Dear insansapinas,
Hitsurang pelikulang rated eks ang eksena. Hindi malaman ng lalaki kung
alin ang tatakpan niya, kung ang mukha niya o ang kaniyang harap. Nawala ang
aking lagnat. Nagkalat ang mga bote ng beer sa baba. Nakatingin sa akin yong
isang lalaking marahil kasama noong lalaking katalik ng Pinsan ni Kabalay.
Salubong ang kilay ko. Hindi sila nagkukumustahan. Sila ay nag-uumpugan.
Sabi nga ng mga capampangan, taksiyapo. Ginawa ninyong beerhouse ang bahay.
Mayamaya ay bumaba na ang lalaki at ang babae. Pareho silang mayroon ng
damit. Dapat lang. Nakatungo si lalaki habang si babae ay nakaingos.
Tuloy-tuloy sila sa pinto. Gusto kong sundan at sukatin ang kapal ng mukha nila.
Nang dumating si kabalay ay hiyang-hiya siya. Ang asawa raw noong lalaking dating
boypren ay kumare niya na nakatira sa Vallejo.
Dati raw magnobyo ang dalawa bago ipinitetion ang lalaki ng kaniyang mga magulang.
Nanag umuwi siya sa Pinas ay nahuli niyang may ibang kalaguyo ang pinsan ni kabalay.
Pinakasalan na lang niya yong pinagkasundo sa kaniya ng kaniyang mga magulang.
Dinala niya ang asawa sa Estet at hindi na umuwi sa Pinas. Ito ang muling pagkikita nila ng dating girl friend.
Parang gusto kong kumuha ng lapis at papel para isulat ang love story.
Bumalik din ang pinsan niya at iniwasan na lang niyang magtagpo kami. Madalas itong
nasa kuwarto at lalabas lang pag wala ako.
Minsan ay dumating kami ng napaaga ng aking kabalay. Minabuti naming magluto bago umakyat. Magsasalang muna ako ng kanin at salmon sa lata na lang ang aming palalanguyin sa sabaw na may sibuyas, itlog at kamatis.
Wala yong lutuan ng rice cooker. Wala rin yong maliit na kaserola. Hmmm. Hindi naman
kami napasok para yon lang ang nakawin anoh.
Umakyat sa kuwarto niya si Kabalay. Para yata akong may narining na malakas
na kalampag at sigaw ng O_i_a_o. Si dating boypren ay tuloy-tuloy na lumabas, bitbit
ang sapatos at pantalon.
Ginawang bahay kubo kahit munti yong kuwarto niya. May gulay na, may kanin pa.
Nagsagutan yata yong magpinsan. Kumuha ako ng popsicle at ako ay naupo.
Hmmmm mahabang gabi ito.
Pinyasaamerika
Tuesday, May 31, 2005
Monday, May 30, 2005
Si Pinay at ang Pinsan ni Kabalay 2
Dear insansapinas,
Mukhang nag-eenjoy ang pinsan ng aking kabalay sa pagbakasyon sa Estet. Wala yatang balak bumalik sa Pinas.
Pasalamat sana kami dahil may naiiwan sa bahay at kung maari lang ay may magsasalang
man lang ng kanin sa rice cooker, kahit walang ulam.
Darating kami ng alas onse ng gabi pero wala pang pagkain. Oke lang kung kami lang dalawa ng aking kabalay, dahil maari kaming tumawag ng pizza at magpahambalos
ng isang malaking may pineapple, pepperoni toppings.
Pero, mabait ang kabalay ko. Baka raw magutom ang kaniyang pinsan at sanay daw
sa kanin, kaya pagod man sa trabaho, ay magluluto pa rin ito at tatawagin ang pinsan
na babad sa TV maghapon, kuntodo nakarollers at bagong manicure ang mahahabang
kuko.
Dahil ang usapan namin ay isa magluluto, at isa ang maghuhugas ako ang tokang hugas.
Ahem, ako na may tatlong "katulong" sa pinas ay natutong maghugas at maglaba dahil
sa pangangailangan at pakikisama. Hindi sa hindi ako marunong maghugas ng pinggan subalit dahil sa marami akong trabaho sa pinas na pinagkakaabalahan, minabuting iwanan ko ang gawaing iyon sa mga batang maari kong paaralin para sa kanilang kinabukasan. Hindi dahil sila ay aliping sagigilid kung hindi upang pag-alis nila
sa aking poder ay may masasabing mayroong silang magandang kinahinatnan.
Ang aming mader ay tinuruan kaming maghugas. Una ay ang mga baso na kailangang sabunin upang pagbanlaw ay hindi malabo, ikalawa ang mga pinggan, habang ang kubyertos ay nakababad sa mga nakasingit-singit na kanin sa tinidor at panghuli ay ang mga kaserola at kawali na karaniwan ay maraming sebo.
Hindi pa kami tapos ay tumayo na si Pinsan ni K. Mamiss daw niya yong ending
ng pinapanood niya. Bakasyonista nga. Pinaglulutuan mo at pinaghuhugas pa.
Ganoon paulit-ulit yon. Minsan dinadala pa niya ang pagkain niya sa kanilang
kuwarto. Nanonood daw kasi siya at ayaw maabala. Tapos ilalagay niya sa hugasan
ang kaniyang pinagkainan.
Lampas ng isang buwan ang kaniyang pagtira sa amin. Marami na rin siyang kaibigan
na nayaya sa bahay. Minsan naglulutu-lutuan sila habang kami ay wala. Iniwan pa nila ang maruruming kubyerto ng pinaglutuan.
Kinausap ko ang aking kabalay. Ayaw ko kakong may pumupunta sa bahay ng kung sino-sino pag wala kami. Kung may gusto siyang imibitahin, kailangan, magpaalam sa amin at sabihin kung sino ang mga iyon.
