Dear insansapinas,
(pagbabalik-gunita)
Naalala nga pala niya, sobra na sa cycle na wala siyang bisita. Siguro walang nagamit na bisikleta ? ehekk
So go siya sa doctor.
Babalik siya, kinabukasan.
Kung positive, paano ang gagawin niya? Sana naman hindi. Dasal niyang paulit-ulit.
Sana hindi. Nang iaabot sa kaniya ang resulta, ayaw niyang tingnan. Sana hindi.
Positive. Muntik siyang himatayin. Buntis siya. Isang beses lang yon ah. BAKITTTTTTT?
Mabilis lumangoy ang sperm cell. ahay. Paano siya aalis. Saan siya manganganak.Wala ang kaniyang boypren.
Naalala niya ang Quiapo. May mga ipnagbibili doon na pamparegla. Translation, pampalaglag.Pero kasalanan yon.
Bumili siya. May instruction na ibinigay. Kailangang sundin.
Makalipas ang araw, wala siyang naramdamang pagbabago. Nalalaway pa rin siya sa hilaw na mangga. Ayaw niyang makaamoy ng pomada. Lintek na mga yon. Bumabaligtad ang sikmura niya. Ayaw din niya ang amoy ng isdang prito.
Naalala niya ang kaniyang kaibigan. May kilala itong hilot. Hinihilot daw talaga nang malakas para mamatay ang beybi sa loob. Kung hindi tinutusok.
Per month ang bayad. Mas maraming buwan, mas mahal. Payag siya. Pupunta siya roon ng Biyernes para kinabukasan Sabado, wala siyang pasok. Tatlong araw pa. May panahon pang mag-isip.
Huwebes ng gabi, may balita. Sunog sa lugar ng mga squatter's. Pamilyar sa kanya ang lugar.
Oo nga doon nakatira yong hilot. Paano yan?
Dahil wala an siyang pupuntahan kinagabihan ng Biyernes, minabuti niyang manood ng sine. Para makalimutan ang problema. Nakadalawang ulit siya. Hindi pa rin niya naitindihan.
Minabuti niyang lumabas. Wala siyang ganang kumain.
Sakay siya ng dyip pero biglang tumakbo ito. May lalaking nakahawak sa kaniyang kamay
kaya nakalmibitin siya sa istribo.
Hinablot nito ang bag niya at biglang binitiwan ang kamay niya. Hulog siya sa dyip.
Itutuloy
Pinaysaamerika
Wednesday, August 31, 2005
Saturday, August 27, 2005
Si Pinoy at ang "Traidor" ano ba talaga ang pangalan mo?
Dear insansapinas,
Tuluyan na siyang nag-faint. The next thing na nalaman niya ay cuddled siya ng consul na lumabas sa kaniyang lungga.
"Lady, are you alright now?" tanong ng lalaking consul.
"Yeah, I think I am okay. Must be the heat and I haven't taken my breakfast yet.
"Oh poor thing. Why don't you grab someting to eat and come back when you're
refreshed."
"Thank you."
Nasa consul pa rin ang papel niya. Pagkatapos niyang uminon ng mainit ng kape sa kabilang kalye ng embassy, balik siya.
Kinawayan siya ng consul na mabait.
"I've gone over your papers. Come back for the visa."
"Wow, dininig ang aking panalangin." Tingin niya sa consul ay anghel siyang may pakpak.
Talaga nga naman ang pagkuha ng visa, suwertihan lang. Ang daming umuwing bitbit
pa rin nila ang kanilang passport ang mga papeles.
Kinahapunan, kuha niya ang kaniyang visa na noon ay itinatatak lang sa isang pahina ng passport. Masaya siyang pumunta sa opisina ng babaeng nangako sa kaniya ng tulong.
"Naka mader, suwerte mo nakakuha ka ng visa. " salubong ng babae na nakikipagbeso-beso na sa kanya.
"Sige, humanda ka na at kung gusto mo, isabay kita nang pag-alis para makatira ka tuloy sa aking mga "anakis. Apir, apir. "
Saya niya. Pero sa isip niya ay ano kaya ang kapalarang naghihintay sa kanya.
Hindi niya pinaalam sa kaniyang mommy ang balita. Halos parang istranghero na silang dalawa.
Malimit nandoon na ang boyrpen nito natutulog. Kung puwede lang padapain ang nanay at paluin.
Masama ang mga titig ng boypren nito sa kaniya. Para siyang anino lang sa kaniyang dumadaan.
Kahit na sabihing mabait pa siya kung mabait, kailan man di niya matatawag na daddy -o ito.
Mahal ang ticket pag binili ng ura-urada kaya, hinayaan na lang niyang mauna ang babaeng tutulong sa kanya na mauna.
Eniwey, kailangan pa rin naman niyang ayusin ang mga iiwanan niya. Ang trabaho, ang mga gamit.
Nag-iisip siya kung ipapaalam niya sa kanyang boypren.
Siguro dapat. Hindi na lang sa utang nito kung hindi sa kanilang pagmamahalan.
Pweng pagmamahalan yan.
Tuwa rin ng kaibigan niya.
"Hoy, sister, so lucky na hindi manzano ka naman. Get ka kaagad ng visa. Maypefainting fainting spell ka pa. If I know, naging best dramatic actress ka diba."
"So tuwa ako. Gusto mo dance of joy tayo?"
"Lokah, huminto ka nga Hahahaha"
Nakaalis na ang kaniyang kaibigan nang maalala niya na wala siyang mens na dumarating.
Ulk. Kinabahan siya.
Itutuloy. (Have a nice weekend folks).
