Umalis kami sa Camarines Norte, insan at lumipat kami sa Camarines Sur. Pinagbili namin ang bahay namin doon. Hindi ko na nabalikan ang lugar na iyon.
Pero bumalik ako sa Camarines Norte noong ako ay professional na. Pinapadala ako ng aking boss para ayusin ang mga project niya. Noong una marami kami. Ako lang ang babae. Noong sumunod, ako na lang ang nagtitiyagang lumipad doon pag weekend.
Noong unang mga Linggo namin doon ay pinagkatuwaan ako ng mga boys. Hindi naman kasi nila akong isama sa mga lakad lalaki kaya inihatid ako sa isang beach resort. Hindi naman talaga beach resort yon. Maganda ang dagat, puti ang buhangin at may kaisa-isang restawran sa lugar na yon. Akala ko babalikan kaagad nila ako. Hindi pala. Maaga pa lang ay dinala na ako doon.
So lakad ako sa buhangin, na para bang pelikula kung saan ang bidang babae ay nagpapalipas ng sakit ng puso dahil nagbreak sila ng boyfriend. Ek ek
Naupo ako nang napagod at nakita ko ulit ang mga maliliit na alimango hindi mo makain na nagsisilabasan sa kanilang lungga. Dapat lang anoh. Ang puputla nila.
Yong isa, nag-exercise pa. hehehe
Balik ako sa kaisa-isang restawran. May dalawang customer na doon. Isang lalaki at isang babae.
Ang lintek, binobola ng lalaki yong babae. Blah blah blah. Nilalakas pa para marinig ko. Paniwala naman si babae. May radar ako sa mga ganoong bolero at alam kong hindi siya mayaman na negosyante.
Sa wakas dumating din ang mga kasamahan ko. Ang tagal ko raw kasing dumating. Ang sarap batukan ang mga yon. Paano ako makakaalis sa lugar na iyon na wala akong sasakyan?
Nagpadala raw sila ng driver noong isa sa mga hosts namin. Ginala ang paningin. Nasa buhanginan yong dalawang bagong magkakilala. Palagay ko malapit nang makascore yong lalaki.
Tinawag yong lalaki ng aking kasama. Siya pala ang driver. Hmmm mayamang negosyante ha. Sus.
Pinoy,Pinay, balikbayan,
finance,Davao+Insular,conference, romance
No comments:
Post a Comment