Nahihiya raw siyang kausapin ang pinsan niya. Isa, mas matanda ito. Ikalawa, nirerespeto raw nila ito dahil siya lang may mataas na pinag-aralan sa kanila.Tapos ito ng secretarial, samantalang sila ay tapos lang nh high school at ang iba
ay elementarya lang. Kung hindi nga lang siya pinilit ng nanay niya na pakasal
sa matandang Puti, disin sana'y hindi siya nakarating dito sa Estet.
Sabi ko, hindi sa pinag-aralan ang ikakagalang ng isang tao kung hindi sa kanyang
mabuting pakikisama, mabuting pag-uugali at respeto rin sa kapwa tao.
Sa ginagawa niya ay wala siyang respeto sa kaniya, huwag na lang sa akin.
Kinabukasan ay di ko dinatnan ang kaniyang Pinsan. Kinausap na kaya niya at pinaalis
o kaya ay nagtampo at nag-alsa balutan.
Tahimik kaming kumain. Wala siyang kibo. Hindi rin ako kumibo.
Kinabukasan ulit wala pa rin ang kaniyang pinsan. Nalaman ko na hindi pa niya kinausap at hindi niya alam kong saan nagpunta. Puwede raw bang ireport sa Pulis.
Nakita ko ang kaniyang pagkatigatig. Niyaya ko siya sa Pulisya.
Pababa kami ng hagdan nang makasalubong namin siya. Masayang nakaabrisyete sa isang
lalaki. Dati raw niyang boyfriend sa pinas na ngayon ay may-asawa na rito sa Estet.
Napunta raw sila sa Nevada.
Gumalaw-galaw ang aking mata at kilay. Kung ako lang si Cherie Gil, nasampal ko na
siya at nasabing lumayas siya. Kung ako si Robin Padilla, nabugbog ko na ang lalaking
kasama niya. Pero wala kasi akong pangrap maging artista, kaya minabuti ko na lang ang umakyat ulit, sipain ang walang kamalay-malay na tsinelas, na sa isip ay habe nga
sa daan ko, at isinara ko ang pinto ng aking kuwarto ng napakalakas.
Olrayt ilang oras din akong di nakausap pero kagaya nang aking panununtunan
sa aking gawain, lay down your cards on the table...pag pusoy panalo ka. ekkk ano ba ang pinagsasabi ko. Bakit ko dadagdagan ng wrinkles ko sa inis?
Bago kami kumain ng hapunan, kinausap ko sila, rules of the house...
1. Pag-aalis o lalabas ang sinuman, kailangang mag-iwan kung saan pupunta kahit
sa isang pirasong papel. Kung walang papel, sasampalin ko sila ng isang ream
ng copy paper.
2. Kung nakalimutang mag-iwan ng mensahe, tumawag. pag walang sumagot, kausapin ang
answering machine.
3. Pag may darating na bisita, sabihin kaagad para hindi ako maabutang nakasuot ng disente lamang sa loob ng pamamhay.
But rules are meant to be broken.
Call in sick ako. May trangkaso. Minarapat kung mahiga sa aking kuwarto para di makahawa. Kumatok ang aking kabalay. Hindi ako sumagot. Antok ako. Lumayo siya
sa pag-aakalang pumasok na ako at di nagpaalam dahil tulog pa siya.
Parang may naririnig akong ingay sa baba pero balik ako sa pagtulog dahil sa
gamt kong ininom. Madilim na nang ako ay magising. Inot-inot akong tumayo upang
pumunta sa bathroom. Tatlo ang bathroom ng bahay. Dalawa sa ibaba at isa sa itaas. Madalas gamitin ko ang sa itaas kung hindi lang naman ako maliligo.
Binuksan ko ang pinto. Binuksan ko ang ilaw. Akkkkkkkkkkkkkkkkkkk may lalaking
nakabrief. Tinakpan ko ang isa kong mata. Kinuha ko ang isa kong payong at handa ko siyang saksakin kung siya ay lalapit sa akin. Tumakbo palapit ang Pinsan. Nakatapi lang ng tuwalya.
Yong dating boyfriend ng Pinsan ni Kabalay. Akala pala nila ay wala ako.
Nag-inuman sila sa ibaba at ewan ko kung ano pa ang ginawa. Pag nakabrief ang lalaki
at nakatapi lang si babae, palagay ko hindi sila naglalaro ng patintero.
Parang gusto kong magtalumpati.
Hindi mo lang ako hindi iginalang,
Binaboy mo pa ang aking tirahan.
Pinaysaamerika
Mukhang nag-eenjoy ang pinsan ng aking kabalay sa pagbakasyon sa Estet. Wala yatang balak bumalik sa Pinas.
Pasalamat sana kami dahil may naiiwan sa bahay at kung maari lang ay may magsasalang
man lang ng kanin sa rice cooker, kahit walang ulam.
Darating kami ng alas onse ng gabi pero wala pang pagkain. Oke lang kung kami lang dalawa ng aking kabalay, dahil maari kaming tumawag ng pizza at magpahambalos
ng isang malaking may pineapple, pepperoni toppings.
Pero, mabait ang kabalay ko. Baka raw magutom ang kaniyang pinsan at sanay daw
sa kanin, kaya pagod man sa trabaho, ay magluluto pa rin ito at tatawagin ang pinsan
na babad sa TV maghapon, kuntodo nakarollers at bagong manicure ang mahahabang
kuko.
Dahil ang usapan namin ay isa magluluto, at isa ang maghuhugas ako ang tokang hugas.
Ahem, ako na may tatlong "katulong" sa pinas ay natutong maghugas at maglaba dahil
sa pangangailangan at pakikisama. Hindi sa hindi ako marunong maghugas ng pinggan subalit dahil sa marami akong trabaho sa pinas na pinagkakaabalahan, minabuting iwanan ko ang gawaing iyon sa mga batang maari kong paaralin para sa kanilang kinabukasan. Hindi dahil sila ay aliping sagigilid kung hindi upang pag-alis nila
sa aking poder ay may masasabing mayroong silang magandang kinahinatnan.
Ang aming mader ay tinuruan kaming maghugas. Una ay ang mga baso na kailangang sabunin upang pagbanlaw ay hindi malabo, ikalawa ang mga pinggan, habang ang kubyertos ay nakababad sa mga nakasingit-singit na kanin sa tinidor at panghuli ay ang mga kaserola at kawali na karaniwan ay maraming sebo.
Hindi pa kami tapos ay tumayo na si Pinsan ni K. Mamiss daw niya yong ending
ng pinapanood niya. Bakasyonista nga. Pinaglulutuan mo at pinaghuhugas pa.
Ganoon paulit-ulit yon. Minsan dinadala pa niya ang pagkain niya sa kanilang
kuwarto. Nanonood daw kasi siya at ayaw maabala. Tapos ilalagay niya sa hugasan
ang kaniyang pinagkainan.
Lampas ng isang buwan ang kaniyang pagtira sa amin. Marami na rin siyang kaibigan
na nayaya sa bahay. Minsan naglulutu-lutuan sila habang kami ay wala. Iniwan pa nila ang maruruming kubyerto ng pinaglutuan.
Kinausap ko ang aking kabalay. Ayaw ko kakong may pumupunta sa bahay ng kung sino-sino pag wala kami. Kung may gusto siyang imibitahin, kailangan, magpaalam sa amin at sabihin kung sino ang mga iyon.
Nahihiya raw siyang kausapin ang pinsan niya. Isa, mas matanda ito. Ikalawa, nirerespeto raw nila ito dahil siya lang may mataas na pinag-aralan sa kanila.Tapos ito ng secretarial, samantalang sila ay tapos lang nh high school at ang iba
ay elementarya lang. Kung hindi nga lang siya pinilit ng nanay niya na pakasal
sa matandang Puti, disin sana'y hindi siya nakarating dito sa Estet.
Sabi ko, hindi sa pinag-aralan ang ikakagalang ng isang tao kung hindi sa kanyang
mabuting pakikisama, mabuting pag-uugali at respeto rin sa kapwa tao.
Sa ginagawa niya ay wala siyang respeto sa kaniya, huwag na lang sa akin.
Kinabukasan ay di ko dinatnan ang kaniyang Pinsan. Kinausap na kaya niya at pinaalis
o kaya ay nagtampo at nag-alsa balutan.
Tahimik kaming kumain. Wala siyang kibo. Hindi rin ako kumibo.
Kinabukasan ulit wala pa rin ang kaniyang pinsan. Nalaman ko na hindi pa niya kinausap at hindi niya alam kong saan nagpunta. Puwede raw bang ireport sa Pulis.
Nakita ko ang kaniyang pagkatigatig. Niyaya ko siya sa Pulisya.
Pababa kami ng hagdan nang makasalubong namin siya. Masayang nakaabrisyete sa isang
lalaki. Dati raw niyang boyfriend sa pinas na ngayon ay may-asawa na rito sa Estet.
Napunta raw sila sa Nevada.
Gumalaw-galaw ang aking mata at kilay. Kung ako lang si Cherie Gil, nasampal ko na
siya at nasabing lumayas siya. Kung ako si Robin Padilla, nabugbog ko na ang lalaking
kasama niya. Pero wala kasi akong pangrap maging artista, kaya minabuti ko na lang ang umakyat ulit, sipain ang walang kamalay-malay na tsinelas, na sa isip ay habe nga
sa daan ko, at isinara ko ang pinto ng aking kuwarto ng napakalakas.
Olrayt ilang oras din akong di nakausap pero kagaya nang aking panununtunan
sa aking gawain, lay down your cards on the table...pag pusoy panalo ka. ekkk ano ba ang pinagsasabi ko. Bakit ko dadagdagan ng wrinkles ko sa inis?
Bago kami kumain ng hapunan, kinausap ko sila, rules of the house...
1. Pag-aalis o lalabas ang sinuman, kailangang mag-iwan kung saan pupunta kahit
sa isang pirasong papel. Kung walang papel, sasampalin ko sila ng isang ream
ng copy paper.
2. Kung nakalimutang mag-iwan ng mensahe, tumawag. pag walang sumagot, kausapin ang
answering machine.
3. Pag may darating na bisita, sabihin kaagad para hindi ako maabutang nakasuot ng disente lamang sa loob ng pamamhay.
But rules are meant to be broken.
Call in sick ako. May trangkaso. Minarapat kung mahiga sa aking kuwarto para di makahawa. Kumatok ang aking kabalay. Hindi ako sumagot. Antok ako. Lumayo siya
sa pag-aakalang pumasok na ako at di nagpaalam dahil tulog pa siya.
Parang may naririnig akong ingay sa baba pero balik ako sa pagtulog dahil sa
gamt kong ininom. Madilim na nang ako ay magising. Inot-inot akong tumayo upang
pumunta sa bathroom. Tatlo ang bathroom ng bahay. Dalawa sa ibaba at isa sa itaas. Madalas gamitin ko ang sa itaas kung hindi lang naman ako maliligo.
Binuksan ko ang pinto. Binuksan ko ang ilaw. Akkkkkkkkkkkkkkkkkkk may lalaking
nakabrief. Tinakpan ko ang isa kong mata. Kinuha ko ang isa kong payong at handa ko siyang saksakin kung siya ay lalapit sa akin. Tumakbo palapit ang Pinsan. Nakatapi lang ng tuwalya.
Yong dating boyfriend ng Pinsan ni Kabalay. Akala pala nila ay wala ako.
Nag-inuman sila sa ibaba at ewan ko kung ano pa ang ginawa. Pag nakabrief ang lalaki
at nakatapi lang si babae, palagay ko hindi sila naglalaro ng patintero.
Parang gusto kong magtalumpati.
Hindi mo lang ako hindi iginalang,
Binaboy mo pa ang aking tirahan.
Pinaysaamerika
Monday, May 23, 2005
Si Pinay at ang Dagang Prostitute
Dear insansapinas,
Pagbabalik-gunita lamang.