Pinaysaamerika
Tuluyan na siyang nag-faint. The next thing na nalaman niya ay cuddled siya ng consul na lumabas sa kaniyang lungga.
"Lady, are you alright now?" tanong ng lalaking consul.
"Yeah, I think I am okay. Must be the heat and I haven't taken my breakfast yet.
"Oh poor thing. Why don't you grab someting to eat and come back when you're
refreshed."
"Thank you."
Nasa consul pa rin ang papel niya. Pagkatapos niyang uminon ng mainit ng kape sa kabilang kalye ng embassy, balik siya.
Kinawayan siya ng consul na mabait.
"I've gone over your papers. Come back for the visa."
"Wow, dininig ang aking panalangin." Tingin niya sa consul ay anghel siyang may pakpak.
Talaga nga naman ang pagkuha ng visa, suwertihan lang. Ang daming umuwing bitbit
pa rin nila ang kanilang passport ang mga papeles.
Kinahapunan, kuha niya ang kaniyang visa na noon ay itinatatak lang sa isang pahina ng passport. Masaya siyang pumunta sa opisina ng babaeng nangako sa kaniya ng tulong.
"Naka mader, suwerte mo nakakuha ka ng visa. " salubong ng babae na nakikipagbeso-beso na sa kanya.
"Sige, humanda ka na at kung gusto mo, isabay kita nang pag-alis para makatira ka tuloy sa aking mga "anakis. Apir, apir. "
Saya niya. Pero sa isip niya ay ano kaya ang kapalarang naghihintay sa kanya.
Hindi niya pinaalam sa kaniyang mommy ang balita. Halos parang istranghero na silang dalawa.
Malimit nandoon na ang boyrpen nito natutulog. Kung puwede lang padapain ang nanay at paluin.
Masama ang mga titig ng boypren nito sa kaniya. Para siyang anino lang sa kaniyang dumadaan.
Kahit na sabihing mabait pa siya kung mabait, kailan man di niya matatawag na daddy -o ito.
Mahal ang ticket pag binili ng ura-urada kaya, hinayaan na lang niyang mauna ang babaeng tutulong sa kanya na mauna.
Eniwey, kailangan pa rin naman niyang ayusin ang mga iiwanan niya. Ang trabaho, ang mga gamit.
Nag-iisip siya kung ipapaalam niya sa kanyang boypren.
Siguro dapat. Hindi na lang sa utang nito kung hindi sa kanilang pagmamahalan.
Pweng pagmamahalan yan.
Tuwa rin ng kaibigan niya.
"Hoy, sister, so lucky na hindi manzano ka naman. Get ka kaagad ng visa. Maypefainting fainting spell ka pa. If I know, naging best dramatic actress ka diba."
"So tuwa ako. Gusto mo dance of joy tayo?"
"Lokah, huminto ka nga Hahahaha"
Nakaalis na ang kaniyang kaibigan nang maalala niya na wala siyang mens na dumarating.
Ulk. Kinabahan siya.
Itutuloy. (Have a nice weekend folks).
Pinaysaamerika
Thursday, August 25, 2005
Si Pinay at ang "Traidor" ano ang pangalan mo, raw?
Dear insansapinas,
(pagbabalik gunita)
Pagmamahal pa rin ang nanaig. Pinautang niya ang kaniyang boypren. Linshyak talagang puso yan anoh.
Umiyak siya nang ito ay inihatid niya sa erport. Kasama ang sangkatatutak nitong kapatid, ang ina, ang ama at ilan pang kabarangay. Sa labas lang naman sila.
Lalo silang nagkalayo ng kaniyang ina dahil sa iniwasan niya itong makaharap sa
kainan. Kadalasan, pumapsok na siya sa kaniyang kuwarto bago ito dumating.
Pakilasa naman niya ay wala naman sa kaniyang ito. Ni hindi na siya sinisilip sa kaniyang higaan bago matulog. Nandoon ang lalaki gabi't araw, araw at gabi.
Nagdesisyon siya. Kailangan niya ring umalis na. Hinanap niya ang phone number ng kayang kaibigan.
" Hoy,sis timing ang call mo. Ay may I arrive siya kahapon at nag-iinterview ng mga
applicants". sabi ng pwren niya."Gusto mo, pick-up kit, then go tayo sa Manila Hotel. Nandoon siya nakacheck-in. Di ba bonggadera siya. Hay so classy."
"Sige, sige." excited din siya.
Kaharap niya na ang missus. Asawa niya ay puti. Balot ng alahas ang kaniyang
katawan. Tingin niya ay si Tita Cory siyang nakayellow.
Kinuha sa kanya ang papel niya.
"Alam mo 'day, i can fix your tourist visa. Tapos pagdating mo doon, hanap kitang sponsor for working visa. Total may money ka naman sa bank." Pagganyan. wala pang months, lipad ka na."
"Wow, she could not believe it. Ganoon kadali. Teka, isip niya, baka naman scam ito."
Pero nakita niya ang mga relatives ng mga taong napa-abroad na nito. May dalang mga
regalo at mga papeles para naman sa kanilang pagbiyahe.
"Sige sabi niya, balik siya for her curriculum vitae." In the meantime, pinag-aaply siya ng passport.
Hawak din nito ang pag-aayos ng passport at ticket sa eruplano. Integrated services daw. Wow, talagang maganda ang negosyo nito.
Ilang araw din siyang pabalik-balik sa opit nito at nakita niya ang mga retrato na kasama nito ang mga Presidente, Senador, Beauty queens at kung sino-sino pa.
Bigat na tao anoh. Hindi niya alam sa mga photo session pala yon o kaya mga ambush
encounter tapos biglang puwedeng pa-picture.
