Si Pinay ay Sumumpa -Simula ng Pinay Am

Dear insansapinas,

OO, insan kagaya nang naisulat ko dito, pinabalik ako kinabukasan para manumpa. HIndi kagaya sa SF na pinanggalingan ko na hintay muna sila nang maraming tao, mahigit libo bago magschedule ng oath-taking.Ako lang ang Pinay sa grupo na nagtaas ng kanang kamay at nagsabi ng I pledge..

Hindi yong sinanla, insan kung hindi, pangako. Pangako saiyo... may kantang ganoon, di va.

May nagtanong sa akin bakit ngayon lang. Kasi alam mo naman insan, naging OFW muna ako. Hindi naman ako kagaya sa iba na pinitetion ng magulang. Nakapetition nga ako sa kapatid ko pero hanggang ngayon ayun, siguro inagiw na yong mga papel sa tagal.

Yong ngang mga kakilala ko, noong pinitetion, binata pa. Ngayong nakarating dito, may binata na. mwehehe.

Kaunti lang kami kaya parang graduation ang nangyari. Tinawag ang mga pangalan tapos nakiposing pa yong Director. sey.

Para feeling ko tuloy noong gumagraduate ako at kinukunan ng picture sa stage. *heh*
Buti na lang kakambal ng kapatid ko yong digital niya.

YOng iba walang dalang camera. May phone cam naman pero may problema pa rin. Walang kukuha. Nyek.

YOng isa ngang babae, dala ang anak. Kaya habang nagsasalita yong i-charge sa programa, siya ay pagapang-gapang doon sa carpet. hehehe. Cute na bata. Malakas lang pumalahaw ng iyan. Akala ko may sirena.

Kami ay nagcelebrate. Hanap kami ng kainan. Hindi American, kung hindi Japanese. Sarado na ang restaurant. Palagay ko lugi. Italian, pero ayoko. Ang laki ng mga serving doon. Kaya yong pinakamalapit, Vietnamese. Sarap noong noodles.

Pag uwi ko, pagod. Panay ang catnap ko. Hinintay ang American Idol. Bago nadeklara kung sino ang naalis, zzzzzz.

Pinay-amerikano na ako.

Pinaysaamerika