Ang bahay na tinirhan ko ay may in-law sa ibaba. Ito ang ilalim ng bahay na ginagawang kuwarto o kaya isang kumpletong tirahan na pinapaupahan ng may-ari ng bahay.
Dalawang kuwarto ang nasa ibaba. Isang beterano at ang kaniyang asawa at isang lalaki
na may dalawang anak na babae. Ang anak na mas matanda ay labingwalong taong gulang lamang nguni't mayroon na itong isang anak.
Ang bunso ay labindalawang taong gulang.
Ang kanilang bathroom ay sa ikalawang palapag. Sa aming likuran. Hindi kailangang pumasok sa loob ng kabahayan. Ang kanilang kitchen ay sa itaas din. Nakikiluto sila sa aming kitchen dahil bawal ang lutuan sa ibaba. Firehazard.
Dito ang paupahan ay mayroon ng cooking range at refrigerator.
Kahit dalawa lang kami ng kasama ko, malaki ang ref na ginagamit namin dahil
minsan-minsan lang kaming mamalengke.
Puno palagi ang aming ref lalo na ng ice cream, popsicle at iba pang frozen delights.
Hindi naman kami mahilig magluto dahil sa walang panahon at nagkakatamaran kaya lahat halos instant micro at junk foods.
Mahilig magluto yong asawa ng beterano. Binibigyan kami kaya bukas lang ang ref namin para makakakuha siya ng gusto niyang lutuin. Sahog kami.
Yong lalaki na may mga anak na babae ay hindi nagluluto. Parang lahat ng kinakain nila ay to-go. (bili sa restaurant).
Mainit ang panahon noon kaya bumaba ako sa kitchen. Nasa ikatlong palapag ang aking
silid. Ang pinto ng kitchen papunta sa likod ng bahay ay bukas. Ito ang daanan ng
mga nakatira sa in-law para pumasok sa kusina.
Kumuha ako ng popsicle. Uhmmm...halos paubos na. Tssk tsssk itong kasama ko
kakain lang, hindi pa itapon ang balat. Tinupi pa.
Kinabukasan nakita ko ang batang babae. Papasok siya sa iskwela. Gusot ang kaniyang
damit na tila ba gustong sumama ang plantsa sa kaniya.
Naghahanap siya ng pagkain sa mga kalderong nasa stove. Tumalikod siya nang makita
ako at tuluyan nang umalis. Nakita ko ang gutom sa mata niya.
Double shift ang kasama ko kaya maghapon siyang wala. Samantalang day off
ko pag Sabado at Lingo.
Gabi at mainit ulit. Kumuha ulit ako ng popsicle. Hmmm, bawas na naman at may
nakatuping balat ng popsickle. Hmmmm masama ito. May dagang may dalawang paa at
dalawang kamay na pumapasok sa ref. Sa freezer pa. Mahuli nga.
Umakyat ako sa itaas pero nakasilip ako sa may pinto galing sa ibaba.
Gusto ng magrebelde ng aking likod sa aking katawan dahil sa pagkakatagilid ko
sa pagsilip. Kulang na lang itong magdala ng placard para ipakita ang pagrerebelde.
Bumukas ang pinto. Dahan dahan. Alas diyes na ng gabi. Isang babaeng nakaitim ang pumasok. Nangingintab ang damit. Binuksan niya ang ref. Binuksan ang freezer. Kumuha ng popsicle, binalatan, sinuli ang balat at kinain ang popsicle.
Ang batang bunsong anak noong lalaki. Pero bakit ganoon ang suot niya. Baka
may party siyang dinaluhan. Marami pang make-up.
Kinabukasan habang nagluluto si Nanang (asawa ng beterano)nag-ala Cristy Fermin ako.
Tanong ,tanong, tawa, tawa.
Prostitute daw yong bata sa gabi. Lumalabas daw, kasama yong kapatid na babae.
Luwa ang mata ko. Labindalawang taong gulang ? Ano ang trabaho noong ama?
Wala raw. Addict pa raw. Kasi raw iniwanan ng asawa kaya sinisira ang buhay.
Uhmmmmm. Sabi ko tamad lang talaga.
Pinaysaamerika
Pagbabalik-gunita lamang.
Ang bahay na tinirhan ko ay may in-law sa ibaba. Ito ang ilalim ng bahay na ginagawang kuwarto o kaya isang kumpletong tirahan na pinapaupahan ng may-ari ng bahay.
Dalawang kuwarto ang nasa ibaba. Isang beterano at ang kaniyang asawa at isang lalaki
na may dalawang anak na babae. Ang anak na mas matanda ay labingwalong taong gulang lamang nguni't mayroon na itong isang anak.
Ang bunso ay labindalawang taong gulang.
Ang kanilang bathroom ay sa ikalawang palapag. Sa aming likuran. Hindi kailangang pumasok sa loob ng kabahayan. Ang kanilang kitchen ay sa itaas din. Nakikiluto sila sa aming kitchen dahil bawal ang lutuan sa ibaba. Firehazard.
Dito ang paupahan ay mayroon ng cooking range at refrigerator.
Kahit dalawa lang kami ng kasama ko, malaki ang ref na ginagamit namin dahil
minsan-minsan lang kaming mamalengke.
Puno palagi ang aming ref lalo na ng ice cream, popsicle at iba pang frozen delights.
Hindi naman kami mahilig magluto dahil sa walang panahon at nagkakatamaran kaya lahat halos instant micro at junk foods.
Mahilig magluto yong asawa ng beterano. Binibigyan kami kaya bukas lang ang ref namin para makakakuha siya ng gusto niyang lutuin. Sahog kami.
Yong lalaki na may mga anak na babae ay hindi nagluluto. Parang lahat ng kinakain nila ay to-go. (bili sa restaurant).
Mainit ang panahon noon kaya bumaba ako sa kitchen. Nasa ikatlong palapag ang aking
silid. Ang pinto ng kitchen papunta sa likod ng bahay ay bukas. Ito ang daanan ng
mga nakatira sa in-law para pumasok sa kusina.
Kumuha ako ng popsicle. Uhmmm...halos paubos na. Tssk tsssk itong kasama ko
kakain lang, hindi pa itapon ang balat. Tinupi pa.
Kinabukasan nakita ko ang batang babae. Papasok siya sa iskwela. Gusot ang kaniyang
damit na tila ba gustong sumama ang plantsa sa kaniya.
Naghahanap siya ng pagkain sa mga kalderong nasa stove. Tumalikod siya nang makita
ako at tuluyan nang umalis. Nakita ko ang gutom sa mata niya.
Double shift ang kasama ko kaya maghapon siyang wala. Samantalang day off
ko pag Sabado at Lingo.
Gabi at mainit ulit. Kumuha ulit ako ng popsicle. Hmmm, bawas na naman at may
nakatuping balat ng popsickle. Hmmmm masama ito. May dagang may dalawang paa at
dalawang kamay na pumapasok sa ref. Sa freezer pa. Mahuli nga.
Umakyat ako sa itaas pero nakasilip ako sa may pinto galing sa ibaba.
Gusto ng magrebelde ng aking likod sa aking katawan dahil sa pagkakatagilid ko
sa pagsilip. Kulang na lang itong magdala ng placard para ipakita ang pagrerebelde.
Bumukas ang pinto. Dahan dahan. Alas diyes na ng gabi. Isang babaeng nakaitim ang pumasok. Nangingintab ang damit. Binuksan niya ang ref. Binuksan ang freezer. Kumuha ng popsicle, binalatan, sinuli ang balat at kinain ang popsicle.
Ang batang bunsong anak noong lalaki. Pero bakit ganoon ang suot niya. Baka
may party siyang dinaluhan. Marami pang make-up.
Kinabukasan habang nagluluto si Nanang (asawa ng beterano)nag-ala Cristy Fermin ako.
Tanong ,tanong, tawa, tawa.
Prostitute daw yong bata sa gabi. Lumalabas daw, kasama yong kapatid na babae.
Luwa ang mata ko. Labindalawang taong gulang ? Ano ang trabaho noong ama?
Wala raw. Addict pa raw. Kasi raw iniwanan ng asawa kaya sinisira ang buhay.
Uhmmmmm. Sabi ko tamad lang talaga.
Pinaysaamerika
Sunday, May 22, 2005
Si Pinay at ang Magnanakaw
Dear insansapinas,
Ito na naman ako. Sabi nga eh kailangang halukayin ko ang aking utak para
ma-update ang blog kong ito. Inilabas ko na yong sitemeter para mabilang ko naman
yong dalawang pumupunta rito. Marami naman pala. Hindi lang kasindami noong aking
NWC.
Pansamantalang iwanan natin sa Pinsan ni Kabalay. Pero hindi pa siya tapos anoh.
Kuwento ko sainyo ang aking karanasan na magnanakaw.
OO Birhinya, bago ako lumipad dito sa Estet , nakuha ang bag kong naglalaman ng
kulang-kulang na 29.95. (hindi po totoo yong amount) sa Jolibee sa isang mall sa Pinas.
Dito sa Estet , meron din hong mga snatchers, pickpockets at mga holduppers. Kaya mga Pinoy na akala nila ay napakasama na ng kanilang kababayan diyan, kahit saang forest ay may puno ehekkk ahaw pala.
Mayo din ho noon. Cinco de Mayo. May parada sa Mission dahil holiday ng mga Latino. Wala akong nasakyan na bus at nahuli ako sa sundo sa akin sa train station.
May nakuha akong last trip na bus at kaunti na lang ang sakay. Alas onse na ng gabi kasi.Naghuhulihan na doon sa lugar na dinaanan ng parada. May mga lasing na.
Akala ko naghuhulihan na ng pangit, pero hindi pala. Tatakbo na sana ako.Tigidig, tigidig.
Kailangang bumaba ako sa isang bus stop at kumuha ng isang bus ulit bago
makarating sa bahay. Hindi pa uso noon ang cellphone dito noon. Pager lang. Eh ang pager naman dito pang narses lang dahil ang phone system naman ay efficient.
Hindi ko matawagan ang aking kabalay na nars para sunduin ako. Naghihintay ako ng bus nang lumapit sa akin ang itim na tinedyer na may dala-dalang boom box at nahuhulog na ang pantalon.
Nagtanong nang "You got time?" Tiningnan ko ang aking oras. Ayaw ko ngang ibigay ang time. Sabi naman niya got time? di oo. Hindi naman niyang sinabing what time is it ? Tooooook, tooook. pilosopome.
Dumating ang bus. Sakay ako. Sakay din siya.Ilang block lang naman ang layo. Puwedeng lakarin pero madilim kasi at may dadaanan pang overpass.
Bus stop.Kanto ng kalye, ikalawang bahay yong amin.Baba ako. Baba rin yong tinedyer.
Nakita ko siyang lumakad sa ibang direksiyon. Mga ilang hakbang na lang ang layo
ko sa bahay ay may naramdaman akong may humihila sa bag kong dala. Yong itim na tinedyer. Ibinababa lang pala yong boom box saka ako sinundan at ito nakikipaghilahan ako sa bag ko.Sabagay ang laman lang naman ng box ko ay ang aking pantalon na marumi, checkbook at salamin.
Abaaa kung sisigaw ako ng magnanakaw, hindi maglalabasan ang mga tao. Kaya ang sigaw ko ay FIRE, FIRE....
Labas si French at ilang mga beteranong lalaking nakatira sa malapit sa amin. Hinabol nila yong snatcher.
Hindi naabot. Hindi tuloy ako nakakain ng gabing yon. Pero tumawag ako
sa banko ko na isara ang aking bank account. Buti na lang ang aking mga ID na sa aking bulsa.
Turo yan na huwag ilalagay lahat sa bag.
Kinabukasan umikot kami sa block. Nakita namin ang bag, nasa may
basurahan. Walang nawawala kung hindi yong salamin ko at yong pantalon na windbreaker.