Noon, time na yon, ang interview ay hindi pa scehduled. Kaya pumipila ang tao sa labas ng embassy bago pa tumilaok ang manok at sumigaw ang mga bata ng diyaryo.
Tanghali na di pa siya nakakapasok. Gurom na siya. Ayaw niyang iwanan ang pila.
Halos himatayin siya nang marating niya ang bintana kung saan tinatanong siya ng consul bakit siya pupunta da Estet.
Uminog ang kaniyang paningin.
Itutuloy.
Pinaysaamerika
(pagbabalik gunita)
Pagmamahal pa rin ang nanaig. Pinautang niya ang kaniyang boypren. Linshyak talagang puso yan anoh.
Umiyak siya nang ito ay inihatid niya sa erport. Kasama ang sangkatatutak nitong kapatid, ang ina, ang ama at ilan pang kabarangay. Sa labas lang naman sila.
Lalo silang nagkalayo ng kaniyang ina dahil sa iniwasan niya itong makaharap sa
kainan. Kadalasan, pumapsok na siya sa kaniyang kuwarto bago ito dumating.
Pakilasa naman niya ay wala naman sa kaniyang ito. Ni hindi na siya sinisilip sa kaniyang higaan bago matulog. Nandoon ang lalaki gabi't araw, araw at gabi.
Nagdesisyon siya. Kailangan niya ring umalis na. Hinanap niya ang phone number ng kayang kaibigan.
" Hoy,sis timing ang call mo. Ay may I arrive siya kahapon at nag-iinterview ng mga
applicants". sabi ng pwren niya."Gusto mo, pick-up kit, then go tayo sa Manila Hotel. Nandoon siya nakacheck-in. Di ba bonggadera siya. Hay so classy."
"Sige, sige." excited din siya.
Kaharap niya na ang missus. Asawa niya ay puti. Balot ng alahas ang kaniyang
katawan. Tingin niya ay si Tita Cory siyang nakayellow.
Kinuha sa kanya ang papel niya.
"Alam mo 'day, i can fix your tourist visa. Tapos pagdating mo doon, hanap kitang sponsor for working visa. Total may money ka naman sa bank." Pagganyan. wala pang months, lipad ka na."
"Wow, she could not believe it. Ganoon kadali. Teka, isip niya, baka naman scam ito."
Pero nakita niya ang mga relatives ng mga taong napa-abroad na nito. May dalang mga
regalo at mga papeles para naman sa kanilang pagbiyahe.
"Sige sabi niya, balik siya for her curriculum vitae." In the meantime, pinag-aaply siya ng passport.
Hawak din nito ang pag-aayos ng passport at ticket sa eruplano. Integrated services daw. Wow, talagang maganda ang negosyo nito.
Ilang araw din siyang pabalik-balik sa opit nito at nakita niya ang mga retrato na kasama nito ang mga Presidente, Senador, Beauty queens at kung sino-sino pa.
Bigat na tao anoh. Hindi niya alam sa mga photo session pala yon o kaya mga ambush
encounter tapos biglang puwedeng pa-picture.
Noon, time na yon, ang interview ay hindi pa scehduled. Kaya pumipila ang tao sa labas ng embassy bago pa tumilaok ang manok at sumigaw ang mga bata ng diyaryo.
Tanghali na di pa siya nakakapasok. Gurom na siya. Ayaw niyang iwanan ang pila.
Halos himatayin siya nang marating niya ang bintana kung saan tinatanong siya ng consul bakit siya pupunta da Estet.
Uminog ang kaniyang paningin.
Itutuloy.
Pinaysaamerika
Tuesday, August 23, 2005
Si Pinay at ang "Traidor ano ang pangalan mo, anoh, anoh" part 4
Dear insansapinas,
Sa mga sumunod na araw ay para siyang zombie. Para siyang kangkong na hindi nabili sa palengke. Para siyang isdang naiwan ng mangingisda at nahulog sa dalampasigan (wala bang background music?) para siyang ibong natirador at bali ang pakpak na kumakampay-kampay.
Halos di niya nakita ang kanyang boypren. Abala ito sa pag-ayos ng papeles at mga dadalahin sa pag-alis.
Ang kaniyang mommy naman ay abala rin sa pag-ayos ng kanyang kasal. Hindi na niya halos makita sa bahay. Buti pa ang gagamba, nasa bahay lang niya.
Pag-uwian, dumadaan siya sa simbahan ng St. Jude. Nanalangin siya nang himala. HIMALA.
Pero sa sine lang siguro yon sa isip niya.
Paglabas niya ay nasalubong niya ang kaniyang dating kaklase.
"Hi, anoh how's everything na." tanong niya pagkatapos nang kanilang muah, muah.
"Haay darleeng, so excited talaga na kilig to the bones ako." sagot ng landi niyang kaibigan.
"Malapit na akong magjoin ng exodus". palakpak siya habang nagsasalita.
"haaaa, you make kuwento naman. Huwag mo akong suspense at may i sampal kaya kita."
"Park muna tayo dito sa walang pipol." sabay ang hila sa kanya.
"Kasi this tita of mine made kilala with a recruiter sa US of EY. So galing niya na in less than a year, may I fly na ako sa States and there may I pasok niya ako sa office. So excited talaga ako. Working girl ako bigla sa LA."
"Hoy, don't make bola-bola noh.
Eh kung fake yan. Tubog sa ginto kung bagah."labi ko,sabay igkas ng kilay.
"Excuse meh. She is a distant relative ko noh. She won't make loko-loko to a niece."
Di lalo namang mataray siya. Paspas ang paypay ng fan niya at may kasama pang irap.
"O sigeh na nga. Sige like ko ring mag exodus." alo ko.
