Advertisement

Wednesday, November 03, 2004

Si Pinay at si Nora Aunor

Dear insansapinas,

Kailangan kong makipagtuos sa dati kong bossing.
Binulong ng isa kong kaibigan na ang puwesto ko
ay pinagbili. Hindi mauunawaan ng hindi
nakakaunawa sa dapat unawain na mahirap namang
maunawaang mga pasikot-sikot sa pag-aayos ng papel.
Lito na ba kayo. Good. Talagang nililito ko kayo
dahil ito ay may kaselanang isyu.

Sa madaling salita ay nag-usap kami. Hindi dumanak
ang dugo, kahit ketchup. Walang taasan ng boses.
Usapan lang ng taong may pinag-aralan at isang taong
lumaki sa pilosopiya ni Ayn Rand-ang abutin
ang langit sukdulang tapakan ang mukha ng ibang tao
ang naganap.Naniniwala ako na sa mga taong gumon sa sugal,
lahat ay magagawa, kahit ang magbenta ng kaluluwa
ng may kaluluwa. Ang mahalaga sa akin ay nabawi
ko ang dapat bawiin. Ang kaniyang kapalaran ay
nakatadhanang bubulusok pailalim. Hindi ako nagalit
sa sumilat ng puwesto ko. Bagkus naawa pa ako
sa kaniya. (Dumating ang panahon na
ako rin ang tumulong sa kaniya. Abangan yon.)
Sinulat na yata sa tadhana na ang aking puwesto
ay laging sinusulot. Kahit na ang upuan
ko ay bangko at walang kutson. Matalinghaga ?

Dahil sa malumanay kung pagharap sa suliraning yaon,
parang nakita ko ang aking anghel sa kanang balikat
na may mga kasama pang anghel. Sila ay tumugtog ng
lira marahil upang ipagdiwang ang aking unti-unting
pagbabagong pananaw sa buhay na hindi lahat ng
sigalot ay nabibigyan ng lunas ng pagtataray.
Gusto ko ring tumugtog ng biyolin.


Weekend, dadalo sina J sa pagbabasbas ng bahay
bakasyunan ng kapatid ni P. Sosyal.
Kasama ako. Wala raw kasi akong makakasama sa
bahay ng buong weekend.May mga dadalo raw artista ?
Kaalam-alam ko mga laos ng artistang ang hanapbuhay
ay magtinda ng kawali at kaserola, insurance, kotse,
real estate na ang ginagamit nila ay ang kanilang
matagal nang lumahong popularidad; ang kanilang
kagandahan, katikasan na matagal ng kinulontoy
ng panahon. Wala akong masamang tinapay sa mga
taong ito. Marangal na hanapbuhay. Ang ayaw ko
lang ay pag-umuwi sila sa Pilipinas at kung
anu-anong kaek-ekan ang kanilang hinahabing
kuwentong negosyo nila dito sa Estet.
Pakisampal nga ako.

Maganda at malaki ang bahay. Nasa itaas ito
ng bunduk-bundukan. Hinihintay nila ang
paring magbabasbas sa bahay kaya may mga
bisitang nanood ng TV, may mga naglaro ng
baraha at mahjong.

Wala akong alam sa baraha kung hindi solitaryo.
Pwede ba namang makipagsolitaryo
ako sa kanila ? Dayain pa nila ako.

Kaya napunta na lang ako sa kitchen.
Nandoon ang tatlong housekeeper.Tumulong ako
sa pagbalot ng ginagawa nilang eggroll.(lumpia).

Maliban sa housekeeper nina J na mali-mali,
ang dalawa ay nasa liyebo sisenta na.
Pero mababakas mo pa rin sa kanila ang kanilang
ganda at magandang buhay na
pinagkalakihan nila. Maganda ang kanilang mga damit
kahit natatakpan ng epron. Maganda ang kanilang
mek-ap.Mukhang mamahalin at hindi Avon.

Mababait sila sa akin. Welcome nila ako
at alam nila ang dinadanas kong pag-aadjust
sa kultura at gawi ng buhay na hindi ko
pa pinagdaanan; ang makisama at mawalan
ng pribadong pagkakataon para sa sarili dahil
kailangan akong makihalubilo at makipagsaya
kung kinakailangan. Para akong si Nora Aunor
na kumakanta ng PEOPLE who needs people. …are
the luckiest people….in the WOOOORRRRLDDDD.
(panginigin mo bata, ikanga ng aking voice tutor.)

Isang natutuhan ko ay masaya pa lang makipag-usap
sa mga ordinaryong tao.Kung sa Maynila, ang
kausap ko ay yong mga taong hindi marunong ngumiti
dahil sa problema nila sa negosyo, mga taong
gustong magtayo ng negosyo sa aking adbentyur
na ito sa buhay, ako ay bumaba sa pedestal at
nakipag-usap sa mga taong hindi man makakapagbilang
ng mula isa hanggang bilyon, ay malaking
leksiyon ang aking natutuhan. Naipangako ko
na darating ang araw, isusulat ko ang
kanilang karanasan, sukdulang isa lamang ang
bumili ng libro. Mas interesante ito kaysa sa
isinulat kong practise set sa Accounting para
sa isang unibersidad pero pinakansela ng dean
dahil kaya din niyang gawin yon.
OOOOPS
erase, erase.

Balik tayo sa mga housekkeeper.

Tanong niya sa akin." Nakakita ka raw ng multo ?"
Sabi ko oo.
"Nakakita ka rin ba nang mangyayari ?" Sabi ko oo.
"Nakikita mo ba kong magkakaboyfriend pa ako ?"
Oops naparami yata ang lagay ko ng asin sa pansit.

Tiningnan ko siya. Abangan sa choicecat ang nakita ko.
May promo pa ng isang blog ano?

Kat U wah.



Pinaysaamerika

1 comment:

Tanggero said...

hahahahaha M're Ca t, sarap basahin ng mabilis tong entry mo. Para akong nasa subject ng literatura at sining.