Ang aking tseke ay nandoon. Hindi siguro marunong gumamit at small time.
Sa isip ko ang bata noon. Nasaan kaya ang nanay niya?
Pinaysaamerika
Ito na naman ako. Sabi nga eh kailangang halukayin ko ang aking utak para
ma-update ang blog kong ito. Inilabas ko na yong sitemeter para mabilang ko naman
yong dalawang pumupunta rito. Marami naman pala. Hindi lang kasindami noong aking
NWC.
Pansamantalang iwanan natin sa Pinsan ni Kabalay. Pero hindi pa siya tapos anoh.
Kuwento ko sainyo ang aking karanasan na magnanakaw.
OO Birhinya, bago ako lumipad dito sa Estet , nakuha ang bag kong naglalaman ng
kulang-kulang na 29.95. (hindi po totoo yong amount) sa Jolibee sa isang mall sa Pinas.
Dito sa Estet , meron din hong mga snatchers, pickpockets at mga holduppers. Kaya mga Pinoy na akala nila ay napakasama na ng kanilang kababayan diyan, kahit saang forest ay may puno ehekkk ahaw pala.
Mayo din ho noon. Cinco de Mayo. May parada sa Mission dahil holiday ng mga Latino. Wala akong nasakyan na bus at nahuli ako sa sundo sa akin sa train station.
May nakuha akong last trip na bus at kaunti na lang ang sakay. Alas onse na ng gabi kasi.Naghuhulihan na doon sa lugar na dinaanan ng parada. May mga lasing na.
Akala ko naghuhulihan na ng pangit, pero hindi pala. Tatakbo na sana ako.Tigidig, tigidig.
Kailangang bumaba ako sa isang bus stop at kumuha ng isang bus ulit bago
makarating sa bahay. Hindi pa uso noon ang cellphone dito noon. Pager lang. Eh ang pager naman dito pang narses lang dahil ang phone system naman ay efficient.
Hindi ko matawagan ang aking kabalay na nars para sunduin ako. Naghihintay ako ng bus nang lumapit sa akin ang itim na tinedyer na may dala-dalang boom box at nahuhulog na ang pantalon.
Nagtanong nang "You got time?" Tiningnan ko ang aking oras. Ayaw ko ngang ibigay ang time. Sabi naman niya got time? di oo. Hindi naman niyang sinabing what time is it ? Tooooook, tooook. pilosopome.
Dumating ang bus. Sakay ako. Sakay din siya.Ilang block lang naman ang layo. Puwedeng lakarin pero madilim kasi at may dadaanan pang overpass.
Bus stop.Kanto ng kalye, ikalawang bahay yong amin.Baba ako. Baba rin yong tinedyer.
Nakita ko siyang lumakad sa ibang direksiyon. Mga ilang hakbang na lang ang layo
ko sa bahay ay may naramdaman akong may humihila sa bag kong dala. Yong itim na tinedyer. Ibinababa lang pala yong boom box saka ako sinundan at ito nakikipaghilahan ako sa bag ko.Sabagay ang laman lang naman ng box ko ay ang aking pantalon na marumi, checkbook at salamin.
Abaaa kung sisigaw ako ng magnanakaw, hindi maglalabasan ang mga tao. Kaya ang sigaw ko ay FIRE, FIRE....
Labas si French at ilang mga beteranong lalaking nakatira sa malapit sa amin. Hinabol nila yong snatcher.
Hindi naabot. Hindi tuloy ako nakakain ng gabing yon. Pero tumawag ako
sa banko ko na isara ang aking bank account. Buti na lang ang aking mga ID na sa aking bulsa.
Turo yan na huwag ilalagay lahat sa bag.
Kinabukasan umikot kami sa block. Nakita namin ang bag, nasa may
basurahan. Walang nawawala kung hindi yong salamin ko at yong pantalon na windbreaker.
Ang aking tseke ay nandoon. Hindi siguro marunong gumamit at small time.
Sa isip ko ang bata noon. Nasaan kaya ang nanay niya?
Pinaysaamerika
Friday, May 20, 2005
Si Pinay at Pinsan ni Kabalay
Dear insansapinas,
Maghintay kayo sa susunod na kabanata ni James Bond.
Work to death ako. Five days a week nga pero 5:30 pa lang, alis na ako ng
bahay. Ang balik ko ay alas diyes.
Ang aking kasama naman ay pasok siya ng alas 2:30 ng hapon at ang
uwi rin niya ay alas 10. Sabay kaming kumakain ng hapunan. Hati kami
sa gastos.
Minsang umuwi ako ay may naabutan akong isang babae sa aming kusina. Kumakain.
Pinsan daw ni kabalay. Galing sa Pinas, turista.
HMMMMMMM
Sohgal na shogal ang dating niya, mamah. Nagkakadatikwas ang mga daliri niya sa paggamit ng kubyertos. Maliliit din ang subo niya. Malamya siya kung magsalita. Ang ulo niya ay gagalaw-galaw na Tila yong asong plastic na dinidsipley sa kotse, tatango-tango, iling-iling pag gumagalaw ang sasakyan.
Kung hindi lang sinabi siyang BABAE PO AKO, mukha siyang shukling. Laki ng Adam’s Apple. Parang gusto kong pangangahin at ipaluwa ang mansanas.
Cashier daw ito sa isang hotel.
HMMMMMMMMMMMMMMMM
Mukhang may kaya. KAYABANGAN.
Ikaw anong trabaho mo sa Pinas ? Pinipilit niyang kutsarain ang spaghetti.
Mangani-nganing agawin ko ang tinidor, paikutin ang spaghetti at sabihing
NGANGA. Pagkain ng spaghetti, tinidor ang ginagamit ano.
Hingang malalim, hingang mababaw. Bakit ba mainit ang dugo ko.
Antibiotic ang dating niya sa akin kaya lumabas na naman ang aking dugong
Berde.
Si Santa Inez kaya ay patrona ng mga naiinis na tao?