"Oy so gabi na. Got to run. See yah. Usap tayo."
Ang kangkong ay nadiligan ng tubig. Ahaa muli siyang mananariwa. Bakit ba siya
magpapatalo. Hindi noh. I will make not awa to myself. Promise yan.
Pagdating niya sa bahay, may tawag siya. Si Boypren. Kung puwede raw magkita sila.
Hindi na siya ngayong isdang naiwanan. Nadampot na ulit siya. Kumawakawagkawag pa.
Para siyang ibon na lilipad ulit kagaya ni Darna. ehe.
Hige. Nagkasundo silang magkita sa isang coffee shop. Mainit pa ang kape.
Kaya titigan mo na.
"May sasabihin ako saiyo."pauntol na salita ng boypren.
Sa isip niya sana ay sabihing nagbago ang isip niya. Sana ay sabihing, magtanan na sila. Sana ay...sana ay...
"Kailangan ko pa ng pera. Kulang ang pinahiram sa akin ng aking ate."
Tuluyan nang nagkalasog-lasog ang kangkong. Ang isda ay hindi ibinalik sa dagat. Ang ibon ay tuluyan nang nahulog.
Hindi siya nakaimik. Gusto niyang kumanta...Victoria is not going to dance tonight. (sandali mali yata yon, galit na kakanta pa. ano ito opera.)
Itutuloy...i make tusok tusok fish ball muna.
Pinaysaamerika
Sa mga sumunod na araw ay para siyang zombie. Para siyang kangkong na hindi nabili sa palengke. Para siyang isdang naiwan ng mangingisda at nahulog sa dalampasigan (wala bang background music?) para siyang ibong natirador at bali ang pakpak na kumakampay-kampay.
Halos di niya nakita ang kanyang boypren. Abala ito sa pag-ayos ng papeles at mga dadalahin sa pag-alis.
Ang kaniyang mommy naman ay abala rin sa pag-ayos ng kanyang kasal. Hindi na niya halos makita sa bahay. Buti pa ang gagamba, nasa bahay lang niya.
Pag-uwian, dumadaan siya sa simbahan ng St. Jude. Nanalangin siya nang himala. HIMALA.
Pero sa sine lang siguro yon sa isip niya.
Paglabas niya ay nasalubong niya ang kaniyang dating kaklase.
"Hi, anoh how's everything na." tanong niya pagkatapos nang kanilang muah, muah.
"Haay darleeng, so excited talaga na kilig to the bones ako." sagot ng landi niyang kaibigan.
"Malapit na akong magjoin ng exodus". palakpak siya habang nagsasalita.
"haaaa, you make kuwento naman. Huwag mo akong suspense at may i sampal kaya kita."
"Park muna tayo dito sa walang pipol." sabay ang hila sa kanya.
"Kasi this tita of mine made kilala with a recruiter sa US of EY. So galing niya na in less than a year, may I fly na ako sa States and there may I pasok niya ako sa office. So excited talaga ako. Working girl ako bigla sa LA."
"Hoy, don't make bola-bola noh.
Eh kung fake yan. Tubog sa ginto kung bagah."labi ko,sabay igkas ng kilay.
"Excuse meh. She is a distant relative ko noh. She won't make loko-loko to a niece."
Di lalo namang mataray siya. Paspas ang paypay ng fan niya at may kasama pang irap.
"O sigeh na nga. Sige like ko ring mag exodus." alo ko.
"Oy so gabi na. Got to run. See yah. Usap tayo."
Ang kangkong ay nadiligan ng tubig. Ahaa muli siyang mananariwa. Bakit ba siya
magpapatalo. Hindi noh. I will make not awa to myself. Promise yan.
Pagdating niya sa bahay, may tawag siya. Si Boypren. Kung puwede raw magkita sila.
Hindi na siya ngayong isdang naiwanan. Nadampot na ulit siya. Kumawakawagkawag pa.
Para siyang ibon na lilipad ulit kagaya ni Darna. ehe.
Hige. Nagkasundo silang magkita sa isang coffee shop. Mainit pa ang kape.
Kaya titigan mo na.
"May sasabihin ako saiyo."pauntol na salita ng boypren.
Sa isip niya sana ay sabihing nagbago ang isip niya. Sana ay sabihing, magtanan na sila. Sana ay...sana ay...
"Kailangan ko pa ng pera. Kulang ang pinahiram sa akin ng aking ate."
Tuluyan nang nagkalasog-lasog ang kangkong. Ang isda ay hindi ibinalik sa dagat. Ang ibon ay tuluyan nang nahulog.
Hindi siya nakaimik. Gusto niyang kumanta...Victoria is not going to dance tonight. (sandali mali yata yon, galit na kakanta pa. ano ito opera.)
Itutuloy...i make tusok tusok fish ball muna.
Pinaysaamerika
Monday, August 22, 2005
Si Pinay at ang "Traidor" part 3
Dear insansapinas,
Nanginig ang kaniyang tuhod. Nagtatawanan pa ang kaniyang mommy at boypren nito.
Nanginig din ang kaniyang luha sa mata. Paano niya malalapitan ito at sabihing siya ay
sinungaling, eh siya rin sinungaling. Mag-ina mga kami sa isip niya. Sa puso, sa isip at sa salita. (Maupo na... ehekkk parang Panatang makahabayan).
Hindi siya nagsalita kaya nagpaalam na ang kaniyang kaibigan. Ang kaniyang boypren naman ay tumayo at pumuntang CR.
Alam niyang kakain pa ang dalawa kaya minabuti niyang umuwi na upang maunahan ang kaniyang mommy.
Ilang oras pa ang nakaraan pagkatapos niyang dumating nang marinig niyang pumarada ang kotse sa garahe. Mommy niya. Nag-iisa. Akala niya maloloko niya ako.
Siyangpala siya rin niloko ko.
Nagkunwari siyang tulog. Alam niyang sinilip siya ng kaniyang mommy. Umingit ang pinto pagkatapos sumara.
Bakit siya iiyak. Kailangan niyang mag-isip. Palagay niya hindi mapipigilan ang mommy niya sa pagpapakasal sa lalaking iyon at hindi rin mapipigilan ang pakikitungo niya sa kaniyang boypren.
Bakit ba kasi namatay ang daddy niya?
Masaya pa rin ang mommy niya nang magkaharap sila sa breakfast. Wala yata itong balak pumasok sa opisina.
"Napag-isip-isip ko mali ang ginawa ko saiyo, anak. Gusto kong ipaalam saiyo na
hindi na kita pakikialaman saiyong love life." Napagkasunduan na namin ni ___
na magpakasal."
Para siyang binagsakan ng isang set ng Encyclopedia Britannica.
Hindi na niya narinig ang mga huling sinabi ng mommy niya. Ang lasa niya sa itlog ay papel at sa tinapay ay tuwalya.
Nakaalis na ang kaniyang mommy, hindi pa rin siya nagsalita.
Tinawagan niya ang kaniyang boypren. Bago pa man siya nakapagkuwento, naunahan na siya nito.
Dumating na raw ang papel nito sa Saudi para makapagtrabaho din siya sa isang fastfood doon.
Pakiwari niya ang bumagsak na sa kaniya ang buong bookcase pati ang flower vase na nakapatong dito. Toinkkk
Itutuloy.
Pinaysaamerika
Nanginig ang kaniyang tuhod. Nagtatawanan pa ang kaniyang mommy at boypren nito.
Nanginig din ang kaniyang luha sa mata. Paano niya malalapitan ito at sabihing siya ay
sinungaling, eh siya rin sinungaling. Mag-ina mga kami sa isip niya. Sa puso, sa isip at sa salita. (Maupo na... ehekkk parang Panatang makahabayan).
Hindi siya nagsalita kaya nagpaalam na ang kaniyang kaibigan. Ang kaniyang boypren naman ay tumayo at pumuntang CR.
Alam niyang kakain pa ang dalawa kaya minabuti niyang umuwi na upang maunahan ang kaniyang mommy.
Ilang oras pa ang nakaraan pagkatapos niyang dumating nang marinig niyang pumarada ang kotse sa garahe. Mommy niya. Nag-iisa. Akala niya maloloko niya ako.
Siyangpala siya rin niloko ko.
Nagkunwari siyang tulog. Alam niyang sinilip siya ng kaniyang mommy. Umingit ang pinto pagkatapos sumara.
Bakit siya iiyak. Kailangan niyang mag-isip. Palagay niya hindi mapipigilan ang mommy niya sa pagpapakasal sa lalaking iyon at hindi rin mapipigilan ang pakikitungo niya sa kaniyang boypren.
Bakit ba kasi namatay ang daddy niya?
Masaya pa rin ang mommy niya nang magkaharap sila sa breakfast. Wala yata itong balak pumasok sa opisina.
"Napag-isip-isip ko mali ang ginawa ko saiyo, anak. Gusto kong ipaalam saiyo na
hindi na kita pakikialaman saiyong love life." Napagkasunduan na namin ni ___
na magpakasal."
Para siyang binagsakan ng isang set ng Encyclopedia Britannica.
Hindi na niya narinig ang mga huling sinabi ng mommy niya. Ang lasa niya sa itlog ay papel at sa tinapay ay tuwalya.
Nakaalis na ang kaniyang mommy, hindi pa rin siya nagsalita.
Tinawagan niya ang kaniyang boypren. Bago pa man siya nakapagkuwento, naunahan na siya nito.
Dumating na raw ang papel nito sa Saudi para makapagtrabaho din siya sa isang fastfood doon.
Pakiwari niya ang bumagsak na sa kaniya ang buong bookcase pati ang flower vase na nakapatong dito. Toinkkk
Itutuloy.
Pinaysaamerika
Saturday, August 20, 2005
Si Pinay at ang "Traidor"
Dear insansapinas,
(pagbabalik-gunita)
Nagkakilala sila sa fastfood na pinagtatrabahuhan nila. Sa management siya at ang lalaki ay sa food crew. Talaga yatang pinipili nila ang mga pogi sa fastfood na iyon. Attraction din sila sa goirls.
May alam akong babae, laman ng fastfood araw-araw. Kulang na lang ang magkaroon siya ng pakpak at ng palong sa kakain niya ng fried chicken. Makita lang ang kaniyang crush na crew. Ahahay.
Siyempreee may kontrabida sa mga love stories. Ang kaniyang mader.
"Anong ipapakain saiyo ng lalaking yan?" nagpupuyos daw niyang tanong. Hindi exactly yon ang dialogue kasi siyempree wala ako doon noh. Pero ganon na rin yon. Ang mga poorboy-rich girl love affair.
Di raw siya sumagot. Ay mamah kung ako nandoon, sasagutin ko siya." Ano pa di friend chicken at french fries." Ahahahahaha
Nakisabat din daw ang boypren ng mader niya. Bayuda kasi.
"Nagmamalasakit lang naman ang mommy mo. Para sa kapakanan mo."
Doon siya nagsalita at bumunghalit.
" Hey, you don't make pakialam to my life. You're not my pop and you will never be
one." And don't you lecture me. you are not my teacher." Mataray nga tyang.
"So inis ko talaga na gusto ko siyang hampas-hampasin ng bag kong Coach , noh.
