Advertisement

Thursday, February 01, 2007

Burning is a sweet sorrow

Dear insansapinas,

Patay siya, bata siya. Si former minister ng Italy ay humingi ng tawad sa asawa sa pagkikiri niya sa publiko. Yan ay pagtutuksi-tukso lang eh pano naman kung talagang traidor, taksil at ang asawa at may kabit na ibinabahay. Kahit na ba siya ang ibinabahay.Katulad ng frwend kong ito.

Kapapatayo pa lang niya ng bahay sa Ayala Alabang. Bongadera siya. Kabarangay niya ang mga Zobel. Bago ka makapasok sa kanilang village, kulang na lang na ii-scan ang iyong retina at dumaan ka sa x-ray machine para makalampas ka sa security.

So invited niya ako. Wow, gara. Pero bakit wala ang haligi ng tahanan?

Sabi niya nasa Japan. NagJapayuki? Biro ko. Smile lang siya. Kasi alam niyang kulang ako ng tornilyo sa ulo. Minsan nga may dala siyang screw driver. *heh*

Isang gabi, malapit ng alas dose at hindi na ako tumatanggap ng bisita sa bahay kahit emergency dahil humahati ang katawan ko (hakhakhak) narinig ko ang screech ng kaniyang kotse.

Wala siyang make-up. Gusot ang kaniyang buhok. Siya yong tipong hindi mo mahuhuling walang lipstick at eyebrow. Pero noong gabing yon, para siyang sinabunutan ng isang dosenang kabaro ni Zaturnah.

Galing siya sa isang village. Sa bahay ng kabit ng asawa niya. Sinunog niya ang mga damit ng asawa niya sa harap ng bahay.

Sabi ko buti hindi ka pinapulis. O kaya pinahuli ka sa mga barangay tanod?

Papano sila gagawa niyan eh sikat ang babaing kabit niya. Gusto ba nilang maiskandalo?

Mahal pa rin niya asawa niya. Patawad, alis patawad, alis ang gawa sa kaniya.

Kaya pagkukuwento siya, naiisip ko kaya may martir sa mundo ay dahil may mga taksil na asawa. Ahoy.

Ang inyong insan,

signature of pinaysaamerika


,,,,,,
,,


,

,

No comments: