Dear insansapinas,
umiiyak ba kayo pag namatay ang aso ninyo?
Nanood ako ng marley and me, isang pelikula tungkol sa aso na walang ginawa kung hindi sirain ang mga kasangkapan ng mag-asawang si Owen Wilson at si jennifer aniston. siya nga raw ang pinakasamang aso sa mundo. pero muntik na silang magkahiwalay nang gustong paalisin ni jennifer ang aso dahil nagkasabay-sabay yong post partum syndrome niya (isa itong pangyayari sa babae matapos manganak. either malungkutin siya o masungit.
nang mamamatay na ang aso ay lumayo ito. 13 years old na siya. sa aso ito ay matanda nadahil times 7 ito kaya kung baga siya ay mahigit isandaan taon na). may sakit pala ito sa tiyan. pinagamot nila pero mga ilang buwan lang ay talagang mahina na siya. hindi na siya makatakbo. mas gusto lang nitong nakahiga sa may fireplace.
pinatulog na siya (ibig sabihin pinatay ng vet). binigyan siya ng libing at eulogy hindi lang pamilya kung hindi pati ang nagbabasa tungkol sa kaniyang buhay.
may aso rin kami noon na napalapit sa akin. siya ang huling aso na iniyakan ko dahil sa mga susunod na aso, hindi na ako lumapit ng husto. hindi ako nakakain ng ilang araw habang iniisip ko na kinain na siya ng manginginom na nadognap sa kaniya.
noon sinuma ko na magkaroon sana sila ng buntot. toink toink (epekto yan ng aking magic spell, bwahahaha).
May aso noon ang aking kaibigang matanda. isang poodle. dahil wala nang kakayahan mag-alaga mag-asawa, pinaalagaan ito sa kanilag dating driver.dinadala naman ito tuwing miyerkules sa matanda para dumalaw.
hanggang namatay ang matanda. mga ilang araw, sumunod din ang poodle. mahigit daan taon na rin siya dahil 13 years na rin siya.
kayo napapamahal din ba sainyo ang inyong alaga, aso man o pusa?
ano, rabbit? wehehehe.
Pinaysaamerika
No comments:
Post a Comment