So kadiri niya. I like to give him my hair trimmer para ahitin niya ang "mustas" niya," kuwento niya sa akin noong kami ay nagkaututang dila na.
Naging mas mahigpit ang ermatz niya. Kaya pinagresign siya.
Payag siya pero sa kundisyon, ibebreak din niya ang boypren nito. Exchange deal.
Mother and daughter both in love, both in warpath.
Hokey sabi ng kaniyang mader kaya, bigay siya ng resignation letter kinabukasan.
Ayaw ng management. Pag-isipan muna raw sa loob ng 30 araw ng effectivity ng kaniyang
resignation.
Hige.
Ang cellular phone noon ay napakamahal pa at malaki na para bang dala mo ang isang cordless sa iyong bag. Hindi pa kasama ang charger noon na mas mabigat sa phone.
Mahal din ang charge per minute.
Ang tawagan ay public phone kung ayaw marinig sa bahay ang usapan.
Tinawagan niya ang kaniyang boypren. Magkita sila sa mall. Wala ang kaniyang mommy.
By the time, umuwi yon, nasa bahay niya.
Okay.
Katapat ng restaurant na pinasukan nila ay sine. Niyayaya siya ng boypreng manood.
Tumanggi siya. Kailangang makabalik siya sa bahay bago dumating ang mommy niya na nagpaalam na may prayer meeting daw pupuntahan.
Masaya siya. Naiisip niya tuloy kung paano niya sasabihin na mag-cool off muna sila habang di pa niya naiisip kung paano ang gagawin.
May dumaang babae. Hindi niya tiningnan. Pero bumalik ito. Nakilala siya. (pustahan ang isip ninyo mother niya, ano. Beh)
"Hi, kumusta na. muwahmuwahmuwah." Mga halik na hindi dumadampi.
Kaklase niya ng high school. Pinauupo niya ayaw.
"You know me naman. My mom drives for me. She's waiting nga sa parking.
Talking about moms, isn't it it's your mom." turo niya sa babaeng nakaabresiyete sa isang lalaki palabas sinehan.
Ahahay buking...itutuloy...sa pagbabalik ni Dar...eheste pinay.
Pinaysaamerika
(pagbabalik-gunita)
Nagkakilala sila sa fastfood na pinagtatrabahuhan nila. Sa management siya at ang lalaki ay sa food crew. Talaga yatang pinipili nila ang mga pogi sa fastfood na iyon. Attraction din sila sa goirls.
May alam akong babae, laman ng fastfood araw-araw. Kulang na lang ang magkaroon siya ng pakpak at ng palong sa kakain niya ng fried chicken. Makita lang ang kaniyang crush na crew. Ahahay.
Siyempreee may kontrabida sa mga love stories. Ang kaniyang mader.
"Anong ipapakain saiyo ng lalaking yan?" nagpupuyos daw niyang tanong. Hindi exactly yon ang dialogue kasi siyempree wala ako doon noh. Pero ganon na rin yon. Ang mga poorboy-rich girl love affair.
Di raw siya sumagot. Ay mamah kung ako nandoon, sasagutin ko siya." Ano pa di friend chicken at french fries." Ahahahahaha
Nakisabat din daw ang boypren ng mader niya. Bayuda kasi.
"Nagmamalasakit lang naman ang mommy mo. Para sa kapakanan mo."
Doon siya nagsalita at bumunghalit.
" Hey, you don't make pakialam to my life. You're not my pop and you will never be
one." And don't you lecture me. you are not my teacher." Mataray nga tyang.
"So inis ko talaga na gusto ko siyang hampas-hampasin ng bag kong Coach , noh.
So kadiri niya. I like to give him my hair trimmer para ahitin niya ang "mustas" niya," kuwento niya sa akin noong kami ay nagkaututang dila na.
Naging mas mahigpit ang ermatz niya. Kaya pinagresign siya.
Payag siya pero sa kundisyon, ibebreak din niya ang boypren nito. Exchange deal.
Mother and daughter both in love, both in warpath.
Hokey sabi ng kaniyang mader kaya, bigay siya ng resignation letter kinabukasan.
Ayaw ng management. Pag-isipan muna raw sa loob ng 30 araw ng effectivity ng kaniyang
resignation.
Hige.
Ang cellular phone noon ay napakamahal pa at malaki na para bang dala mo ang isang cordless sa iyong bag. Hindi pa kasama ang charger noon na mas mabigat sa phone.
Mahal din ang charge per minute.
Ang tawagan ay public phone kung ayaw marinig sa bahay ang usapan.
Tinawagan niya ang kaniyang boypren. Magkita sila sa mall. Wala ang kaniyang mommy.
By the time, umuwi yon, nasa bahay niya.
Okay.
Katapat ng restaurant na pinasukan nila ay sine. Niyayaya siya ng boypreng manood.
Tumanggi siya. Kailangang makabalik siya sa bahay bago dumating ang mommy niya na nagpaalam na may prayer meeting daw pupuntahan.
Masaya siya. Naiisip niya tuloy kung paano niya sasabihin na mag-cool off muna sila habang di pa niya naiisip kung paano ang gagawin.
May dumaang babae. Hindi niya tiningnan. Pero bumalik ito. Nakilala siya. (pustahan ang isip ninyo mother niya, ano. Beh)
"Hi, kumusta na. muwahmuwahmuwah." Mga halik na hindi dumadampi.
Kaklase niya ng high school. Pinauupo niya ayaw.
"You know me naman. My mom drives for me. She's waiting nga sa parking.
Talking about moms, isn't it it's your mom." turo niya sa babaeng nakaabresiyete sa isang lalaki palabas sinehan.