Ikaw anong trabaho sa Pilipinas? Tanong niya sa akin nang walang
Kagatol-gatol , walang preno, walang beep beep.
HMMMMMMMMMMMMMMMMM
Ayyy,Ginaya ko rin ang paggalaw ng kaniyang leeg . Pati pagtikwas ng daliri.
METRO AIDE.
Ay ganda mo namang METRO AIDE.
Kung hindi doon sa ganda, siguro kinurapan ko siya nang walang tigil at
Sabihin sa kaniyang GAGAH,naniwala ka naman. Kaya lang magmumukha naman
Akong ATE VI niyan.
Nananalo raw siya sa isang contest sa noontime show ng 300,000, kaya
Feeling siyang Nina Ricci siya..(rich). Tourist bigla drama. If I know,
gusto niyang puntahan ang kaniyang EX ditto. HHHHmm.
Natapos ang kainan. Hinugasan ko ang aking kubyertos. Siya iniwanan niya sa
sink.
Masama ang aking kutob. Tamalis ang babeng ito. Ano siya sininswerte? Sino ang
Chimiaa niya ?
Pinaysaamerika
Maghintay kayo sa susunod na kabanata ni James Bond.
Work to death ako. Five days a week nga pero 5:30 pa lang, alis na ako ng
bahay. Ang balik ko ay alas diyes.
Ang aking kasama naman ay pasok siya ng alas 2:30 ng hapon at ang
uwi rin niya ay alas 10. Sabay kaming kumakain ng hapunan. Hati kami
sa gastos.
Minsang umuwi ako ay may naabutan akong isang babae sa aming kusina. Kumakain.
Pinsan daw ni kabalay. Galing sa Pinas, turista.
HMMMMMMM
Sohgal na shogal ang dating niya, mamah. Nagkakadatikwas ang mga daliri niya sa paggamit ng kubyertos. Maliliit din ang subo niya. Malamya siya kung magsalita. Ang ulo niya ay gagalaw-galaw na Tila yong asong plastic na dinidsipley sa kotse, tatango-tango, iling-iling pag gumagalaw ang sasakyan.
Kung hindi lang sinabi siyang BABAE PO AKO, mukha siyang shukling. Laki ng Adam’s Apple. Parang gusto kong pangangahin at ipaluwa ang mansanas.
Cashier daw ito sa isang hotel.
HMMMMMMMMMMMMMMMM
Mukhang may kaya. KAYABANGAN.
Ikaw anong trabaho mo sa Pinas ? Pinipilit niyang kutsarain ang spaghetti.
Mangani-nganing agawin ko ang tinidor, paikutin ang spaghetti at sabihing
NGANGA. Pagkain ng spaghetti, tinidor ang ginagamit ano.
Hingang malalim, hingang mababaw. Bakit ba mainit ang dugo ko.
Antibiotic ang dating niya sa akin kaya lumabas na naman ang aking dugong
Berde.
Si Santa Inez kaya ay patrona ng mga naiinis na tao?
Ikaw anong trabaho sa Pilipinas? Tanong niya sa akin nang walang
Kagatol-gatol , walang preno, walang beep beep.
HMMMMMMMMMMMMMMMMM
Ayyy,Ginaya ko rin ang paggalaw ng kaniyang leeg . Pati pagtikwas ng daliri.
METRO AIDE.
Ay ganda mo namang METRO AIDE.
Kung hindi doon sa ganda, siguro kinurapan ko siya nang walang tigil at
Sabihin sa kaniyang GAGAH,naniwala ka naman. Kaya lang magmumukha naman
Akong ATE VI niyan.
Nananalo raw siya sa isang contest sa noontime show ng 300,000, kaya
Feeling siyang Nina Ricci siya..(rich). Tourist bigla drama. If I know,
gusto niyang puntahan ang kaniyang EX ditto. HHHHmm.
Natapos ang kainan. Hinugasan ko ang aking kubyertos. Siya iniwanan niya sa
sink.
Masama ang aking kutob. Tamalis ang babeng ito. Ano siya sininswerte? Sino ang
Chimiaa niya ?
Pinaysaamerika
Monday, May 09, 2005
Si Pinay at Bersday ko raw
Dear insansapinas,
Sabi nga sa iblog summit conference, you owe it to your audience (okay my two regular
readers please stand up please) to update your blog regularly. Am guilty your honor. Hige,kakalikutin ko ang aking archive ng utak para malala ang mga nakalipas. (Soundtrack ng The Beauty and the Beast please). eng eng eng. (Biyulin yan).
Lunes. Nalaman ko na umuwi na si Daisy Nueve.Bwisit kay James Bond.
Si physical therapist ay trying hard pa rin. May pagkasuplada nga ang bruha.
Mayaman daw kasi sabi ni MAng Steve. Oweno.
Bersdey pala ng daddy ni James Bond at mayroong surprise party sa
penthouse.
Para hindi niya malaman, piraso lang ng papel ang ibinigay sa akin ni
James Bond para sabihan ako na lunch yon. Kaya ilalalabas daw niya muna
ang tatay niya para hindi mabuking. Ang grand party kasi ay gagawing weekend
para puwede yong mga kaibigan niyang busy pag weekdays. Intimate friends
at family lang daw para sa araw na iyon.
Wala akong regalo. Ano ba naman ang ireregalo mo sa taong nakapag around the world na
ng tatlong beses. Nakapunta na nga siya sa University of Sto. Tomas
para maging speaker sa isang medical conference at ang mga bakasyon niya
ay mga cruises.
Bumili ako ng TIMEX o Casio ba yon na relo. Wala pang 20 dollars. Ano kamo, cheap ko?
Sa totoo lang mahal na mahal niya ang relos na iyon at hanggang mamatay siya
ay suot niya. Karamihan kasi sa relos niya ay dressed watch (Yong relos na
nakadamit. mwehehehe). Samantalang yong timex na ibigay ko ay for everyday
use na may date, (that time medyo may dementia na siya. Di niya maalala kung anong araw na). Tinatanong nya ako, makakalimutin din ako. Kaya para di na niya ako tanungin, ayon binigyan ko siya ng relos. Saka yon ang relos na DBMMN. (DI BALENG MAWALA,MURA NAMAN). hokhokhok.
