niya nasa card table
na raw yon.

Yong mga bata ay isinama noong tinedyer na anak doon sa lugar ng mga bata. Ako ay isinama ni bossing sa maraming slot machines. Nagpapalit siya ng barya. Mga dollar coins sa kaniya. Sa akin
ay quarters. Barya lang. Twenty dollars ang ibinigay niya sa akin. ? Kumuha siya ng plastic na lalagyan ng coins. May tatak Harrah’s. Makauwi nga ng isa.
Magandang souvenir. TABO na may tatak
Harrah’s. HAHAHAHA.

Tinago ko yong sampung dolyares na coins sa aking pouch pocket. Bigat. Pers time kong maglaro
ng slot machine. Nakaka-obsessed pala talaga, dahil gusto mong makajackpot. Sa akin naman, kahit kunting barya lang na bumagsak ay tuwa na ako. Ganiyan kababaw ang aking kaligayahan.

Pagkatapos kong maubos ang sampung dolyares at iba ko pang pinanalunan, lumabas ako sa casino
at pumunta sa mga souvenir shops. Kamamahal naman. Keychains lang ang mga nabili ko saka
playing cards para makapagsolitaryo ako.

Parehong malaki ang natalo kay bossing at sa hubby niya, pero tuloy pa rin ang sugal nila sa pamamagitan ng pagtaya sa combination ng numbers na binobola habang nasa kainan kami.

Tumuloy na ako sa room naming malaki. May extra bed na kinuha para akin at sa tinedyer na
anak.Yong malaking bed ay para sa kanilang pamilya pero yong dalawang batang lalaki lang ang natulog magdamag.

Tsssk tssk, naalala ko tuloy yong kaibigan kong umuwi sa Pinas. Pinauwi ng nanay niya.
Kasi raw nalulong siya sa casino at kung minsan ay wala na siyang perang pamasahe pauwi.

Kinabukasan ay umattend kami ng church service sa hotel. Hindi siya Catholic pero, pinagtiyagaan ko na rin. Palagay ko alam ko kung anong pinagdadasal ng mga nandoon.

Nanood kami ng show. Galing. Yon lang siguro ang nagustuhan ko.
Check out na kami before lunch.

Nakita ko may tuwalyang may tatak na nasa overnight bag ko.Nilagay ni bossing. Souvenir
ko raw. Naku, dami nang gumamit noon noh.

Habang hinihintay namin yong kotse, humirit pa yong aking bossing sa isang slot
machine na quarter.

Huli pa rin ng one hour yon aking relo. DST raw kasi.

Pinaysaamerika