Ahahay buking...itutuloy...sa pagbabalik ni Dar...eheste pinay.
Pinaysaamerika
Thursday, August 18, 2005
Wednesday, August 17, 2005
Si Pinay at ang Blogserye na may titulong Traidor, ano ang pangalan mo
Dear insansapinas,
Una ko siyang nakita sa apartment ng kaopisina ko sa Los Angeles. Isa sa kaniyang mga kabunong braso sa pagbabayad ng renta sa two-bedroom apartment na iyon.
Masipag siya sa bahay at mabilis magtrabaho. Parang hindi siya unica hija at nagtapos sa isang exclusive school sa Metro Manila. Pero aside from LA accent niya, nandoon pa rin ang kaniyang Taglish na ala Kris Aquino ang dating.
Nagtatrabaho siyang administrative assistant sa isang kumpanyang pag-aari ng mga
Arabo. Arabuhok din. Nakapetition siya kaya matiyaga siyang naghihintay na lumabas ang kanyang papel.
Pagkatapos niyang makatapos ng pag-aaral at makapagtrabaho sa human resource division ng isang sikat na fastfood sa Pinas, nag-alsa balutan siya nang mqg-asawa ulit ang kaniyang mommy.
Napadpad siya sa LA kung saan nakitira muna siya sa kaniyang kaklase.
Noong mga panahong yon bago mag 9/11 madali pa ang makakuha ng trabaho dito sa Estet at pag may pera ka madali na ang magpaayos ng papeles.
Hindi niya ako kinakausap na inakala kong kasupladahan.
Pero sa buhay minsan ang suplada ang mukha ay ang siyang mabait at ang maamo ang mukha ang haliparot. Minsan ang pagiging tahimik ay may itinatagong lihim na lungkot.
Nasa San Francisco na ako nang malaman kung lumipat din siya sa ibang lungsod na malapit sa San Francisco. Parang may-asawa na yata. Pero hindi ko nabalitaang ikinasal kaya baka live-in.
Minsan ay nagkita kami sa isang kasalan. May kaabrisyete siyang matangkad at guwapong lalaki. Siya yong mala-Adonis na makalaglag-bra (erase/erase) o kaya naman ay bigla mong ibaba ang isang balikat ng iyong blouse pag napasulyap sa iyo. Parang pinaghalong Piolo at TJ Manotoc dagdagan mo pa ng mata ni William (Gil Grissom)Petersen.
Ang aking dating kaopisina ay hindi kagandahan. pa siya kay Angelina Jolie na magkaroon ng baliktad na labi. Maputi siya at maputi siya.
Siya raw ang tumulong sa lalaki para makarating sa Estet.
HAaa?
Pinaysaamerika
Una ko siyang nakita sa apartment ng kaopisina ko sa Los Angeles. Isa sa kaniyang mga kabunong braso sa pagbabayad ng renta sa two-bedroom apartment na iyon.
Masipag siya sa bahay at mabilis magtrabaho. Parang hindi siya unica hija at nagtapos sa isang exclusive school sa Metro Manila. Pero aside from LA accent niya, nandoon pa rin ang kaniyang Taglish na ala Kris Aquino ang dating.
Nagtatrabaho siyang administrative assistant sa isang kumpanyang pag-aari ng mga
Arabo. Arabuhok din. Nakapetition siya kaya matiyaga siyang naghihintay na lumabas ang kanyang papel.
Pagkatapos niyang makatapos ng pag-aaral at makapagtrabaho sa human resource division ng isang sikat na fastfood sa Pinas, nag-alsa balutan siya nang mqg-asawa ulit ang kaniyang mommy.
Napadpad siya sa LA kung saan nakitira muna siya sa kaniyang kaklase.
Noong mga panahong yon bago mag 9/11 madali pa ang makakuha ng trabaho dito sa Estet at pag may pera ka madali na ang magpaayos ng papeles.
Hindi niya ako kinakausap na inakala kong kasupladahan.
Pero sa buhay minsan ang suplada ang mukha ay ang siyang mabait at ang maamo ang mukha ang haliparot. Minsan ang pagiging tahimik ay may itinatagong lihim na lungkot.
Nasa San Francisco na ako nang malaman kung lumipat din siya sa ibang lungsod na malapit sa San Francisco. Parang may-asawa na yata. Pero hindi ko nabalitaang ikinasal kaya baka live-in.
Minsan ay nagkita kami sa isang kasalan. May kaabrisyete siyang matangkad at guwapong lalaki. Siya yong mala-Adonis na makalaglag-bra (erase/erase) o kaya naman ay bigla mong ibaba ang isang balikat ng iyong blouse pag napasulyap sa iyo. Parang pinaghalong Piolo at TJ Manotoc dagdagan mo pa ng mata ni William (Gil Grissom)Petersen.
Ang aking dating kaopisina ay hindi kagandahan. pa siya kay Angelina Jolie na magkaroon ng baliktad na labi. Maputi siya at maputi siya.
Siya raw ang tumulong sa lalaki para makarating sa Estet.
HAaa?
Pinaysaamerika
Monday, August 08, 2005
Si Pinay at si Mrs. R
(pagbabalik-gunita)
Maputi siya at balingkinitan ang katawan.
"Joys? eheste juice." alok ko.
"Are they going to be late? iwas niyng tanong.
Haay mamah, inenglish niya ako. Sandali, tingnan ko kung marami pa akong natirang
English sa aking bulsa.
Katulad ng isang may dugong pinoy na nanalaytay, ibig kong simulang ang aking
sagot ng AKhsually pero simpleng: Am sorry, i got no idea, would you care for tea or coffee?
"No thank you." siya naman ang matipid sa sagot.