Party na. Kainan na. Bitin ako. Sushi at iba pang finger foods. Bukasan ng regalo.
May pagkapsychic daw ako. Alam ko raw ang gusto niya. Ang relong practical at hindi yong nag-alalang mabasa, paginteresan at mawala. In short, pwedeng walain.
Wala kasing magregalo sa kaniya nang ganon dahil iniisip na hindi bagay sa kaniyang
stature. Pagkatapos iadjust ang bracelet at oras, sinuot na niya.
Bago natapos ang party, (gutom pa rin ako)may inilabas na isang card si
James Bond at isang maliit na box. Akala ko additional regalo para sa kaniyang
erpats. Yon pala sa akin. Happy Birthday. 'NO? Gulat ako.
Yon palang isang pilya kong kasama, biniro si James Bond na birthday ko rin
kaya pala lumabas para maghanap ng regalo para sa akin.
Bulong ng kasama ko. Tanggapin ko raw dahil mapapahiya siya. Gusto kong hawakan ang
kaniyang buhok at alisin ang tirintas sa bwiset.
Kasi raw gusto niyang malaman ang reaksiyon ni James Bond. Napapansin daw niya,
para yatang intrega sa akin.
Sabi ko naman, pabling kasi. Kaya akala niya, lahat ng babae, machacharm niya.
Excuse me.
Palakapakan ang mga nandoon. Ingos si physical therapist. Nakangiti ang
ermatz ni James Bond. May misteryo ang ngiti at ang kislap ng kaniyang mata.
Kinabukasan, pagpasok ko wala na si James Bond. Lumipad na. Isinuli ko ang
regalo sa kaniyang mader. Hindi tinanggap ng mader niya lalo yong nakasingit
sa card na tseke. Parang nakita kong kumislap ulit ang kanyang mata.
Itutuloy.
Pinaysaamerika
Sabi nga sa iblog summit conference, you owe it to your audience (okay my two regular
readers please stand up please) to update your blog regularly. Am guilty your honor. Hige,kakalikutin ko ang aking archive ng utak para malala ang mga nakalipas. (Soundtrack ng The Beauty and the Beast please). eng eng eng. (Biyulin yan).
Lunes. Nalaman ko na umuwi na si Daisy Nueve.Bwisit kay James Bond.
Si physical therapist ay trying hard pa rin. May pagkasuplada nga ang bruha.
Mayaman daw kasi sabi ni MAng Steve. Oweno.
Bersdey pala ng daddy ni James Bond at mayroong surprise party sa
penthouse.
Para hindi niya malaman, piraso lang ng papel ang ibinigay sa akin ni
James Bond para sabihan ako na lunch yon. Kaya ilalalabas daw niya muna
ang tatay niya para hindi mabuking. Ang grand party kasi ay gagawing weekend
para puwede yong mga kaibigan niyang busy pag weekdays. Intimate friends
at family lang daw para sa araw na iyon.
Wala akong regalo. Ano ba naman ang ireregalo mo sa taong nakapag around the world na
ng tatlong beses. Nakapunta na nga siya sa University of Sto. Tomas
para maging speaker sa isang medical conference at ang mga bakasyon niya
ay mga cruises.
Bumili ako ng TIMEX o Casio ba yon na relo. Wala pang 20 dollars. Ano kamo, cheap ko?
Sa totoo lang mahal na mahal niya ang relos na iyon at hanggang mamatay siya
ay suot niya. Karamihan kasi sa relos niya ay dressed watch (Yong relos na
nakadamit. mwehehehe). Samantalang yong timex na ibigay ko ay for everyday
use na may date, (that time medyo may dementia na siya. Di niya maalala kung anong araw na). Tinatanong nya ako, makakalimutin din ako. Kaya para di na niya ako tanungin, ayon binigyan ko siya ng relos. Saka yon ang relos na DBMMN. (DI BALENG MAWALA,MURA NAMAN). hokhokhok.
Party na. Kainan na. Bitin ako. Sushi at iba pang finger foods. Bukasan ng regalo.
May pagkapsychic daw ako. Alam ko raw ang gusto niya. Ang relong practical at hindi yong nag-alalang mabasa, paginteresan at mawala. In short, pwedeng walain.
Wala kasing magregalo sa kaniya nang ganon dahil iniisip na hindi bagay sa kaniyang
stature. Pagkatapos iadjust ang bracelet at oras, sinuot na niya.
Bago natapos ang party, (gutom pa rin ako)may inilabas na isang card si
James Bond at isang maliit na box. Akala ko additional regalo para sa kaniyang
erpats. Yon pala sa akin. Happy Birthday. 'NO? Gulat ako.
Yon palang isang pilya kong kasama, biniro si James Bond na birthday ko rin
kaya pala lumabas para maghanap ng regalo para sa akin.
Bulong ng kasama ko. Tanggapin ko raw dahil mapapahiya siya. Gusto kong hawakan ang
kaniyang buhok at alisin ang tirintas sa bwiset.
Kasi raw gusto niyang malaman ang reaksiyon ni James Bond. Napapansin daw niya,
para yatang intrega sa akin.
Sabi ko naman, pabling kasi. Kaya akala niya, lahat ng babae, machacharm niya.
Excuse me.
Palakapakan ang mga nandoon. Ingos si physical therapist. Nakangiti ang
ermatz ni James Bond. May misteryo ang ngiti at ang kislap ng kaniyang mata.
Kinabukasan, pagpasok ko wala na si James Bond. Lumipad na. Isinuli ko ang
regalo sa kaniyang mader. Hindi tinanggap ng mader niya lalo yong nakasingit
sa card na tseke. Parang nakita kong kumislap ulit ang kanyang mata.
Itutuloy.
Pinaysaamerika
Subscribe to:
Posts (Atom)
