Advertisement
Saturday, August 27, 2005
Si Pinoy at ang "Traidor" ano ba talaga ang pangalan mo?
Dear insansapinas,
Tuluyan na siyang nag-faint. The next thing na nalaman niya ay cuddled siya ng consul na lumabas sa kaniyang lungga.
"Lady, are you alright now?" tanong ng lalaking consul.
"Yeah, I think I am okay. Must be the heat and I haven't taken my breakfast yet.
"Oh poor thing. Why don't you grab someting to eat and come back when you're
refreshed."
"Thank you."
Nasa consul pa rin ang papel niya. Pagkatapos niyang uminon ng mainit ng kape sa kabilang kalye ng embassy, balik siya.
Kinawayan siya ng consul na mabait.
"I've gone over your papers. Come back for the visa."
"Wow, dininig ang aking panalangin." Tingin niya sa consul ay anghel siyang may pakpak.
Talaga nga naman ang pagkuha ng visa, suwertihan lang. Ang daming umuwing bitbit
pa rin nila ang kanilang passport ang mga papeles.
Kinahapunan, kuha niya ang kaniyang visa na noon ay itinatatak lang sa isang pahina ng passport. Masaya siyang pumunta sa opisina ng babaeng nangako sa kaniya ng tulong.
"Naka mader, suwerte mo nakakuha ka ng visa. " salubong ng babae na nakikipagbeso-beso na sa kanya.
"Sige, humanda ka na at kung gusto mo, isabay kita nang pag-alis para makatira ka tuloy sa aking mga "anakis. Apir, apir. "
Saya niya. Pero sa isip niya ay ano kaya ang kapalarang naghihintay sa kanya.
Hindi niya pinaalam sa kaniyang mommy ang balita. Halos parang istranghero na silang dalawa.
Malimit nandoon na ang boyrpen nito natutulog. Kung puwede lang padapain ang nanay at paluin.
Masama ang mga titig ng boypren nito sa kaniya. Para siyang anino lang sa kaniyang dumadaan.
Kahit na sabihing mabait pa siya kung mabait, kailan man di niya matatawag na daddy -o ito.
Mahal ang ticket pag binili ng ura-urada kaya, hinayaan na lang niyang mauna ang babaeng tutulong sa kanya na mauna.
Eniwey, kailangan pa rin naman niyang ayusin ang mga iiwanan niya. Ang trabaho, ang mga gamit.
Nag-iisip siya kung ipapaalam niya sa kanyang boypren.
Siguro dapat. Hindi na lang sa utang nito kung hindi sa kanilang pagmamahalan.
Pweng pagmamahalan yan.
Tuwa rin ng kaibigan niya.
"Hoy, sister, so lucky na hindi manzano ka naman. Get ka kaagad ng visa. Maypefainting fainting spell ka pa. If I know, naging best dramatic actress ka diba."
"So tuwa ako. Gusto mo dance of joy tayo?"
"Lokah, huminto ka nga Hahahaha"
Nakaalis na ang kaniyang kaibigan nang maalala niya na wala siyang mens na dumarating.
Ulk. Kinabahan siya.
Itutuloy. (Have a nice weekend folks).
Pinaysaamerika
Tuluyan na siyang nag-faint. The next thing na nalaman niya ay cuddled siya ng consul na lumabas sa kaniyang lungga.
"Lady, are you alright now?" tanong ng lalaking consul.
"Yeah, I think I am okay. Must be the heat and I haven't taken my breakfast yet.
"Oh poor thing. Why don't you grab someting to eat and come back when you're
refreshed."
"Thank you."
Nasa consul pa rin ang papel niya. Pagkatapos niyang uminon ng mainit ng kape sa kabilang kalye ng embassy, balik siya.
Kinawayan siya ng consul na mabait.
"I've gone over your papers. Come back for the visa."
"Wow, dininig ang aking panalangin." Tingin niya sa consul ay anghel siyang may pakpak.
Talaga nga naman ang pagkuha ng visa, suwertihan lang. Ang daming umuwing bitbit
pa rin nila ang kanilang passport ang mga papeles.
Kinahapunan, kuha niya ang kaniyang visa na noon ay itinatatak lang sa isang pahina ng passport. Masaya siyang pumunta sa opisina ng babaeng nangako sa kaniya ng tulong.
"Naka mader, suwerte mo nakakuha ka ng visa. " salubong ng babae na nakikipagbeso-beso na sa kanya.
"Sige, humanda ka na at kung gusto mo, isabay kita nang pag-alis para makatira ka tuloy sa aking mga "anakis. Apir, apir. "
Saya niya. Pero sa isip niya ay ano kaya ang kapalarang naghihintay sa kanya.
Hindi niya pinaalam sa kaniyang mommy ang balita. Halos parang istranghero na silang dalawa.
Malimit nandoon na ang boyrpen nito natutulog. Kung puwede lang padapain ang nanay at paluin.
Masama ang mga titig ng boypren nito sa kaniya. Para siyang anino lang sa kaniyang dumadaan.
Kahit na sabihing mabait pa siya kung mabait, kailan man di niya matatawag na daddy -o ito.
Mahal ang ticket pag binili ng ura-urada kaya, hinayaan na lang niyang mauna ang babaeng tutulong sa kanya na mauna.
Eniwey, kailangan pa rin naman niyang ayusin ang mga iiwanan niya. Ang trabaho, ang mga gamit.
Nag-iisip siya kung ipapaalam niya sa kanyang boypren.
Siguro dapat. Hindi na lang sa utang nito kung hindi sa kanilang pagmamahalan.
Pweng pagmamahalan yan.
Tuwa rin ng kaibigan niya.
"Hoy, sister, so lucky na hindi manzano ka naman. Get ka kaagad ng visa. Maypefainting fainting spell ka pa. If I know, naging best dramatic actress ka diba."
"So tuwa ako. Gusto mo dance of joy tayo?"
"Lokah, huminto ka nga Hahahaha"
Nakaalis na ang kaniyang kaibigan nang maalala niya na wala siyang mens na dumarating.
Ulk. Kinabahan siya.
Itutuloy. (Have a nice weekend folks).
Pinaysaamerika
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
nabitin ako! ang dami ko palang na-miss na kwento pero updated na po ako ngayon. :-)
Post a Comment