Sinagot niya ang nasa isip ko kung paano siya nakarating sa aming lugar.
Tinawagan daw niya ang kapatid ni R(boypren ni kabalay) at hinanap dahil matagal nang walang communication. Nasa New Jersey siya nagtatrabaho, one year after makasal siya kay boypren ni kabalay.
Bakit naman hiwalay sila? Eh ano kung maurirat ako. Gusto ko lang malaman noh?
Hindi raw niya alam na marami raw bisyo si R. Ang bait daw nito noong nililigawan siya sa Pinas. Nakilala niya itong balikbayan at sinundan-sundan na siya, hanggang ipetition siya as fiancee visa. Titser pala siya sa kanilang probins.
Wala raw itong imik at hindi umiinom.Siguro ng hindi imported beer or wine.
Nang dumating daw siya rito sa US, ilang Linggo lang matino si R. Halos maloka siya
sa pag-iisa, depression na wala siyang trabaho at umaasa lang sa bigay ni R. Nakikisama siya sa nanay nito na masyadong inispoil ang anak.
May mga gabi raw na wala siyang kasama dahil hindi ito umuuwi.
Hanggang minsan isang gabi raw siyang nakatulog na umiiyak, nagising siyang may
nagtatawanan sa sala.
Lumabas siya na hindi binubuksan ang ilaw. Ang kaniyang asawa ay isang babae, magkatabi sa mahabang couch. (siguro nama hindi ko kailangang sabihin na hindi sila naglalaro ng bahay-bahayan ano?)
Bago ako nakapagtanong kung ano ang ginawa niya, malakas ang buzzer na narinig namin.
Killjoy talaga ito. Lumakad ako patungo sa pinto upang idiin ang switch na magbubukas ng main gate. Habang ako ay naglalakad, idinaan ko an aking mukha sa kurtina. Disamuladong pinahid ko ang luhang malapit ng pumatak. Lintek kasing mga kuwento ito ng buhay. Parang nobela.
Naunang pumasok si Kabalay. Tumingin siya sa aming panauhin. Ngumiti. Hindi niya kilala. Oras na para sila magkakilala.
Sumunod ang boypren. Nang makita niya ang babae, sinugod niya ito at inambaang bubuntalin. Sumigaw ko ng malakas.
HOY Kung magpapapatayan, huwag sa pamamahay ko. MARURUMIHAN ANG AKING CARPET. TSEE
Biglang napa-about face si kabalay. Tinitigan niya si boypren, tapos ang babae.
ITUTULOY. oh makapagmeryenda na nga. hehehe
Pinaysaamerika
Maputi siya at balingkinitan ang katawan.
"Joys? eheste juice." alok ko.
"Are they going to be late? iwas niyng tanong.
Haay mamah, inenglish niya ako. Sandali, tingnan ko kung marami pa akong natirang
English sa aking bulsa.
Katulad ng isang may dugong pinoy na nanalaytay, ibig kong simulang ang aking
sagot ng AKhsually pero simpleng: Am sorry, i got no idea, would you care for tea or coffee?
"No thank you." siya naman ang matipid sa sagot.
Sinagot niya ang nasa isip ko kung paano siya nakarating sa aming lugar.
Tinawagan daw niya ang kapatid ni R(boypren ni kabalay) at hinanap dahil matagal nang walang communication. Nasa New Jersey siya nagtatrabaho, one year after makasal siya kay boypren ni kabalay.
Bakit naman hiwalay sila? Eh ano kung maurirat ako. Gusto ko lang malaman noh?
Hindi raw niya alam na marami raw bisyo si R. Ang bait daw nito noong nililigawan siya sa Pinas. Nakilala niya itong balikbayan at sinundan-sundan na siya, hanggang ipetition siya as fiancee visa. Titser pala siya sa kanilang probins.
Wala raw itong imik at hindi umiinom.Siguro ng hindi imported beer or wine.
Nang dumating daw siya rito sa US, ilang Linggo lang matino si R. Halos maloka siya
sa pag-iisa, depression na wala siyang trabaho at umaasa lang sa bigay ni R. Nakikisama siya sa nanay nito na masyadong inispoil ang anak.
May mga gabi raw na wala siyang kasama dahil hindi ito umuuwi.
Hanggang minsan isang gabi raw siyang nakatulog na umiiyak, nagising siyang may
nagtatawanan sa sala.
Lumabas siya na hindi binubuksan ang ilaw. Ang kaniyang asawa ay isang babae, magkatabi sa mahabang couch. (siguro nama hindi ko kailangang sabihin na hindi sila naglalaro ng bahay-bahayan ano?)
Bago ako nakapagtanong kung ano ang ginawa niya, malakas ang buzzer na narinig namin.
Killjoy talaga ito. Lumakad ako patungo sa pinto upang idiin ang switch na magbubukas ng main gate. Habang ako ay naglalakad, idinaan ko an aking mukha sa kurtina. Disamuladong pinahid ko ang luhang malapit ng pumatak. Lintek kasing mga kuwento ito ng buhay. Parang nobela.
Naunang pumasok si Kabalay. Tumingin siya sa aming panauhin. Ngumiti. Hindi niya kilala. Oras na para sila magkakilala.
Sumunod ang boypren. Nang makita niya ang babae, sinugod niya ito at inambaang bubuntalin. Sumigaw ko ng malakas.
HOY Kung magpapapatayan, huwag sa pamamahay ko. MARURUMIHAN ANG AKING CARPET. TSEE
Biglang napa-about face si kabalay. Tinitigan niya si boypren, tapos ang babae.
ITUTULOY. oh makapagmeryenda na nga. hehehe
Pinaysaamerika
Subscribe to:
Posts (Atom)
