Naku huwag kang mag-isip na meron nga akong kalansay sa aking closet. Kung may kalansay man ay siguradong kalansay ng mga naliligaw na mth na gustong kainin ang aking santambak na damit. Hindi nangyari ang istorya sa San Francisco o kaya'y sa Los Angeles. Diyan nangyari sa Pinas noong ako ay istudyent pa.
Talagang mga buto ng tao insan. Hindi ako nagbibiro. Mamatay man ulit ang mga kalansay.
Sa College kasi may subject akong human anatomy kung saan pinag-aaralan namin ang mga sulok-sulok ng katawan ng tao. Balak ko kasi noong una ay kumuha ng medisina. Nauwi ako sa pagkuha ng medisina sa medicine cabinet. ehek.
Boring na subject, day. Isa, yong professor, hindi nagsasalita. Ang mga lessons ay naka print-out o kaya ay nakasulat sa board. Tapos nakaupo lang siyang parang istatwa na may makapal na salamin habang kami namang mga istudyent ay pasilip-silip sa microscope. Sinusundot sundot namin ang mga parte ng puso. Kawawang puso kung lapirutin para lang makita ang mga maliliit na parte nito. May mga fetus sa bote, at higit sa lahat may tambak ng buto ng tao sa gitna ng klase. Mamili ka kung anong pag-aralan mo.
Madalas naglalaro kami---ng buto. Yeah, that's how bad we were. Walang pakundangan sa
buto ng patay. Yong panga ay ginagawa naming crown para sa ginagawa naming Reyna for the Day. Ang femur (buto sa paa) ang ginagawa naming setro).
Ang mga kaklase kong lalaki ay naglalagay ng mga buto sa bag ng mga babae kaya ako, tinatago ko ang bag ko sa klase.
Pero noong minsan nakalimutan ko yata. Kaya hayun, pagbayad ko sa dyip, umusli ang isang buto sa loob ng bag. Ang sama ng tingin sa akin ng aking katabi.
Pag-uwi ko ng bahay ay tulog muna ako para magising ng hatinggabi para tahimik mag-aral. Nagising ako ng ingay. Ang momsie ko, binuksan ang aking bag at nakita ang buto. Yakitiyak,yakitiyak.
Kaya mula noon, hindi na nila pinakialaman ang aking bag, baka susunod naman ay ahas ang makita nila. ehek
San Francisco,Valentine's Day,Los Angeles,Washington DC,purse
No comments:
Post a Comment